Στην πιθανότητα που υπάρχει να ζήσουμε μια νέα πανδημία, μετά απ’ αυτή που προκάλεσε ο κορονοϊός, αναφέρθηκε ο Ηλίας Μόσιαλος, όταν το βράδυ της Δευτέρας (17.06.2024), μίλησε στο 1st SFEE Summit που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) με κεντρικό θέμα “Επαναπροσδιορίζοντας την Αξία”, για τα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος της υγείας σε όλη την Ευρώπη.
«Η επόμενη πανδημία θα είναι το πρόβλημα της μικροβιακής αντοχής» εξαιτίας της μεγάλης ανθεκτικότητας των μικροβίων αλλά και της έλλειψης αντιβιοτικών φαρμάκων στην Ευρώπη, τόνισε ο Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο Brian Abel-Smith και επικεφαλής του τμήματος δημόσιας υγείας στο London School of Economics.
Για αυτό, σημείωσε, «χρειάζονται μεγαλύτερες συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα με την προϋπόθεση ότι υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον», αλλά και μία «σοβαρή επιδημιολογική παρακολούθηση σε παγκόσμιο επίπεδο με επενδύσεις σε παγκόσμια κέντρα που θα παρακολουθούν τις εξελίξεις στις οικογένειες των μικροβίων».
Επίσης, συνέχισε ο Ηλίας Μόσιαλος, εκτίμησε ότι θα χρειαστούν περισσότερα κεφάλαια στην υγεία καθώς στην περίπτωση που υπάρξει μία νέα πανδημία, θα πρέπει να έχουμε πιο γρήγορα το εμβόλιο.
Μιλώντας για το ρόλο της Τεχνητής Νοημοσύνης στην υγεία, είπε: «Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει έρθει. Στην Ελλάδα έχει συσταθεί μία συγκεκριμένη επιτροπή για το θέμα αυτό, ωστόσο σε αυτή την Επιτροπή δεν μετέχει κανένας εκπρόσωπος από τον τομέα της υγείας, παρότι το 30% των συνολικών δεδομένων στην ΤΝ προέρχεται από τον χώρο της υγείας.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στον τομέα της αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στον τομέα της υγείας και να βρίσκεται στην πρωτοπορία των επενδύσεων», καθώς διαθέτει ένα ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο (τον ΕΟΠΥΥ) και έναν κοινό φορέα κοινωνικής ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ), που συγκεντρώνουν τα ιατρικά δεδομένα από το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού».
Όπως τόνισε ο ίδιος, «η Ελλάδα χρειάζεται παράλληλα και μία εθνική βιοτράπεζα. Σε συνεργασία με ένα ερευνητικό κέντρο που θα επεξεργάζεται αυτά τα δεδομένα, με ιδιωτικούς φορείς και με τις εφαρμογές υγείας των πολιτών, τα δεδομένα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν μία πολύτιμη δεξαμενή που θα μπορούσε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, καθώς «οι εταιρείες θέλουν να έχουν δεδομένα».
Κατά τον Ηλία Μόσιαλο, η Ελλάδα θα πρέπει να αξιοποιήσει το ιατρικό προσωπικό που μετανάστευσε από τη χώρα μας στο εξωτερικό την περίοδο της κρίσης, δημιουργώντας συνεργασίες με τα κέντρα των εξωτερικού που εργάζονται οι ίδιοι.
Οι προκλήσεις στην υγεία
Σχετικά με τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια στον τομέα της υγείας, ο καθηγητής ανέφερε πως θα αυξηθούν οι περιπτώσεις ανθρώπων που θα νοσούν ταυτόχρονα από δύο ή και παραπάνω παθήσεις, όχι μόνο στους ηλικιωμένους αλλά και σε πιο νεαρά άτομα.
«Αυτό πρέπει να το επικοινωνήσουμε στην πολιτική ηγεσία» συμπληρώνοντας ότι «η υγεία μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας οικονομικής ανάπτυξης. Πρέπει να φροντίσουμε να προβλέψουμε την ανάπτυξη συννοσηρότητας στις νεότερες ηλικίας με προγράμματα προληπτικής ιατρικής που πρέπει να επεκταθούν πέρα από τους καρκίνους σε περιπτώσεις όπως για παράδειγμα της νεφρικής νόσου».
Οι επόμενες πιο σημαντικές προκλήσεις είναι η κλιματική και η μεταναστευτική κρίση η οποία θα αναπτύξει ακόμα παραπάνω τις μεγάλες πόλεις χωρίς ωστόσο να υπάρξουν οι κατάλληλοι υγειονομικοί σχεδιασμοί. «Δημιουργούνται εκρηκτικές καταστάσεις με συνύπαρξη πολλών ανθρώπων σε μικρούς χώρους και συνύπαρξη με ζώα» προειδοποίησε ο Ηλίας Μόσιαλος συμπληρώνοντας ότι «οι πιθανότητες για μία νέα πανδημία πολλαπλασιάζονται».
Ο καθηγητής στο τέλος παρατήρησε πως στην Ευρώπη υπάρχει μία «πολιτική κόπωση» στα θέματα προστασίας της δημόσιας υγείας μετά την πανδημία αν και τον Ιανουάριο του 2025 αρχίζει η «κοινή κλινική αξιολόγηση καινοτόμων θεραπειών», με την αρχή να γίνεται με προϊόντα που έχουν σχέση με τον καρκίνο
«Η χώρα μας θα πρέπει να βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτής της διαδικασίας» ανέφερε ο Ηλίας Μόσιαλος, συμπληρώνοντας ότι «πρέπει να αναβαθμιστούν τα αρμόδια θεσμικά όργανα σε επίπεδο δεξιοτήτων με παράλληλη αξιοποίηση των Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό ώστε να μην είμαστε ο φτωχός συγγενής και να συμμετέχουμε και οι ίδιοι στη διαδικασία των αξιολογήσεων».
