Κεδίκογλου: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συμμαχους παρά μόνο περιθωριακούς

Σχολιάζοντάς την, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Σίμος Κεδίκογλου, δήλωσε:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προτάσεις, παρά μόνο συνταγές καθεστώτων που κατέρρευσαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συμμάχους στην Ευρώπη, παρά μόνο περιθωριακούς αντιευρωπαϊστές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί καν να πείσει τις συνιστώσες του να συμφωνήσουν στον ορισμό της τρομοκρατίας.

Είναι φυσικό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να πιστεύει ότι όλοι συνωμοτούν εναντίον του…

ΟΛΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η απόφαση της προηγούμενης ΚΕ προσδιορίζει το πλαίσιο της πολιτικής μας δραστηριότητας για το επόμενο διάστημα. Παρά τις ραγδαίες πρόσφατες εξελίξεις η κατεύθυνση της δράσης μας διατηρείται στο ακέραιο:

– Επιμένουμε στο στόχο της δημοκρατικής ανατροπής της συγκυβέρνησης των μνημονίων και της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, διότι η περαιτέρω παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία εντείνει το καταστροφικό αδιέξοδο για το λαό και τα χώρα.

– Προβάλλουμε το εναλλακτικό προγραμματικό μας πλαίσιο όπως αποφασίστηκε στο συνέδριό μας και εξειδικεύουμε τις προτάσεις μας ανοίγοντας έναν δημιουργικό διάλογο με τους πολίτες και τους φορείς τους.

– Οργανώνουμε τη δράση μας πανελλαδικά με στόχο την συμβολή μας στην συσπείρωση και κινητοποίηση του λαού μέσα από τις λαϊκές επιτροπές αγώνα για τα καθημερινά προβλήματα συνδυασμένα με την κεντρική πολιτική πάλη.

– Σχεδιάζουμε και προωθούμε την αυτοτελή πολιτική δουλειά του κόμματος στους χώρους εργασίας και κατοικίας, αναβαθμίζοντας τον ρόλο των οργανώσεων μελών.

– Συμβάλουμε στην ανάπτυξη της πάλης απέναντι στα μνημόνια και τις αντεργατικές πολιτικές, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι απαιτείται η σύνδεση του ειδικού με το γενικό και η πολιτικοποίηση της πάλης απέναντι σε μια πολιτική που έχει σαρώσει το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

– Προετοιμαζόμαστε για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας για τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

α. Στην ανάπτυξη με συγκεκριμένο τρόπο ενός ενεργού κινήματος, ενός μετώπου ανατροπής «από τα κάτω».
β. Στην ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
γ. Στη δράση μας στη νέα γενιά.
δ. Σε πρωτοβουλίες ανάδειξης της πολιτικής και προγραμματικής μας πρότασης.

Όλα τα παραπάνω απαιτούν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, Οργανώσεις Μελών που λειτουργούν με δημοκρατικό τρόπο, αποφασίζουν, μοιράζουν δουλειά, δρουν ως το Κόμμα στο χώρο ευθύνης τους. Κεντρικά όργανα και τμήματα επεξεργασίας μέσα στη ζωή. Με καθημερινή παρέμβαση και προσανατολισμό στον κεντρικό στόχο. Τα πιο πάνω πρέπει να προωθηθούν με τον χαρακτήρα του επείγοντος.

