Την σκυτάλη, πήρε ο βουλευτής, Γιώργος Κυρίτσης, ο οποίος με άρθρο του στην “Αυγή” της Τετάρτης, ζητά κι αυτός με τη σειρά του Plan B, καθώς όπως χαρακτηριστικά αναφέρει “Ο εκλογικός κύκλος του 2017 (Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία) μπορεί να αφήσει πίσω του μια τελείως διαφορετική Ευρώπη. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.”
Όπως αναφέρει άλλωστε στο άρθρο του ο Γιώργος Κυρίτσης: “Επειδή όλα είναι πιθανά κι επειδή αυτά που έγιναν φέτος φάνταζαν απίθανα πέρυσι, είναι καλό η χώρα να έχει στο συρτάρι λεπτομερές σχέδιο, σε περίπτωση πχ. νομισματικής αναταραχής. Θα ήταν, επίσης, χρήσιμο να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει πλέον – ούτε θα επιστρέψει – η «κανονικότητα» του 2015 στην ΕΕ. Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία και η Ελλάδα πρέπει συνεχώς να συνεκτιμά και να επανεκτιμά τις εξελίξεις. Η προσήλωση στα συμπεφωνημένα δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας, πολλώ δε μάλλον που τα συμπεφωνημένα αποτελούν την αποκρυστάλλωση μιας κάθε άλλο παρά θετικής κατάστασης.”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Κυρίτση:
“Καλώς η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε το τελευταίο δίμηνο, εν μέρει και λόγω των τριγμών από την εκλογή Τραμπ. Το καλό και αρκετά ρεαλιστικό σενάριο λέει ότι στο τέλος του χρόνου ένας συνδυασμός χρέους και ποσοτικής χαλάρωσης πυροδοτεί την ελληνική οικονομία, χωρίς η κυβέρνηση να αναγκάζεται να κάνει πράγματα, τα οποία δεν πιστεύει και είναι λάθος, ακόμα κι όταν γίνονται με πιο δίκαιο τρόπο. Αυτο άλλωστε προβλέπει και το Μνημόνιο το οποίο η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνομολογήσει τον Ιουλιο του 2015. Η ρύθμιση του χρέους ήταν ένα από τα λίγα σημεία στα οποία η διαπραγμάτευση απέβη επιτυχής. Σε αυτό, το «καλό σενάριο», συντρέχουν επίσης υπό προϋποθέσεις και μια συγκεκριμένη ανάγνωση του προσφυγικού αλλά και το ιταλικό δημοψήφισμα.
Υπάρχουν, όμως, και τα κακά σενάρια, αυτά που θέλουν το ακροδεξιό λαϊκισμό να καθοδηγεί τη Γερμανία εν όψει των εκλογών και μάλιστα να ενισχύεται από την εκλογή του Τραμπ. Υπάρχουν και τα σενάρια πιθανής παραίτησης Ρέντσι μετά το δημοψήφισμα της Κυριακής, καθώς και το ενδεχόμενο, εν συνεχεία δημοψηφίσματος για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ. Κάτι τέτοιο δυνητικά θα διέλυε ή θα διασπούσε την ευρωζώνη.
Ο Μουντσάου έγραφε στους Financial Times προ ημερών ότι η Ιταλία θα διαλύσει την Ευρωζώνη. Η διαδικασία ελεγχόμενης αποπαγκοσμιοποίησης που κερδίζει έδαφος στις παραδοσιακές καπιταλιστικές μητροπόλεις, προφανώς και δεν είναι το στρατηγικό σχέδιο της Αριστεράς, η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να προστίθεται και να συμπαρατάσσεται στο διεθνές – ελαφρώς παρηλλαγμένο – φασισταριό. Ωστόσο, το ενδεχόμενο προσωρινής εθνικής αναδίπλωσης για λόγους τακτικούς ή ακόμα η πιθανότητα η Ελλάδα να βρεθεί εκ των πραγμάτων ενώπιον αυτής της προοπτικής, δεν θα πρέπει να υποτιμώνται, ούτε να ξορκίζονται.
Ρεπορτάζ των Times και του BBC, το οποίο η κυβέρνηση Μέι δεν κατόρθωσε να αντικρούσει, αναφέρει ότι δεν υπήρχε και συνεχίζει να μην υπάρχει σχέδιο υλοποίησης του Brexit στη βρετανική κυβέρνηση. Η Ελλάδα δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Επειδή όλα είναι πιθανά κι επειδή αυτά που έγιναν φέτος φάνταζαν απίθανα πέρυσι, είναι καλό η χώρα να έχει στο συρτάρι λεπτομερές σχέδιο, σε περίπτωση πχ. νομισματικής αναταραχής. Θα ήταν, επίσης, χρήσιμο να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει πλέον – ούτε θα επιστρέψει – η «κανονικότητα» του 2015 στην ΕΕ. Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία και η Ελλάδα πρέπει συνεχώς να συνεκτιμά και να επανεκτιμά τις εξελίξεις. Η προσήλωση στα συμπεφωνημένα δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας, πολλώ δε μάλλον που τα συμπεφωνημένα αποτελούν την αποκρυστάλλωση μιας κάθε άλλο παρά θετικής κατάστασης. Ο εκλογικός κύκλος του 2017 (Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία) μπορεί να αφήσει πίσω του μια τελείως διαφορετική Ευρώπη. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.”
