Η οργή των Ελλήνων

Ο αυταρχισμός, η αντιδημοκρατική συμπεριφορά και η περιφρόνηση της λαϊκής θέλησης φαίνεται πως είναι στο γερμανικό DNA.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το κατάπτυστο τελεσίγραφο που ζητά με ιταμό τρόπο να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων η λαϊκή θέληση, η λαϊκή ετυμηγορία στις πρόσφατες εκλογές.

Γιατί είναι πρωτοφανές, είναι απίστευτα προσβλητικό και υποτιμητικό να τσαλαπατά με τον πιο κυνικό τρόπο τη βούληση ενός λαού που γνώρισε τη μεγαλύτερη κρίση, που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα, που μάτωσε, που θρήνησε αυτόχειρες. Είναι απίστευτα βάρβαρο να θέλει να του απαγορεύσει να σηκώσει κεφάλι, να ξαναφτιάξει τη ρημαγμένη ζωή του και να αντικρύσει τον κόσμο με αξιοπρέπεια. Γιατί η συνέχιση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας εκεί οδηγεί κατευθείαν.

Και να μην ξεχνάμε ότι και η προηγούμενη κυβέρνηση χαλάρωση ζητούσε, τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής της λιτότητας είχε καταγγείλει και ήθελε να αλλάξει, ανάσα και χρόνο εκλιπαρούσε, αλλά μάταια. Μπορεί με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετικές δόσεις, αλλά προς την ίδια κατεύθυνση ήθελε να κινηθεί.

Όμως, βρήκε απέναντί της κι΄ αυτή κυρίως τους Γερμανούς.

Οι Γερμανοί μόνοι και με τη νέα κυβέρνηση, λες και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έχουν άγνοια της κατάστασης και κάνουν διάλογο, αρνούνται στους Ελληνες την ευκαιρία να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να ελπίσουν.
Και το χειρότερο είναι πως το κάνουν με τον ελεεινό τρόπο του τελεσίγραφου, των απειλών και της περιφρόνησης ενός κυρίαρχου λαού.

Ανεξαρτήτως τι ψηφίσαμε (εγώ δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ) μας προσβάλλει βάναυσα η γερμανική συμπεριφορά. Είναι σαν να μας λένε δεν μας ενδιαφέρει τι ψηφίσατε, εγώ θα σας επιβάλω ότι θέλω. Η ετυμηγορία σας στις εκλογές δεν έχει καμία αξία. Θα εφαρμόσετε την πολιτική που θέλω και θα συνεχιστεί η λιτότητα που σας λιώνει, που εξαπλώνει τη μιζέρια και την ανεργία, που λεηλατεί τις ζωές σας και καταδικάζει τη χώρα να παραμείνει στην ύφεση.

Αυτοί οι Γερμανοί δεν είναι εταίροι ούτε φίλοι. Αυτοί οι Γερμανοί είναι εχθροί, όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και της Ευρώπης την οποία βλέπουν να φθίνει, να χάνει τη δυναμική, τη ζωντάνια, να παύει να είναι ελκυστική για τους λαούς, να αποδομείται και να γκρεμίζεται και όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει πορεία, αλλά την σπρώχνουν στο γκρεμό, νομίζοντας πως έτσι θα καταφέρουν να κυριαρχούν, να επιβάλλονται και ηγεμονεύσουν. Υπεράνω όλων το γερμανικό ιμπέριουμ.

Είναι πραγματικά αδιανόητο την ώρα που όλη η υφήλιος ζητά από την Ευρώπη αναπτυξιακή πολιτική, οι Γερμανοί μόνοι (με ελάχιστους αλλά όλο και λιγότερο πρόθυμους δορυφόρους) επιμένουν στην πολιτική που απειλεί όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά ολόκληρο τον κόσμο.

Αν δεν υπήρχαν τα ιστορικά προηγούμενα θα λέγαμε πως η συμπεριφορά τους ανάγεται στη σφαίρα όχι των πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, αλλά άλλων επιστημόνων. Αλλά η ιστορία διδάσκει πως εκτός από επιβολή υπάρχει και τιμωρία.