Με σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για το Σκοπιανό και όχι μόνο, ο Μίκης Θεοδωράκης παίρνει θέση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και τη "Μακεδονία του Ίλιντεν". Υποχώρηση στο θέμα του ονόματος θα αποτελέσει πράξη εθνικής μειοδοσίας, λέει και θεωρεί πως και ο ίδιος ο Ζάεφ "ονειρεύεται" τη «Μακεδονία του Αιγαίου».
Με άρθρο του στην ιστοσελίδα mikistheodorakis.gr, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης προειδοποιεί για τον κίνδυνο η νέα πρόταση που έπεσε στο τραπέζι να διαπραγματεύσεων να γίνει “όργανο” στα χέρια των Σκοπιανών εθνικιστών. Ο Μίκης Θεοδωράκης θεωρεί πως παρά τη μετριοπαθή πολιτική του, ούτε και ο Ζόραν Ζάεφ ξεφεύγει, ουσιαστικά, από την αλυτρωτική πολιτική.
Κατά τον Μίκη Θεοδωράκη, το μεγάλο πρόβλημα του Ζόραν Ζάεφ είναι οι ακραίοι εθνικιστές της χώρας του. Αυτοί που, όπως λέει χαρακτηριστικά, «εκφράζουν με κραυγαλέο τρόπο το «όνειρο» της Μακεδονίας του Αιγαίου». Ένα “όνειρο” που θεωρεί πως έχει τόσο ο πρωθυπουργός της χώρας όσο και το σύνολο των Σκιοπιανών.
Η Μακεδονία του Αιγαίου σχηματίστηκε από τον Τίτο με στόχο να αποσπάσει όλη την Βόρεια Ελλάδα όπως το είχε επιχειρήσει προηγουμένως μαζί με τον Βούλγαρο Δημητρώφ πείθοντας μάλιστα και το ΚΚΕ να συνταχθεί μ’ αυτή την ενέργεια για ένα μικρό διάστημα – Μίκης Θεοδωράκης
Χαρακτηρίζει μεν μετριοπαθή τον Ζόραν Ζάεφ αλλά «στο βάθος δεν μπορεί παρά να πιστεύει κι αυτός στην αλυτρωτική πολιτική». Εκτιμά δε πως αν τα Σκόπια ενταχθούν στο ΝΑΤΟ «θα είναι ευκολότερο για τους αμερικανούς να μας εκβιάζουν σείοντας πάνω απ’ το κεφάλι μας την Νατοϊκή «Μακεδονία» σαν μπαμπούλα».
Αναφερόμενος στη «Μακεδονία του Ίλιντεν» γράφει πως το γεγονός ότι έγινε αποδεκτή από την εθνικιστική αντιπολίτευση στα Σκόπια κάτι δείχνει. «Δεν φανερώνει τάχα ότι το όνομα αυτό γίνεται ουσιαστικά όργανο στα χέρια των φανατικών των Σκοπίων, όταν θα επανέλθουν αύριο-μεθαύριο ως Κυβέρνηση με τις γνωστές ακραίες θέσεις;».
Ζητά δημοψήφισμα ο Μίκης Θεοδωράκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει πως «οι λαϊκές μειοψηφίες δεν χαράζουν αλλά παραχαράζουν την ιστορία». Και γι’ αυτό καλεί τον Αλέξη Τσίπρα «να συνειδητοποιήσει ότι τουλάχιστον ως προς τα εθνικά θέματα θα πρέπει να λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού».
Επιτίθεται στον πρωθυπουργό λέγοντας πως γνωρίζει πολύ καλά ότι βρίσκεται στη θέση αυτή «χάρη στις εκλογικές αλχημείες των εθνικοφρόνων παρατάξεων που κατάφεραν να μας κυβερνούν από το τέλος του εμφυλίου έως σήμερα».
«(…) η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη. Και θα έλεγα ότι έγινε με τους Συριζαίους ακόμα πιο επιθετική και ανάλγητη απέναντι στα λαϊκά κυρίως στρώματα εφαρμόζοντας ακραίες πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης που είναι βέβαιο ότι δεν θα τολμούσαν και δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν οι εθνικόφρονες της Δεξιάς και του Κέντρου
Ο Μίκης Θεοδωράκης εμμέσως ζητά δημοψήφισμα για το όνομα της ΠΓΔΜ. Λέει πως «την ιστορική νομιμοποίηση για το όνομα «Μακεδονία» μόνο εμείς, οι Έλληνες θα μπορούσαμε να τη δώσουμε». Όμως προσθέτει πως αυτό δεν θα μπορούσε να το κάνει το 29% που ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές, αλλά «αν είναι δυνατόν το 100% των Ελλήνων».
«Με δεδομένο τον μεγάλο κίνδυνο που θα προκαλέσει για την εθνική μας ακεραιότητα, η υποχώρηση στο όνομα αποτελεί πράξη εθνικής μειοδοσίας», καταλήγει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Όλο το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη
Οι λαϊκές μειοψηφίες δεν χαράζουν αλλά παραχαράζουν την ιστορία. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τουλάχιστον ως προς τα εθνικά θέματα θα πρέπει να λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι βρίσκεται στη θέση του πρωθυπουργού χάρη στις εκλογικές αλχημείες των εθνικοφρόνων παρατάξεων που κατάφεραν να μας κυβερνούν από το τέλος του εμφυλίου έως σήμερα.
Μετά την επίθεση των Μνημονίων και με την ανάδειξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε κυβέρνηση, οι άλλοτε κραταιές παρατάξεις έπεσαν στον λάκκο που οι ίδιες έσκαψαν για τους άλλους.
Τελικά όμως όπως αποδείχθηκε, η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη. Και θα έλεγα ότι έγινε με τους Συριζαίους ακόμα πιο επιθετική και ανάλγητη απέναντι στα λαϊκά κυρίως στρώματα εφαρμόζοντας ακραίες πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης που είναι βέβαιο ότι δεν θα τολμούσαν και δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν οι εθνικόφρονες της Δεξιάς και του Κέντρου. Αυτή είναι η αλήθεια που φυσικά πονάει όσους αισθάνονται ακόμα αριστεροί.
Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή τη στιγμή το κυρίαρχο θέμα είναι το Πατριωτικό-Εθνικό μας συμφέρον. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Ζάεφ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι οι ακραίοι εθνικιστές της χώρας του, τους οποίους γνωρίσαμε πολύ καλά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Είναι αυτοί που εκφράζουν με κραυγαλέο τρόπο το «όνειρο» της Μακεδονίας του Αιγαίου. Όμως πιστεύω ότι το ίδιο «όνειρο» έχει ασφαλώς και ο κ. Ζάεφ όπως και το σύνολο των Σκοπιανών.
Με άλλα λόγια, με τον κ. Ζάεφ υπάρχει μεν μια οπωσδήποτε περισσότερο μετριοπαθής πολιτική, όμως στο βάθος δεν μπορεί παρά να πιστεύει κι αυτός στην αλυτρωτική πολιτική που εξ άλλου είναι και η μόνη διαφορά που τους χωρίζει από την Σερβία.
Η Μακεδονία του Αιγαίου σχηματίστηκε από τον Τίτο με στόχο να αποσπάσει όλη την Βόρεια Ελλάδα όπως το είχε επιχειρήσει προηγουμένως μαζί με τον Βούλγαρο Δημητρώφ πείθοντας μάλιστα και το ΚΚΕ να συνταχθεί μ’ αυτή την ενέργεια για ένα μικρό διάστημα.
Σε περίπτωση όμως που τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, θα είναι ευκολότερο για τους αμερικανούς να μας εκβιάζουν σείοντας πάνω απ’ το κεφάλι μας την Νατοϊκή «Μακεδονία» σαν μπαμπούλα για να ενδώσουμε σε νέες πολιτικές που θα ήθελαν να μας επιβάλουν.
Τώρα διαπιστώνουμε ότι η νέα ονομασία που είχε προταθεί προ ημερών («Μακεδονία του Ίλιντεν»), έγινε αποδεκτή από την εθνικιστική αντιπολίτευση στα Σκόπια. Αυτό τι μας δείχνει; Δεν φανερώνει τάχα ότι το όνομα αυτό γίνεται ουσιαστικά όργανο στα χέρια των φανατικών των Σκοπίων, όταν θα επανέλθουν αύριο-μεθαύριο ως Κυβέρνηση με τις γνωστές ακραίες θέσεις;
Φυσικά εμείς που πρωτοστατήσαμε στις λαϊκές συγκεντρώσεις στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, παραμένουμε πιστοί στις αποφάσεις του ιστορικού Συμβουλίου των Αρχηγών των Κομμάτων του 1992. Όπως είπα και στην ομιλία μου στο Σύνταγμα, την ιστορική νομιμοποίηση για το όνομα «Μακεδονία» μόνο εμείς, οι Έλληνες θα μπορούσαμε να τη δώσουμε. Αλλά αυτό θα μπορούσε να το κάνει όχι το 29% αυτών που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές αλλά αν είναι δυνατόν το 100% των Ελλήνων.
Με δεδομένο τον μεγάλο κίνδυνο που θα προκαλέσει για την εθνική μας ακεραιότητα, η υποχώρηση στο όνομα αποτελεί πράξη εθνικής μειοδοσίας.