Τα περισσότερα απο όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα είναι άκρως σουρρεαλιστικά. Κι αυτό γιατί αλλιώς μεγαλώσαμε. Αλλιώς γαλουχηθήκαμε. Όλα όσα ξέραμε όμως, οι σταθερές που είχαμε ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
Χθες είδαμε τον επικεφαλής της Ιεραρχίας να πηγαίνει με ύφος αυστηρού καθηγητή στο Μέγαρο Μαξίμου για να νουθετήσει τα κακά παιδιά που τόλμησαν να κάνουν σκανταλιά.
Χθες κάθισαν στο ίδιο τραπέζι ο πρωθυπουργός της χώρας, ο υπουργός Άμυνας της χώρας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και κάπου στη γωνία ο υπουργός Παιδείας για να συζητήσουν τι; Τον τρόπο με τον οποίο θα διδάσκονται τα θρησκευτικά στα σχολεία. Κάτι, το οποίο σε όλα τα πολιτισμένα κράτη αποφασίζεται από την Πολιτεία. Και μόνο.
Επι της ουσίας, η ιεραρχία πήγε στο πρωθυπουργικό μέγαρο για να αποκαταστήσει την τάξη! Και τα κατάφερε απ’ ότι φαίνεται.
Ο Αρχιεπίσκοπος βγήκε μετά την συνάντηση και με ύφος θριαμβευτή ανακοίνωσε ότι η διδασκαλία των θρησκευτικών θα γίνεται με τα παλιά βιβλία. Το ίδιο και ο Πάνος Καμμένος.
Με τον γνωστή γλώσσα των πολιτικών ο υπουργός Παιδείας, ανακοίνωσε ότι ναι μεν τα θρησκευτικά θα διδάσκονται με τα παλιά βιβλία αλλά τα νεα προγράμματα θα εφαρμοστούν κανονικά.
Και εσείς τι καταλάβατε; Κάποιοι λένε ότι η παρεξήγηση λύθηκε. Κάποιοι άλλοι ότι η κυβέρνηση υποχώρησε μπροστά στο μένος της εκκλησίας με μοναδικό σκοπό να μην υπάρχει άλλο ένα ανοικτό μέτωπο.
Είναι όμως όλα θέμα πολιτικού κόστους; Αναρωτιόταν κάποιος φωναχτά χθες αν ήταν άλλη κυβέρνηση στην εξουσία και συνέβαιναν όλα αυτά τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και απάντησε μόνος του: «Εξω από το Μαξίμου θα ήταν και θα χτυπιόταν ότι η κυβέρνηση υποκύπτει στην εκκλησία». Μπορεί να έκαναν και άλλα χειρότερα.
Για να μην μακρηγορούμε: Όλα είναι θέμα εντυπώσεων. Είναι πως τα παρουσιάζει κανείς. Πως παίρνεις μια άσχημη ιστορία και προκειμένου να μην σε αγγίξει τίποτα κακό της δίνεις καλό τέλος.
Όπως στο “Ποτέ την Κυριακή” που η αγαπημένη Ίλια (Μελίνα Μερκούρη) έπαιρνε όλες τις αρχαίες τραγωδίες και τους έβαζε καλό τέλος. Πάντα τελείωνε την αφήγησή της με το “Και ύστερα όλοι μαζί πήγαν στην ακροθαλασσιά”.
Κάπως έτσι. Γιατί όλα είναι τελικά θέμα εντυπώσεων…