Η ψηφοφορία για τη νέα δανειακή σύμβαση έλυσε τον μεγαλύτερο πολιτικό κόμπο της διετίας. Την μεγάλη αντίφαση ανάμεσα σε κυβερνητική και κοινωνική πλειοψηφία.
Μέχρι τη Κυριακή της ψηφοφορίας η Ελλάδα σκεφτόταν αντιμνημονιακά και κυβερνιόταν μνημονιακά.
Με κύρια ευθύνη του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ το κεφάλαιο των Ελλήνων του 2009 σε καρτερικότητα, ανοχή και συμμόρφωση είχε εξαντληθεί.
Η παταγώδης αποτυχία κάθε πρόβλεψης οικονομικής ή κοινωνικής και η μνημειώδης ανικανότητα διακυβέρνησης μετέτρεψαν το “αλλάζουμε η βουλιάζουμε” του 2009 σε “μνημόνιο -αντιμνημόνιο” το 2010.
Το αντί-κομματικό μένος όπως εκφράσθηκε και την 28η Οκτωβρίου με τα φάσκελα στις παρελάσεις αναδείκνυε το βαθμό ανομίας.
Το κλίμα δεν άλλαξε πολύ με την κυβέρνηση Παπαδήμου γιατί τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΛΑΟΣ επιχειρούσαν δίγλωσσα.
Αντιμνημονιακή ρητορική για τους ίδιους και μνημονιακή κυβερνητική πρακτική στις πλάτες του κ. Παπαδήμου.
Αποκορύφωμα η κωμωδία των επικουρικών που …σώθηκαν και του 13ου, 14ου μισθού που επίσης διασώθηκαν αλλά τελικά όλα χάθηκαν στα υψηλά ποσοστά μείωσης μισθών και συντάξεων.
Την Κυριακή της ψηφοφορίας το σκηνικό άλλαξε. Η δραματική ονομαστική ψηφοφορία είχε χαρακτηριστικά τελετουργίας κάθαρσης.
Είτε ήταν υπέρ είτε κατά, πολιτικοί, βουλευτές, Μέσα εστιάσθηκαν στο νόημα και τις συνέπειες της ψήφου.
Και το δίλημμα σιγά-σιγά μετατράπηκε σε ευρώ ή “δραχμή”, όπου στη “δραχμή” συγκεντρώνονταν η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ασύντακτη χρεοκοπία και η μονομερής διαγραφή του χρέους.
Η επιτυχία της πλειοψηφίας της Βουλής , παρά τις πρωτοφανείς απώλειες ψήφων, ήταν πως ευθυγραμμίστηκε η λαϊκή βούληση με την κυβερνητική κατεύθυνση.
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις η παραμονή στο Ευρώ συγκεντρώνει πάνω από 70%.
Εκφράζοντας αυτή την λαϊκή βούληση η δικομματική κυβερνητική πλειοψηφία δημιούργησε για πρώτη φορά στα δυο τελευταία χρόνια, βάση συναίνεσης, αφετηρία για την αρχή επίλυσης του γόρδιου δεσμού.
Ανήκουμε στη Δύση είχε λακωνικά ξεκαθαρίσει το θέμα πριν 35 χρόνια ο Κ. Καραμανλής.
Και άλλα 30 χρόνια, ακόμη πιο πριν, με έναν τραγικό εμφύλιο, η χώρα είχε πάλι αποφασίσει το ίδιο.
Η επιβεβαίωση αυτής της πορείας στο γενετικό δίλημμα της χώρας, μάλλον θα καθορίσει και τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις, εκλογικές και μετεκλογικές.
Η θωράκιση της Ν.Δ. από “δεξιά”, με τις μεταγραφές των δύο κατά τεκμήριο πιο σημαντικών στελεχών του ΛΑΟΣ, δίνει άνεση κινήσεων στον κ. Σαμαρά για ένα πολιτικό άνοιγμα στο Κέντρο, όπου θα συναντήσει μεγάλα μέρη του πάλαι ΠΑΣΟΚ ή το νέο, μικρό όλον ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα τουλάχιστον, φαίνεται ως η πιθανότερη μετεκλογική εξέλιξη, μιας και αυτοδυναμία δεν διαφαίνεται αλλά ούτε και δυνατότητα επαναληπτικών εκλογών αντέχεται.