Σε τι χρησιμεύουν οι δημοσκοπήσεις; Μεταξύ άλλων είναι σαν τις εικόνες, μερικές φορές μιλάνε. «Ένας αριθμός» χίλιες λέξεις.
Ο ένας αριθμός είναι το 8% των Ελλήνων που θεωρεί πιο κατάλληλο για πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου.
Αυτό είναι η αποστροφή. Το βρίσιμο στον δημοσκόπο, που έβαλε στη λίστα των ερωτήσεων τον Παπανδρέου.
Ο άλλος αριθμός είναι το 65% που λέει «κανένας δεν είναι κατάλληλος» από τους υφιστάμενους αρχηγούς.
Αυτό είναι το φτύσιμο. Η συνολική απόταξη μιας πολιτικής ηγεσίας που δεν βελτίωσε, δεν ανέστρεψε, δεν σταμάτησε, δεν ρύθμισε, δεν ασχολήθηκε έστω με την χρεοκοπία.
Δεν είναι ανίκανοι λέει το 65%. Είναι ανύπαρκτοι.
Το 2011 θα κλείσει με έλλειμμα σχεδόν όσο και το 2009. Δηλαδή η ύφεση είναι τέτοια ώστε όλες οι οικονομίες και περικοπές μισθών και συντάξεων, όλοι οι φόροι και έκτακτα χαράτσια να εξανεμίζονται χωρίς επαρκές αποτέλεσμα.
Και μια κυβέρνηση 49 υπουργών καταμερίζει την δουλειά της σωτηρίας της χώρας ως εξής:
Ο πρωθυπουργός και δύο τρεις συνεργάτες του υπουργοί αγωνίζονται για την διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας.
Οι υπόλοιποι, δηλαδή οι απολύτως περισσότεροι χρησιμοποιούν τον λιπόθυμο κρατικό μηχανισμό και το όποιο κύρος του υπουργικού θώκου τους για να πάρουν θέση στην εκκίνηση των εκλογών, εσωκομματικών ή εθνικών.
Έχετε ακούσει αντιπρόεδρο και υπουργό Εθνικής Οικονομίας να κουράζεται και να δηλώνει απελπισμένος;
Και αμέσως μετά να συζητά με τον Παπανδρέου για το τι θα γίνει στο μαγαζί του ΠΑΣΟΚ;
Έχετε μήπως ακούσει έναν έστω υπουργό της διετίας να αναλαμβάνει το μερίδιο της αποτυχίας και να φέρεται ανάλογα;
Έχετε έστω ακούσει από την άλλη πλευρά της Ν.Δ. κάτι πιο πολιτικό, πιο σαφές , πιο στέρεο από το ότι η κυβέρνηση μετρά μέρες και πως άντε να γίνουν εκλογές, να κερδίσουμε ;
Οι εκλογές θα είναι ίσως λύση για τις πολιτικές φιλοδοξίες του Σαμαρά.
Για να γίνουν όμως προοπτική του τόπου, και διαδικασία ανάδειξης ηγεσίας, ο Σαμαράς κάτι πρέπει να πει.
Για την ύφεση, την καθημερινή παραγωγή ανεργίας, χρεών, οφειλών, απελπισίας.
Αντί γι αυτά μιλά μόνο για την αγωνία της ημέρας των εκλογών, δήθεν σβήνει «φωτιές» του κάθε γραφικού αγανακτισμένου στο δικό του μαγαζί
Η επιπόλαια στάση του βυθίζει ακόμη περισσότερο στην ανυποληψία.
Από κάπου, το νήμα εμπιστοσύνης πολιτών και ηγεσιών πρέπει να αρχίσει να υφαίνεται. Δεν φαίνεται, δεν βρίσκεται το ποιος και το πώς.
Στα Χριστούγεννα της οργής, μόνο το μαύρο, συγκρατημένο, χαμηλόθωρο βλέμμα του αγριμιού μπορεί να ακολουθήσει.
Κάλπες θα στήσουν. Λίγοι για λίγους. Για τους τύπους.
Για τους πολλούς, το διαζύγιο από την πολιτική, η ανάκληση εντολής διακυβέρνησης λόγω απώλειας εμπιστοσύνης έχει συντελεσθεί.
Οι πολλοί, αυτοί οι άλλοι που κατοικούν εδώ, θα συνεχίσουν μόνοι, προσπαθώντας και αναβιώνοντας παραμύθια της παρηγοριάς. Για τα καλά παλιά χρόνια, για την ωραία δραχμή.
Ή για τον πρίγκιπα του Τσάκα.
Παρηγοριά, γιατί πολλές φορές η πραγματικότητα είναι τόσο αφόρητη ώστε δεν γίνεται αποδεκτή.