2. Η πολιτική της χώρας βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Η κυβέρνηση σταθερή στις επιλογές της, παραμένει δέσμια μιας πολιτικής η οποία διαλύει την κοινωνία οδηγώντας σε απόγνωση εκατομμύρια συμπολίτες μας καταστρέφει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας ,αποστερεί τεράστιους πόρους από την οικονομία και κοινωνία , διατηρεί στο διηνεκές τη χώρα σε μια παγίδα χρέους και εξάρτησης, υποθηκεύοντας ταυτόχρονα την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Έναντι όλων αυτών, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου συνεχίζει και εντείνει την προσπάθεια εξαπάτησης του λαού προβάλλοντας την ψευδαίσθηση ότι τάχα τα δύσκολα πέρασαν και ότι ανοίγεται ένας δρόμος εξόδου από την κρίση. Το καλοκαίρι έβαζαν ως χρονικό όριο τη μετά τις γερμανικές εκλογές περίοδο. Διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Τώρα χρησιμοποιούν ως εθνικό στόχο το «πρωτογενές πλεόνασμα». Η επίκληση των «θυσιών του λαού» είναι ψευδής. Στην πραγματικότητα θυσιάζουν το λαό για χάρη των δανειστών και αυτό το ονομάζουν «λογιστικό πρωτογενές πλεόνασμα». Η έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ είναι αποκαλυπτική. Οι διεθνείς οργανισμοί με τη στάση τους πιστοποιούν το αντίθετο και κρούουν τον κώδωνα για την μη βιωσιμότητα του χρέους. Η ίδια η πραγματικότητα βοά, η ύφεση συνεχίζεται, η ανεργία διογκώνεται, η φτώχεια θερίζει.
Τα ψέματα της κυβέρνησης καταρρίπτονται:
Το μνημόνιο δεν τελειώνει με το πέρας του προγράμματος χρηματοδότησης αφού οι αντιλαϊκές πολιτικές και οι συνέπειές τους θα συνεχίζουν να πληγώνουν την κοινωνία επί πολλά χρόνια ακόμη.
Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ικεσίες για επενδύσεις από το εξωτερικό ούτε με προγράμματα συγκάλυψής της αλλά με μια άλλη οικονομική-αναπτυξιακή πολιτική που θα ενεργοποιήσει τις εσωτερικές αναπτυξιακές ικανότητες της χώρας και θα τονώσει την εσωτερική ζήτηση.
Η ρητορική περί του ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα είναι κενή περιεχομένου διότι υπάρχουν ήδη υποχρεώσεις προς υλοποίηση μέσα στο 2014,ενώ προεξοφλείται ήδη η λήψη «διαρθρωτικών μέτρων» που θα πλήξουν εκ νέου την εργασία
Το δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό δεν μπορούν να καλυφθούν με λογιστικές αλχημείες και αφήνουν μετέωρο τον προϋπολογισμό του 2014.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, δέσμια της θεμελιώδους πολιτικής της στάσης υποτέλειας στην τροϊκανή λογιστική, ούτε μπορεί ούτε θέλει να διεξάγει οποιαδήποτε ουσιαστική διαπραγμάτευση προς την κατεύθυνση αλλαγής της καταστροφικής πορείας της χώρας. Αντ’ αυτού επιδίδεται είτε στην επαιτεία κάποιων “πολιτικών δώρων” από τους ισχυρούς της ΕΕ είτε επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως το πρόσφατο περί διαπραγματευτικής σκλήρυνσης της κυβέρνησης που στόχο έχουν την ανακοπή της αντικειμενικής αποσταθεροποίησής της λόγω της λαϊκής απονομιμοποίησης της πολιτικής της.
Η προσπάθειά της να αγοράσει πολιτικό χρόνο, μπορεί να εξυπηρετεί μικροκομματικές επιδιώξεις ή ανάγκες του ελληνικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου και της οικονομικής ολιγαρχίας αλλά είναι κατάφωρα σε βάρος του λαού και της χώρας. Η αντίληψη υποταγής της χώρας που εκφράζεται στο οικονομικό πεδίο, κυρίως απέναντι στη Γερμανία, επεκτεινόμενη στο γεωπολιτικό πεδίο κρύβει μεγάλες παγίδες ένταξης τις χώρας σε άξονες που υπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα στη περιοχή.
Ειδικά ως προς το τελευταίο οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο αναδεικνύουν τη σημασία, όσο ποτέ πριν, του διεθνισμού της Αριστεράς, την αξία της συμπόρευσης της με τα νέα κοινωνικά κινήματα στο παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο. Η κίνηση προς έναν πιο πολυπολικό κόσμο, συνδυάζεται με την εκδήλωση νέων οξύτατων διεθνών ανταγωνισμών με μεγάλους κινδύνους για την υπόθεση της Ειρήνης.
Στη γειτονιά μας, κέρδισε έδαφος, με την παρέμβαση της κοινής γνώμης στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, η αναζήτηση πολιτικής λύσης της κρίσης στη Συρία, ενώ επικείμενη έναρξη διαλόγου Ιράν – ΗΠΑ θέτει επί τάπητος την ένταση των προσπαθειών για την ανακήρυξη της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής, που συνεπάγεται την εγκατάλειψη και από το Ισραήλ του παράνομου πυρηνικού οπλοστασίου.
Υπό το πρίσμα των εξελίξεων αυτών, η απουσία της Ελληνικής Κυβέρνησης από τις πρωτοβουλίες για την ειρήνη στη Μ. Ανατολή, η εμμονή στον ατλαντισμό και η επιλογή αναβάθμισης της στρατιωτική συνεργασίας με το Ισραήλ, βλάπτουν τα εθνικά θέματα της χώρας μας και ακινητοποιούν τις δυνατότητες αναβάθμισης του διεθνούς της ρόλου ως χώρας ευρωπαϊκής, βαλκανικής και μεσογειακής.

