Σπάνια ο χαμός ενός πολιτικού σκορπίζει τόσο μεγάλη θλίψη σε όλο τον κόσμο. Σε μια εποχή που οι πολιτικοί ζουν το απόγειο της απαξίωσης η μορφή αυτού του ανθρώπου έμεινε αλώβητη με το πέρασμα των χρόνων. Πολλοί λένε ότι ήταν η στάση ζωής του αλλά και το γεγονός ότι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ύψωσε το πολιτικό του ανάστημα σε στιγμές ιστορικές για τον τόπο.
Μερικές από τις φράσεις του που θα μείνουν στην ιστορία:
• Για τον πόλεμο στο Ιράκ (19/5/2003)
«Είναι ένας πόλεμος που δεν έγινε αποδεκτός από την κοινότητα των εθνών. Ένας πόλεμος που δεν είχε και δεν έχει δικαίωση ακόμη. Ένας πόλεμος που δεν μπόρεσε να αποδείξει ούτε αυτό για το οποίο ξεκίνησε: την ύπαρξη κάποιου χημικού ή άλλου οπλοστασίου του Σαντάμ Χουσεϊν».
• Για την υπόθεση του Αλβανού σημαιοφόρου μαθητή Οδυσσέα Τσενάι (Οκτώβριος 2000)
«Ένα παιδί που μετέχει της ελληνικής παιδείας και αριστεύει, ασφαλώς γίνεται Έλληνας (υπό την ευρύτερη έννοια) και δικαιούται να φέρει την ελληνική σημαία».
• Για τη γραφειοκρατία (29/10/2003)
«Η γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση ενεργεί απέναντι στους πολίτες με σαδιστική ευχαρίστηση».
• Για την υπόθεση Κεντέρη-Θάνου και ενώ οι πολιτικοί και οι αθλητικοί παράγοντες ακόμα μάσαγαν τα λόγια τους (16/8/2004)
«Είναι μεγάλη ντροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργανώνει η Ελλάδα. Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι στιγματίζουμε με τις πράξεις μας τη χώρα μας».
• Για τις αποδοκιμασίες εις βάρος των ξένων αθλητών στον τελικό των 200 μέτρων ανδρών της Ολυμπιάδας (2/9/2004)
«Ο αθλητισμός επιτρέπει τις επευφημίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει την αποδοκιμασία και την ενόχληση των άλλων. Δεν ασκείται έτσι ο εθνικός εγωισμός, αντιθέτως ταπεινωνόμασθε».
• Για τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, Μυτιλήνη (9/11/2004)
«Πρέπει την ιστορία μας να την αποκαθάρουμε από ορισμένες υπερβολές, οι οποίες σήμερα δε μας χρειάζονται. Τον Βασίλειο Β’ τον Μακεδόνα, τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, οι Έλληνες συνεχίζουν να τον ονομάζουν Βουλγαροκτόνο. Η πράξις του αυτοκράτορα ιστορικώς δεν ήταν η πλέον ηθική, η πλέον αξιοπρόσεκτη και δεν πρέπει να μνημονεύεται ως “Βουλγαροκτόνος” στα ιστορικά μας βιβλία. .» (σ.σ. ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 976 ως το 1025. Το 1014, μετά τη μάχη του Κλειδίου, διέταξε να τυφλωθούν 14.000 Βούλγαροι στρατιώτες του Σαμουήλ που πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Ανά χίλιους που τύφλωνε άφηνε έναν μονόφθαλμο για να οδηγεί τους υπόλοιπους! Η πράξη του, μοναδική σε σκληρότητα, εξηγεί και το χαρακτηρισμό του ως Βουλγαροκτόνου.)
• Για την παράδοση, απαντώντας στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (20/9/2004)
«Δεν θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί σας εις την επιστροφή στις ρίζες. Οι ρίζες πρέπει να υπάρχουν για να δίνουν νέα τροφή στα κλαδιά, τα οποία διαρκώς μεγαλώνουν και καλύπτουν υπό τη σκιά τους μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων και ενεργειών».
