Να και μία φορά που θα συμφωνήσω με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Ναι, ο Τσίπρας μπορεί να γίνει ένας νέος Χαρίλαος Τρικούπης. Οπως θα μπορούσε να είχε γίνει ο Γιώργος Παπανδρέου, ή Αντώνης Σαμαράς αν επέλεγαν την οδό των μεταρρυθμίσεων και όχι των περικοπών που βαφτίζονταν μεταρρυθμίσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ιστορική ευκαιρία και τη χώρα να σώσει και ο ίδιος να μείνει στην ιστορία. Το μυστικό βρίσκεται στις μεταρρυθμίσεις, όπου εντοπιζόταν και η αδυναμία του πρωθυπουργού.
Αν λοιπόν εγκαταλείψει τον τυφλό κρατισμό, επιλέξει να μεταρρυθμίσει τον δημόσιο τομέα, αντί να χρησιμοποιήσει το ίδιο φθαρμένο εργαλείο για διορισμούς ημετέρων, θα ανοίξει ο πρώτος δρόμος προς την ιστορική δικαίωση του ίδιου και τη σωτηρία της χώρας.
Και δείτε το ιστορικό παράδοξο. Ο Τσίπρας καταγγέλλει τη διαπλοκή επιχειρηματιών με το διεφθαρμένο δημόσιο, τη διαφθορά, τη χρησιμοποίηση του κράτους από συμφέροντα για να πλουτίσουν σε βάρος του λαού και ενώ σωστά κάνει κριτική, επιλέγει, ως τώρα τουλάχιστον, να διατηρήσει το ίδιο διεφθαρμένο κράτος.
Αντί να το τσακίσει, να γκρεμίσει το διαφθορείο και να κτίσει από την αρχή, ως τώρα έχει επιλέξει να το χρησιμοποιήσει η κυβέρνησή του τακτοποιώντας όσα δικά της παιδιά πρόλαβε. Αλλά αν συνεχίσει στην ίδια οδό της απωλείας, στο τέλος ο κρατικός Μινώταυρος θα τον κατασπαράξει κι΄αυτόν.
Μεταρρύθμιση και μάλιστα σε βάθος στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, στον επιχειρηματικό τομέα με κριτήριο τη μεγαλύτερη δυνατή παραγωγικότητα ώστε η χώρα να αρχίσει να αποκτά πρωτογενή παραγωγή και να αναπτύσσεται στο δευτερογενή τομέα παράγοντας προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ποιότητας σε ανταγωνιστικές τιμές.
Μεταρρύθμιση που θα δώσει ανάσα στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Μεταρρύθμιση και μέτρα που μπορούν να ακυρώσουν τα υφεσιακά και τα άδικα μέτρα του τρίτου μνημονίου. Το τελευταίο είναι εφικτό αρκεί να κινηθεί η κυβέρνηση αποφασιστικά και να ξεκαθαρίσει τα ζητήματα με τις λίστες, τη φοροδιαφυγή, τα λαθρεμπόρια, την παραοικονομία Πολιτική βούληση χρειάζεται.
Μόνο με οικονομία παραγωγική και ανταγωνιστική θα είναι εφικτή η ύπαρξη και ενός κοινωνικού κράτους που έχει ανάγκη ο λαός. Οταν παράγει η οικονομία πλούτο, η κυβέρνηση θα μπορεί να μεταφέρει ένα μεγαλύτερο μερίδιο στον κοινωνικό τομέα για τους πλέον αδύναμους και αδύνατους συμπολίτες μας.
Το αντίστροφο δεν είναι παρά η συνταγή της αποτυχίας και της καταστροφής.
Και να θυμόμαστε πως στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο δεν έχει καμία αξία η κόκκινη, ροζ, πράσινη ή μπλε οικονομία. Η μόνη αποτελεσματική οικονομία είναι η ανταγωνιστική. Εκτός κι΄ αν επιλέξουμε την απομόνωση, την περιτοίχιση της χώρας και μία ζωή απλή πλην φτωχή και μίζερη.
Ιδού λοιπόν η θέση του Τσίπρα. Εχει να επιλέξει την ιστορική ευκαιρία ή την ιστορική αποτυχία