Α, δεν μπορώ να πω, με συγκίνησε με τα όσα είπε η κυρία Τασία Χριστοδολοπούλου για τους μετανάστες. Ένα δάκρυ κύλησε, αλλά το σκούπισα γρήγορα-γρήγορα μην με πάρουν χαμπάρι ότι είμαι τόσο ευσυγκίνητος.
Τρέφω μεγάλο σεβασμό για την πρόθεσή της να τους φιλοξενήσει στους διαδρόμους του υπουργείου. Και δεν τους παίρνει στο σπίτι της γιατί το υπουργείο έγινε σαν το σπίτι της. Αρα στην ουσία θα τους φιλοξενεί στο σπίτι της και δεν τους στέλνει στο πραγματικό της σπίτι γιατί ενδεχομένως να μην έχει και τόσους πολλούς διαδρόμους.
Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μιας και το υπουργείο έγινε σπίτι της, όπως είπε θα ήταν καλή ιδέα να τους παραχωρήσει το σπίτι να κοιμούνται στην κρεβατοκάμαρα, στο σαλόνι, στους διαδρόμους όσο καιρό αυτή θα είναι στο υπουργείο. Ε, τι λέτε; Είμαι σίγουρος πως ο Ξένιος Δίας θα ευχαριστηθεί τα μάλα από μία τέτοια κίνηση της κυρίας υπουργού.
Όμως, να αφήνουμε τους μετανάστες στην Ομόνοια είναι εύκολο. Να τους βρούμε στέγη και φαγητό είναι κομματάκι δύσκολο. Και όταν τελειώσουν τα χρήματα που ενδεχομένως έχουν κυρία Χριστοδουλοπούλου τι θα φάνε οι άνθρωποι;
Και επειδή νηστικοί δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ, φοβάμαι ότι ορισμένοι συμπολίτες μας θα νοιώσουν πολύ καλά τι σημαίνει να βρεθούν ενώπιον πεινασμένου μετανάστη.
Και το χειρότερο. Φαντάζεστε κυρία υπουργέ να βρεθούν μετανάστες φάτσα με φάτσα με καμία ορδή μπρατσομένων χρυσαυγιτών; Γιατί, έτσι όπως το πάτε αυτά τα καλόπαιδα (προσοχή στο άλφα διορθωτή) είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν να βγαίνουν παγανιές στις γειτονιές.
Μήπως να το σκεφτείτε πάλι κυρία Τασία μου; Δεν λέω σας ήρθε μία ιδέα στο μυαλό και την εφαρμόσατε. Όμως, όπως καλά γνωρίζετε κανένας δεν είναι τέλειος. Ούτε καν εγώ ο Κάλχας με την τρισχιλιετή μου πείρα.