3.Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι για την αναγκαία αλλαγή πορείας της χώρας απαιτούνται: η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η κατάργηση των μνημονίων, η δίκαιη φορολόγηση με βάση τη συνολική περιουσία και τις οικονομικές δυνατότητες και όχι η υπεροφορολόγηση των φτωχών, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η αποκατάσταση της ρευστότητας από ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα, η αναδιάρθρωση και ενίσχυση των κοινοτικών πόρων, η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, η απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων και η επαναφορά των επιχειρήσεων και οργανισμών δημοσίων αγαθών υπό δημόσιο έλεγχο, η ενίσχυση νέων μορφών δημόσιας συλλογικής και κοινωνικής οικονομίας, η πάταξη της διαφθοράς, η δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους, η αποκατάσταση των δημοκρατικών λειτουργιών που έχουν παραβιαστεί, η εμβάθυνση της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής και άλλες ριζικές και δημιουργικές παρεμβάσεις που περιλαμβάνονται στις προγραμματικές κατευθύνσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα τίθεται επιτακτικά το δίλλημα: ή θα παραμείνει η χώρα σε μια ατέρμονη παγίδα χρέους, λιτότητας, υποανάπτυξης, ανεργίας και κοινωνικής διάλυσης ή θα θέσουμε τις βάσεις μιας νέας πορείας ανάκαμψης της χώρας και της κοινωνίας, με όρους προόδου, αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και με κατεύθυνση το σοσιαλισμό;
Εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούμαστε με σαφήνεια: Σήμερα περισσότερο από ποτέ η αλλαγή σελίδας στη χώρα πρέπει να γίνει κεντρικό πολιτικό αίτημα, να δημιουργήσει ένα μεγάλο πολιτικοκοινωνικό ρεύμα ανατροπής και ριζικής αλλαγής, να γίνει ο στόχος της κινητοποίησης των εκατομμυρίων πολιτών που συνθλίβονται από τις μνημονιακές πολιτικές. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η εναλλακτική λύση στη χώρα μας όχι μόνο δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, που απαιτεί τη σύγκρουση με το νεοφιλελεύθερο σύστημα και υπόδειγμα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι η λύση του μέλλοντος, η μόνη ικανή να δημιουργήσει μια ελπιδοφόρα πορεία. Είμαστε πεισμένοι ότι αυτή την δύσκολη επιλογή ρήξης, ριζοσπαστικής κοινωνικής ανασυγκρότησης και προοδευτικής αναδημιουργίας θα την στηρίξει ο ελληνικός λαός και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία για την προώθησή της .

