«Δεν συγκυβερνούμε». Εχει δίκιο ο Γιώργος Κτρούγκαλος όταν υποστηρίζει ότι το κουαρτέτο δεν συγκυβερνά και επομένως οι πολιτικές και τα μέτρα είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης, όταν επιτυγχάνονται οι στόχοι της συμφωνίας.
Μόνο που αυτό οφείλει να το καταλάβει και να το ενστερνιστεί η κυβέρνηση ολόκληρη και να μην αποδέχεται το κουαρτέτο σε ρόλο συγκυβερνήτη, όπως είναι η παράδοση από το 2010.
Γιατί οι Θεσμοί επιθυμούν μεν να συγκυβερνούν, αλλά να μην έχουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους. Διότι αν είχαν θα είχαν πληρώσει πανάκριβα τις πολιτικές και τα ομολογημένα λάθη τους, που έστειλαν τη χώρα και εκατομμύρια πολίτες στην κόλαση.
Όμως, είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που τους επέτρεψαν να συγκυβερνήσουν, γιατί υποτίθεται τις βόλευε να φορτώσουν τα βάρη και τις πολιτικές στους κακούς Θεσμούς (ή τρόικα στο παρελθόν) και να σηκώσουν αυτές ψηλά στα χέρια μπροστά στους εκβιασμούς των δανειστών αποποιούμενες κάθε ευθύνη.
Νόμιζαν πως ήταν μία βολική επικοινωνιακή προσέγγιση για να απαλλαγούν οι ίδιες από τα ανομήματα των πολιτικών που πολλές φορές πρότειναν και τις φόρτωναν στην πρώην τρόικα και νυν κουαρτέτο.
Μόνο που όπως αποδείχτηκε ιστορικά το παραμύθι είχε δράκο και επιπλέον δεν είχε και καλό τέλος για τους μυθοπλάστες που το διοχέτευαν στην κοινωνία.
Και τώρα η κυβέρνηση καλείται να διεκδικήσει την πατρότητα των πολιτικών. Να τη διεκδικήσει με κάθε μέσο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να αποφασίζει ο κύριος Τόμσεν και η κυρία Βελκουλέσκου ποιοι θα πληρώσουν περισσότερους ή λιγότερους φόρους από τη στιγμή που πετυχαίνονται οι στόχοι οι οποίοι συμφωνήθηκαν τον περασμένο Ιούλιο.
Δεν είναι δυνατόν να αποφασίσουν η Βελκουλέσκου και το τρίο των Ευρωπαίων του κουαρτέτου ποιες συντάξεις και πόσο θα μειωθούν και ποιοι πολίτες θα επιφορτιστούν τα συνταξιοδοτικά βάρη και ποιοι άλλοι θα ελαφρυνθούν, όταν επιτυγχάνονται οι στόχοι της συμφωνίας του Ιουλίου.
Επιτέλους, υπάρχει νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και μπορεί αναγκαστικά εκχωρηθεί να έχει ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας εξαιτίας του χρέους, αλλά δεν εκχωρήθηκε ούτε ολόκληρη η εθνική κυριαρχία σε ανεύθυνα (το τονίζω ανεύθυνα από άποψη πολιτική και δημοκρατικής νομιμοποίησης) όργανα τα οποία λειτουργούν ως επικυρίαρχοι με όπλο όχι τις κανονιοφόρους του παρελθόντος, αλλά τα δάνεια και το χρέος.
Η αλαζονεία των επικυρίαρχων πρέπει να πάρει τέλος. Όχι μόνο για λόγους εθνικής υπερηφάνειας, αλλά κυρίως για λόγους άσκησης πολιτικής. Γιατί σε μία ευρωπαϊκή χώρα το 2016 είναι αδιανόητο να καταπατώνται δικαιώματα που έχουν θεμελιωθεί από το ευρωπαϊκό δίκαιο, να παραβιάζονται δημοκρατικές αρχές και να κουρελιάζεται το σύνταγμα από τέσσερις χαρτογιακάδες και πολλούς γιάπηδες τετάρτης και πέμπτης κατηγορίας.
Γιατί δεν είναι δυνατόν ο υπουργός Οικονομικών να λέει θα πληρωθούν οι φόροι σε 7 μηνιαίες δόσεις και το κλιμάκιο των γιάπης να βάζει βέτο και να λέει όχι θα πληρωθούν σε 3 διμηνιαίες δόσεις. Σε ποια συμφωνία είναι αυτό γραμμένο; Πότε συμφωνήθηκε ότι οι Θεσμοί βάζουν βέτο σε διαδικαστικά ζητήματα του τύπου που προαναφέρθηκε. Σε καμία. Απλώς πηγάζει από το αίσθημα του επικυρίαρχου, την αλαζονεία και την πεποίθηση του ¨κάνω ότι γουστάρω¨, που έβγαλε έξω από τα ρούχα και τον συνήθως μειλίχιο Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον οδήγησε σε σκληρές, δεικτικές και ειρωνικές δηλώσεις για το ΔΝΤ.
Όμως, κύριε Τσακαλώτο και κύριε Τσίπρα δεν αρκεί αυτό. Τηρείστε τη συμφωνία, αλλά πάρτε τη διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια σας, επιλέγοντας εσείς τα μέτρα και τις πολιτικές που ικανοποιούν τους στόχους και όχι το κουαρτέτο. Σταματήστε να συγκυβερνάτε. Γιατί την ευθύνη απέναντι στο λαό για ότι συμβεί θα την έχετε εσείς και όχι οι ανεύθυνοι Θεσμοί. Ξεκόψτε από την οδό που είχαν χαράξει οι προκάτοχοί σας και ακολουθείστε το δρόμο της εφαρμογής γνήσια ελληνικής πολιτικής, προωθώντας σαρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι αντιμεταρρυθμίσεις που το κουαρτέτο και οι νεοφιλελεύθεροι βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις.