Ιδιαίτερης σημασίας για την αντιμετώπιση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, τα θέματα εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και την διαχείριση των προσφυγικών ροών τίθενται επί τάπητος στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών που συνεδριάζει σήμερα στις Βρυξέλλες όπου θα συμμετάσχει ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Κοτζιάς και στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων όπου την Ελλάδα θα εκπροσωπήσει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικων Νίκος Ξυδάκης.
Στόχος της Ελληνικής πλευράς σύμφωνα με πληροφορίες είναι να υπάρξει μια ενιαία πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία που θα οδηγεί σε μια συνολική πολιτική διευθέτηση, στοιχείο απαραίτητο για την ανάσχεση των προσφυγικών ροών.
Παράλληλα θα εκφράσει τη στήριξή της στη Γαλλία ενώ στις διμερείς συναντήσεις που θα έχει ο κ. Ξυδάκης με τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής κ. Τίμμερμανς θα τονιστεί η ανάγκη ισομερούς κατανομής των προσφυγικών ροών, καθώς η μεγάλη ανησυχία της Ελληνικής πλευράς είναι να μην κλείσουν τα σύνορά τους πολλά κράτη μέλη με αποτέλεσμα να βρεθεί η Ελλάδα μόνη της.
Οι επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας αναμένεται να τονίζουν επίσης ότι θα ήταν απειλή η υπονόμευση της Ζώνης Σένγκεν με ανόρθωση φρακτών και αυτό γιατί έτσι θα ακυρωθεί μια βασική ενωσιακή διαδικασία και θα βάλει σε αμφισβήτηση τη λειτουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου με σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες αναλύσεις-προσεγγίσεις της ελληνικής διπλωματίας:
– Είναι προφανές ότι η Γαλλία χώρα σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποτελεί τον πρώτο στόχο των εξτρεμιστών ισλαμιστών, φιλοξενώντας μάλιστα τη μεγαλύτερη ισλαμική κοινότητα εκτός περιοχών της Ασίας και της Αφρικής και έχοντας έχει ήδη στα “σπλάχνα” της τρομοκρατικούς πυρήνες.
– Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να είναι παρακολούθημα των ΗΠΑ στο ρόλο της αποκατάστασης της διεθνούς τάξης, καθώς απειλείται περισσότερο από τις ΗΠΑ λόγω εγγύτητας με τις εστίες έντασης.
– Η Γερμανία καλείται να πάρει επιτέλους θέση είτε μετέχοντας στις πολύ πιθανές πολεμικές επιχειρήσεις, είτε στηρίζοντάς τις οικονομικά εκταμιεύοντας ποσά από τα σημαντικά πλεονάσματά της, είτε χαλαρώνοντας τη συνταγή της ύφεσης που δημιουργεί πολιτική αποσταθεροποίηση σε όλη την Ευρώπη. Επίσης ως δεύτερη χώρα – παραγωγός όπλων θα πρέπει να ελέγξει τις ροές και τα δίκτυα διανομής, κάτι που θα έχει ίσως βαρύ κόστος για τη βιομηχανία της.
– Το αίτημα για κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας μπαίνει και πάλι επί τάπητος, χωρίς να υπάρχει ωστόσο αισιοδοξία για κάτι τέτοιο λόγω της διακυβερνητικής δομής και υφής της.