4. Αναμφίβολα το κεντρικό γεγονός του διαστήματος που πέρασε είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Είναι το τελευταίο γεγονός μέσα σε μια στρατηγική αναβάθμισης της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Είχαν προηγηθεί: Πλήθος απρόκλητων επιθέσεων μελών της ΧΑ σε πρόσφυγες και μετανάστες σε συνοικίες της Αθήνας και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, με αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς και θανάτους των θυμάτων τους, επιθέσεις ταγμάτων εφόδου σε μικροπωλητές σε δρόμους και λαϊκές αγορές, επιθέσεις σε δομές κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης αξιώνοντας την εξαίρεση προσφύγων και μεταναστών κάθε ηλικίας από τις προσφερόμενες υπηρεσίες, η επίθεση τάγματος εφόδου της Χ.Α. στο Πέραμα, η ηχηρή και βίαιη παρουσία της Χ.Α. στο Μελιγαλά και άλλα επιμέρους γεγονότα σε όλη την Ελλάδα. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η οργή του δημοκρατικού κόσμου ξεχύθηκε στους δρόμους. Και ήταν αυτό το κίνημα που μαζί με την διεθνή κατακραυγή, έκαναν δικαιοσύνη και κυβέρνηση να κινηθούν. Οι αποκαλύψεις για την εγκληματική δράση της Χ.Α. είναι γνωστές και δεν έχουν ακόμη τελειώσει. Γνωστά είναι και τα μέτρα που ως τώρα έχουν παρθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ και προηγούμενα και τώρα έδωσε μεγάλες μάχες μέσα στη Βουλή αλλά κυρίως μέσα στο λαό. Η διαχείριση της κατάστασης από το κόμμα και την Κοιν. Ομ. είναι σωστή και πρέπει να επιμείνουμε.

Χρειάζεται όμως να επισημάνουμε τα εξής:

– Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός είναι κεντρικοί ιδεολογικοί άξονες στην αναβίωση του φασιστικού και νεοναζιστικού αποστήματος σήμερα. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, φέρουν τεράστια ευθύνη γιατί υπέθαλψαν με τη ρητορική αλλά και τα έργα τους (βλ. στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, εθνικιστικές ρητορείες και υστερίες, ακύρωση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και τόσα άλλα) και ενίσχυσαν αυτές τις ιδεολογικές κατευθύνσεις.Επιπλέον, στα γενεσιουργά αίτια της ραγδαίας ανάπτυξης της Χ.Α. στη διάρκεια της μνημονιακής τριετίας πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε η αποσάθρωση του δημόσιου βίου και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος εξαιτίας της διαφθοράς αλλά και της πρωταρχικής συμβολής του, μέσω των μνημονιακών πολιτικών, στην βίαιη εξαθλίωση του λαού μας και στην καταστροφή κάθε δικτύου προστασίας για τους φτωχούς, αδύναμους και αποκλεισμένους που, σε συνδυασμό με την συστηματική προώθηση από τις κυρίαρχες δυνάμεις μιας νεοφιλελεύθερης κουλτούρας που εκθειάζει την ιδιώτευση, τον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων και ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση, άνοιξαν το δρόμο στις φασίζουσες ιδέες και τις νεοναζιστικές ομάδες. Οι τελευταίες, με το προκάλυμμα του «αντισυστημικού» λόγου και τη λογική της αντιποίησης αρχής των κουμπουροφόρων υπέρ των «δικών μας» και εναντίον «των άλλων» απευθύνθηκαν σε ένα τμήμα του πληθυσμού, που αποξενωμένο απ‘ το στοιχειώδες αξιακό φορτίο της δημοκρατίας διακατεχόμενο από τυφλή οργή και επικίνδυνη άγνοια είδε ως εχθρό τον φτωχό διπλανό του και ανέχθηκε την έξαλλη ναζιστική βία.

– Αρωγός σ’ αυτή την επικίνδυνη κατάσταση υπήρξε η συστηματική ανοχή αν όχι διαφήμιση των χρυσαυγιτών από ΜΜΕ, και η ενεργός υποστήριξη της Χ.Α. από θύλακες εντός του κράτους και από οικονομικά συμφέροντα.. Όλοι αυτοί είδαν την Χ.Α. ως συστημικό βοηθό. Όσο η δράση της αφορούσε σε φτωχούς μετανάστες και αριστερούς την αξιοποιούσαν ως ανάχωμα, υποβάθμιζαν στη δημόσια εικόνα την εγκληματική της δράση, ανέπτυσσαν ιδέες και αφηγήσεις περί 2 άκρων ή αντίθετα περί αξιοποίησης μιας άλλης «καλής» Χ.Α. στη πορεία μιας συντηρητικής κυβερνητικής σταθερότητας. Όλα αυτά κατέρρευσαν με πάταγο όμως δεν χάθηκαν. Η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστη μπροστά και σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού, η εξαθλίωση είναι πολύ ισχυρή και «κακός σύμβουλος» και οι φασιστικές ιδέες με την ίδια ή άλλη μάσκα μπορεί και πάλι να βγουν δυνατές.
Τα παραπάνω συμπεράσματα έρχονται να συνδυαστούν με την αύξηση της δύναμης των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός επενδύει στη βάρβαρη πολιτική λιτότητας, προσπαθεί να κερδίσει έδαφος ακριβώς για να υπηρετήσει, όπως το έκανε και προηγούμενα, τις ρίζες του συστήματος.

Από τα παραπάνω προκύπτουν καθήκοντα:

Οφείλουμε να σημάνουμε συναγερμό ανάμεσα στις αριστερές, αντινεοφιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Να επιμείνουμε στην ενότητα και τη συνεργατική δράση του αντιφασιστικού κινήματος που αναδεικνύοντας τις αξίες της δημοκρατίας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης αντικειμενικά έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές ευρωπαϊκής εσωτερικής υποτίμησης, φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.

Οφείλουμε να σημάνουμε συναγερμό ανάμεσα στις φιλειρηνικές δυνάμεις και τον κόσμο της διανόησης. Στην Ελλάδα ο συντονισμός αντιφασιστικών κινημάτων, το Ελληνικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου, το ALTERSUMMIT πρέπει να δέσουν συναγωνιστικά τη δράση τους με τους συνδικαλιστικούς αγώνες, τις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και τις αντίστοιχες επιτροπές για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και τις αντίστοιχες επιτροπές, το κίνημα και τις αυτοδιαχειριζομενες δομές αλληλεγγύης..

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον πιο ανοιχτό τρόπο να συνεχίσει και να δυναμώσει τη δράση σε αξιακό, πολιτικό και κινηματικό επίπεδο ώστε να συντριβεί το φασιστικό τέρας που σηκώνει κεφάλι.

Η αντιφασιστική πάλη για να είναι αποτελεσματική πρέπει να αναπτυχθεί κυρίως από τα κάτω, να συνδεθεί με την πάλη κατά των μνημονίων ,με την διεύρυνση της δημοκρατίας, με τον έλεγχο και τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, του στρατού και της ΕΥΠ, με την αναβάθμιση της βουλής, το σταμάτημα των συνταγματικών παραβιάσεων, την πάταξη της διαφθοράς και την ακύρωση του φαύλου πολιτικού μνημονιακού συστήματος. Σε κάθε περίπτωση η αντιφασιστική δράση πρέπει να εκτυλιχθεί στο κινηματικό, πολιτικό, ιδεολογικό πεδίο και να γίνει υπόθεση της νέας γενιάς .

5.Το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας, υφίσταται σήμερα έναν ισχυρό –τον ισχυρότερο τα τελευταία 40 χρόνια της ιστορίας μας– κλυδωνισμό, εν δυνάμει επικίνδυνο ακόμη και για τη σταθερότητα της ταξικής του κυριαρχίας. Μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο, που συνδέεται με την προοπτική ανόδου της ριζοσπαστικής αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία και γνωρίζοντας την έλλειψη εφεδρειών σε πολιτικό προσωπικό αφού το μεγαλύτερο μέρος του έχει απαξιωθεί μέσα από τη στήριξη των μνημονιακών πολιτικών, απεργάζεται σειρά μεθοδεύσεων για την επανασταθεροποίηση της εξουσίας του. Εξαιτίας των ραγδαία οξυνόμενων αντιθέσεων και ανταγωνισμών εντός του συστημικού μπλοκ, δεν προκύπτει αυτή τη στιγμή ούτε ενιαίο κέντρο εκπόνησης των μεθοδεύσεων ούτε πλήρως κατασταλαγμένη στρατηγική. Γι’ αυτό αναφύονται από πολλές πλευρές και συνυπάρχουν πολλά σενάρια. Στο σύνολό τους, εντούτοις, όλοι οι συστημικοί – μνημονιακοί παράγοντες, εντός και εκτός της χώρας, κατανοούν το σοβαρό κίνδυνο για τα συμφέροντά τους από μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα. Συνεπώς, έχουν κάθε λόγο να μετέλθουν κάθε μέσου ώστε να εμποδίσουν αυτή την προοπτική. Εκτιμούμε ως πολύ πιθανόν, στο επόμενο διάστημα, η επίθεση στο μαζικό κίνημα και την αριστερά να κλιμακωθεί λαμβάνοντας ακραίες μορφές.
Ταυτόχρονα, σε διάφορους «εκσυγχρονιστικούς» κύκλους εξυφαίνονται σχέδια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, με μέτωπο κυρίως απέναντι στον δήθεν λαϊκισμό της ριζοσπαστικής αριστεράς. Οι «λύσεις» αυτές, αν και δεν πρέπει να υποτιμηθούν ως εναλλακτική επιλογή του αστικού μπλοκ εξουσίας, δεν έχουν περιθώρια να ευδοκιμήσουν κι αυτό, όχι μόνον εξαιτίας της καθαρής και σταθερής επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ να μείνει αταλάντευτος στο πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο των δεσμεύσεων και επιλογών του, όπως έχει διατυπωθεί από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι σήμερα και επικυρωθεί από το 1ο του Συνέδριο και τις μετέπειτα αποφάσεις της Κ.Ε. του.
Όλες αυτές οι «λύσεις» υποτιμούν ή και αγνοούν τη ραγδαία και εκ βάθρων ανατροπή που έχει γίνει στη ζωή των πολιτών, επιδεινώνοντάς την ριζικά και επηρεάζοντας εξίσου τον τρόπο σκέψης τους, παράγοντας βαθιές κοινωνικές διαιρέσεις και αναδεικνύοντας εντέλει μια ολοένα και πιο έντονη πολιτική πόλωση, με ανταγωνιστικά και ασυμφιλίωτα πολιτικά σχέδια, μεταξύ των χώρων που συγκροτούν σήμερα προτάσεις εξουσίας.
Αυτήν ακριβώς την, επικίνδυνη για το μνημονιακό καθεστώς, πραγματικότητα επιχείρησε να συγκαλύψει και να διαστρεβλώσει η, επικίνδυνη για την κοινωνία και τη δημοκρατία, «θεωρία των δυο άκρων». Η «θεωρία των δυο άκρων», την οποία εκπόνησαν και εκφώνησαν με τον πιο επίσημο τρόπο εκπρόσωποι του κατεστημένου και της κυβέρνησης, με προεξάρχοντα τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στόχευσε συνειδητά στην τρομοκράτηση και την καταστολή, τόσο στο επίπεδο της ιδεολογίας όσο και της πρακτικής, των κινημάτων και των πολιτών που αντιστέκονται στην αγριότητα της μνημονιακής επίθεσης, στην παραβίαση της δημοκρατίας και τον αυταρχισμό, στο φασισμό και το ρατσισμό. Σήμερα, η «θεωρία των δυο άκρων» έχει υπονομευθεί ως ηγεμονικό ιδεολογικό εργαλείο και έχει χάσει σημαντικό τμήμα των πολιτικών της ερεισμάτων, αλλά δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την ανάγκη διαρκούς αντιπαράθεσης με αυτήν.
Ωστόσο, καθώς η μνημονιακή διακυβέρνηση παραμένει και η κοινωνική καταστροφή σοβεί, αναδεικνύεται ξεκάθαρα η ασυμφιλίωτη αντίθεση των δυο αντίπαλων κόσμων, όπως το συμπυκνώνει και το σύνθημα «Εμείς ή αυτοί»: Από τη μια πλευρά, τη δική μας, ο κόσμος της δημοκρατίας, των λαϊκών αντιστάσεων, των κοινωνικών κινημάτων, της «αλλαγής σελίδας» και της ριζοσπαστικής προοδευτικής προοπτικής που δυναμώνει τη φωνή του, αποδεικνύει ότι είναι όχι μόνον αναγκαίος αλλά και εφικτός, και επιδιώκει να συρρικνώσει την άλλη πλευρά, «αυτούς», το σύμπαν δηλαδή του άγριου καπιταλισμού, της μνημονιακής βαρβαρότητας, της διαφθοράς, του αυταρχισμού και του εκφασισμού των συνειδήσεων και πρακτικών.
Σ’ αυτή τη σύγκρουση, που είναι ιστορικής σημασίας και διεξάγεται, από την πλευρά μας, με απόλυτη διαφάνεια αποκλειστικά στο έδαφος της δημοκρατίας και της δημοσιότητας, δεν υπάρχει έδαφος για «ήπια διαχείριση» από κοινού με τους αντιπάλους.

6.Το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες στο χώρο της παιδείας ,της υγείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, στον ιδιωτικό τομέα .Έγιναν και ορισμένες κεντρικές απεργιακές κινήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιώντας την απόφαση της Κ.Ε. της 1ης Σεπτεμβρίου 2013, συνέβαλλε μέσα από τις δυνάμεις του στο μαζικό κίνημα για το συντονισμό των αγώνων στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μετώπου για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και της κυβέρνησης, με χαρακτηριστικά παλλαϊκού κινήματος. Τα αποτελέσματα ήταν ωστόσο κατώτερα των προσδοκιών μας. Στην έκβαση αυτή έπαιξε ρόλο η γενικότερη συγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με σοβαρότατες ευθύνες της ηγεσίας του, που αντιστρατεύτηκε την προσπάθεια για πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό με κεντρικοπολιτική κατεύθυνση, χάριν των μικροκομματικών – μικροπαραταξιακών σκοπιμοτήτων της κάθε πλευράς. Παράλληλα, βέβαια, η κρίση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος έχει και βαθύτερα αίτια. Στη διάρκεια της μνημονιακής αλλά και των προηγούμενων διακυβερνήσεων, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει δεχθεί στρατηγικά πλήγματα, έχει υπονομευτεί σε τεράστιο βαθμό η διαπραγματευτική του ικανότητα και η αξιοπιστία του στα μάτια των εργαζομένων, ενώ η κρίση του ακουμπά όλη την κλίμακα των συνδικάτων, όχι μόνον τις ηγεσίες και απαιτείται μια νέα στρατηγική ανασύνταξής του εκκινώντας από την δράση και τον συντονισμό από τα κάτω στους χώρους δουλειάς και τόπους κατοικίας. Γεγονός είναι ότι στην περίοδο των μνημονίων έγιναν μεγάλοι και πρωτόγνωρα μαζικοί αγώνες με την συμμετοχή των συνδικάτων. Ωστόσο, οι μακροχρόνιες παθογένειες του κυβερνητικού, κομματικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι διαχωριστικές αντιλήψεις μέρους του αριστερού συνδικαλισμού, η εξουθένωση των εργαζομένων εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής, της συστηματικής καλλιέργειας του κοινωνικού αυτοματισμού από την πλευρά της εξουσίας, του εκφοβισμού, των απολύσεων και της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, , τέλος δε η αδυναμία αποτελεσματικότητας των αιματηρών αγώνων, έχουν οδηγήσει σε κόπωση σημαντικό τμήμα εργαζομένων, ενώ κερδίζει δυστυχώς έδαφος η λογική της ανάθεσης και της παθητικής αναμονής των πολιτικών εξελίξεων. Σήμερα, αναδεικνύεται επιτακτικά η ανάγκη σύνδεσης της κοινωνικής και πολιτικής πάλης, χωρίς ωστόσο να υποκαθίσταται το κοινωνικό από το πολιτικό, ούτε φυσικά να απομακρύνονται οι εργαζόμενοι από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και πολύ περισσότερο να παραιτούνται από την πάλη. Η πολιτικοποίηση των εργατικών αγώνων, η ενωτική λογική, η επικοινωνία και εναρμόνιση των «από κάτω» (πρωτοβάθμια σωματεία) με τις ομοσπονδίες και τις ηγεσίες και, παράλληλα, ο σεβασμός της αυτονομίας των μαζικών κινημάτων και των διεργασιών τους, είναι άξονες που χρειάζονται άμεσα εμβάθυνση, επικαιροποίηση και πρακτικές εφαρμογές στο πεδίο της δράσης. Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης πρέπει να απασχολήσει με επείγοντα τρόπο όλο το κόμμα και τη νεολαία με όρους ενός σχεδίου ανασυγκρότησής του. Παράλληλα πρέπει να υπάρξει η αμέριστη και κομματικά ανιδιοτελής βοήθεια ώστε παρά τις μεγάλες δυσκολίες να κινητοποιηθεί συντονισμένα και με σχεδιασμό ιεράρχησης των αναγκών και του επείγοντος, ο κόσμος της εργασίας για τα μεγάλα θέματα: της ανεργίας, της κατάρρευσης των μισθών και των δικαιωμάτων, των απολύσεων, της υπερφορολόγησης, των λαϊκών στρωμάτων και των χαρατσιών, των κόκκινων δανείων και των πλειστηριασμών, της διάλυσης της παιδείας, της υγείας του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας, σε σύνδεση με την ανάγκη ριζικής αλλαγής του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου.

