Το ομολογώ ευθύς εξαρχής και αμαρτίαν ουκ έχω. Τον Κώστα Σημίτη τον θεωρώ σοβαρό και πετυχημένο πρωθυπουργό. Α, όλα κι΄ όλα απ΄ όσους έχω γνωρίσει μετά την επανάσταση του 1821 (είναι και η επέτειος made in Kammenos σήμερα) συγκαταλέγεται στους πιο πετυχημένους κυβερνήτες της χώρας. Μπορεί ορισμένοι να διαφωνείτε, αλλά έτσι είναι κι΄ ο Κάλχας δεν δέχεται κουβέντα επ΄ αυτού.
Μόνο που δεν ήταν μεταρρυθμιστής ο Κώστας Σημίτης. Δεν ήθελε, δεν μπόρεσε, δεν τον άφησαν ή δεν τόλμησε; Ο μεταρρυθμιστικός οίστρος δεν ήταν το καλύτερό του, παρότι από την εποχή που κυβερνούσε η χώρα είχε ζωτική ανάγκη από ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Να θυμηθούμε την πολύ σωστή διαπίστωσή του για το «γρηγορόσημο» στις πολεοδομίες, αλλά την απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης ή το «ξήλωμα» του Γιαννίτση αντί της προώθησης της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό;
Τώρα ο τέως πρωθυπουργός επανέρχεται με σωστές πάλι διαπιστώσεις λέγοντας: «Η ισχυρή παρουσία στην Ένωση που επιθυμεί η Ελλάδα προϋποθέτει την υπέρβαση της υστέρησής της, συνεχείς μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους, αλλαγές στην οικονομία, επεμβάσεις στην κοινωνία ώστε να περιορισθούν τα πελατειακά δίκτυα και η συντεχνιακή νοοτροπία, νέους δρόμους για να διευρυνθεί η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή».
Ωραία, πολύ ωραία. Πολύ καίριες επισημάνσεις. Μόνο που είναι και πολύ παλιές. Ας πούμε από το 2001 που μας έβαλε στην ευρωζώνη. Οπότε κι΄ εγώ ο γερο-Κάλχας με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό του θα τον ρωτήσω: Κι΄ εσύ τι έκανες Κώστα μου όταν κυβερνούσες; Ή μήπως απλώς προέδρευες κι΄ εσύ;