Δεν πρόλαβα να πω μπράβο Αντώνη διαβάζοντας το Bloomberg (είδες πρόοδο ο Κάλχας) και αμέσως είπα: Αχ βρε Αντώνη γιατί;
Του είπα μπράβο γιατί είναι έτοιμος να θυσιαστεί και να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να σωθεί η πατρίδα αποτρέποντας μία έξοδο από το ευρώ (τώρα αν αυτό σημαίνει και την παραμονή του στην προεδρία της ΝΔ όσο είναι σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι δευτερεύον και το παραμερίζει ο Αντώνης).
Κι΄ ενώ ήμουν έτοιμος να θαυμάσω ακόμα περισσότερο την πολιτική του θυσία διάβασα πως «για την Ευρωζώνη, οι δευτερογενείς επιπτώσεις από την έξοδο της Ελλάδας δεν πρόκειται να είναι τόσο μεγάλες, όπως θα ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Για την Ελλάδα, όμως, θα είναι τεράστιες. Θα πρόκειται για μια πολιτική καταστροφή».
Γιατί βρε Αντώνη, γιατί βρε Αντωνάκη το χαλάς; Δεν καταλαβαίνεις πως όταν εσύ κάνεις τέτοια εκτίμηση μειώνεις (δεν θέλω πω υπονομεύεις) τη διαπραγματευτική ισχύ της κυβέρνησης;
Αλλά χαλάλι η θυσία (όχι της Ιφιγένειας) του Αντώνη Σαμαρά είναι καλός οιωνός. Μόλις το διάβασα κοίταξα τα εντόσθια αλανιάρας κότας (όχι πτηνοτροφείου γιατί δεν πιάνει) και ανέκραξα: Επιτέλους ένας καλός οιωνός…