7. Σοβαρή παράμετρος στην προσπάθεια ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών ,της τρόικας και της συγκυβέρνησης είναι η οργανωτική ανάπτυξη ,η μεγαλύτερη σύνδεση του κόμματος με τα λαϊκά προβλήματα και την κοινωνία η κατάκτηση της πολιτικής , οργανωτικής και εκλογικής ετοιμότητας ώστε να ανταποκριθούμε στις μάχες του είναι μπροστά μας .Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στα προβλήματα και τις κινητοποιήσεις της νεολαίας και σε μορφές πιο μαζικής πολιτικής οργάνωσης της, δημιουργία μαζικών χώρων για την ενωμένη δράση της. Εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα είναι η ικανότητα συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων γύρω από την πολιτική του κόμματος. Μέσα από τις αποφάσεις του 1ου Συνεδρίου και της Κ.Ε. αναδεικνύεται η ανάγκη διαμόρφωσης ευρύτατων κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με κριτήρια, αφενός την απόρριψη του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος, των μνημονιακών πολιτικών και του πολιτικού προσωπικού που τα έχει στηρίξει, αφετέρου δε την προάσπιση των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων, των αντιστάσεων και των κοινωνικών κινημάτων, στο έδαφος των αξιών της δημοκρατίας και της αριστεράς. Έχουν γίνει βήματα αλλά οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και πρέπει να υπάρξει μια ταχύτατη ανασύνταξη .Αυτό αφορά όχι μόνο τις οργανώσεις μελών που πρέπει να κινηθούν με συγκεκριμένο σχέδιο, με ουσιαστικό διάλογο και κυρίως μέσα από την εξωστρεφή τους δράση. Τα κεντρικά όργανα του κόμματος πρέπει να ενισχύσουν την επιτελικότητα, την πολιτική λειτουργία και αποτελεσματικότητά τους και ιδίως την βοήθεια προς τις οργανώσεις και τα τμήματα του κόμματος. Πρέπει να γίνει απόλυτα σαφές ότι η πολιτική δουλειά δεν είναι υπόθεση των ανώτερων οργάνων ή των κεντρικών στελεχών αλλά όλου του κόμματος συνολικά.

8. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα χρειάζεται να επικεντρώσουμε στα εξής:

α. Να εκδηλωθεί το αντιφασιστικό φρόνημα αλλά και η αντιμνημονιακή δημοκρατική λαϊκή θέληση. Οι επετειακές εκδηλώσεις (28/10, 17/11 κ.λ.π) να αποκτήσουν το πραγματικό τους περιεχόμενο.
β. Να συμβάλλουμε στην επιτυχία της απεργία στις 6/11.
γ. Να συμβάλλουμε στη διεύρυνση και τον συντονισμό των κινητοποιήσεων με πολιτικό πρόταγμα την δημοκρατική ανατροπή.
δ. Με δική μας πρωτοβουλία και στη βάση του δικού μας προγράμματος να ανοίξουμε μια πλατειά συζήτηση για την «επόμενη ημέρα». Για την παραγωγική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση. Σ’ αυτή τη συζήτηση αλλά και στην επόμενη μέρα να καλέσουμε να συμβάλλει ο κόσμος της διανόησης, των γραμμάτων, του πολιτισμού και του αθλητισμού, οι συνδικαλιστές, οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι σε ένα φόρουμ δημιουργικότητας, δημοκρατίας και έμπνευσης.
ε. Να βοηθήσουμε την συγκρότηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μανιάτης για Τσίπρα: Θέλει την καταστροφή της χώρας, για να ανέβει στην εξουσία

Κεδίκογλου για Τσίπρα: Ποντάρει στην αποτυχία της χώρας

ΣΥΡΙΖΑ για ναυπηγεία: Η ΝΔ κάνει πλάτες στον Βενιζέλο για 2η φορά