- Παραδέχεται η κυβέρνηση ότι ζητήθηκε νέο πακέτο μέτρων για τον στόχο του πλεονάσματος - Η πρόταση αφορά στη λήψη επιπλέον μέτρων ύψους 3 δισ. αν δεν επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% έως το 2018 - Παράθυρο για αποδοχή των μέτρων: Η θέση μας θα εξαρτηθεί από το τελικό "πακέτο" και αν θα περιλαμβάνει το χρέος λέει η κυβέρνηση - Συμφωνεί η Γερμανία και θέλει να νομοθετήσει από τώρα η κυβέρνηση - Ποια είναι τα προληπτικά μέτρα που ζητούν οι δανειστές - Το Μαξίμου παραδέχεται επίσης τις σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε Αθήνα και δανειστές
Με ένα σημείωμα επτά σημείων, η κυβέρνηση βλέπει συγκλίσεις και στήριξη στις θέσεις της μετά τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών στην Ουάσινγκτον αλλά και σημαντικές διαφωνίες που παραμένουν ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ. Επιβεβαιώνει την πρόταση που αποκάλυψε η Wall Street Journal για πρόσθετα, προληπτικά, μέτρα ύψους 3 δισ., τα οποία θα ληφθούν μόνο αν η Ελλάδα δεν πιάσει το στόχο του πλεονάσματος του 3,5% έως το 2018.
Η κυβέρνηση κάνει λόγο για πρόταση που έχει στόχο να υπάρξει προσέγγιση ανάμεσα στους Θεσμούς, να γεφυρωθεί δηλαδή το χάσμα που χωρίζει τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ και έχει βρει την Ελλάδα ανάμεσα σε συμπληγάδες.
«Με δυο λόγια, η συγκεκριμένη πρόταση προβλέπει να κλείσει η αξιολόγηση με τα μέτρα που υπολογίζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμφωνούν και οι ελληνικές αρχές και, μόνο αν το 2018 δεν πιάσουμε το στόχο, να είμαστε υποχρεωμένοι, τότε, να εφαρμόσουμε και κάποια από τα μέτρα που προτείνει το Δ.Ν.Τ. Και είναι ξεκάθαρο ότι σ’ αυτή την πρόταση, τα περαιτέρω μέτρα προτείνεται να είναι ανάλογα με την απόκλιση από το στόχο. Για παράδειγμα, μια απόκλιση 0,3% (δηλαδή, να έχουμε 3,2% πρωτογενές πλεόνασμα και όχι 3,5%) θα οδηγούσε σε μέτρα ύψους μόνο 0,3%», αναφέρεται.
Το Μαξίμου, όμως, διαμηνύει πως η ελληνική πλευρά δεν έχει αποδεχτεί την πρόταση και σημειώνει πως η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το «πακέτο» που θα πέσει στο τραπέζι και το οποίο «προφανώς, θα συμπεριλαμβάνει και την ελάφρυνση του χρέους, η οποία, με βάση τη Συμφωνία του Ιουλίου, είναι προγραμματισμένο να αποφασιστεί αμέσως μετά την πρώτη αξιολόγηση».
Όσον αφορά στις διαφορές που παραμένουν και αποτελούν «αγκάθια» για τη συμφωνία ώστε να κλείσει η αξιολόγηση, η κυβέρνηση ρίχνει τα βέλη της στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τονίζοντας πως «η γερμανική πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να κλείσει η συμφωνία με την συμμετοχή και του ΔΝΤ, χωρίς, όμως, καμία ελάφρυνση του χρέους -κάτι που αγνοεί την επαναλαμβανόμενη θέση του ΔΝΤ, που επισημάνθηκε πολλές φορές και στην Ουάσιγκτον, ότι χωρίς ουσιαστική απομείωση χρέους, το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα».
«Είναι επίσης προφανές ότι οι διαφωνίες ανάμεσα στους θεσμούς για τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν μπορούν να λυθούν σε βάρος της χώρας. Όπως είναι επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρχει συμφωνία που να παραβιάζει κάτι που συμφωνήθηκε πριν από δέκα μήνες», σημειώνεται επίσης.
1. Η συζήτηση στην Ουάσιγκτον απέδειξε ότι υπάρχουν συγκλίσεις, αλλά και σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε όλα τα μέλη που μετέχουν στη διαπραγμάτευση. Σημαντικότερη σύγκλιση, είναι η επιθυμία όλων των πλευρών να υπάρχει καταρχήν συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων (staff level agreement) στην Αθήνα, μέχρι την συνεδρίαση του Eurogroup την ερχόμενη εβδομάδα.
2. Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά η διαφορά ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς για το πόσο εφικτό είναι να φτάσουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018. Συγχρόνως, η γερμανική πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να κλείσει η συμφωνία με την συμμετοχή και του ΔΝΤ, χωρίς, όμως, καμία ελάφρυνση του χρέους -κάτι που αγνοεί την επαναλαμβανόμενη θέση του ΔΝΤ, που επισημάνθηκε πολλές φορές και στην Ουάσιγκτον, ότι χωρίς ουσιαστική απομείωση χρέους, το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα.
3. Θετικό σημείο για την ελληνική πλευρά είναι η ενισχυμένη κατανόηση για τις “κόκκινες γραμμές” στο αφορολόγητο και τις συντάξεις. Παρά τα σχετικά, δηκτικά, σχόλια στον εγχώριο Τύπο, ούτε μια φορά, στις συζητήσεις στην Ουάσιγκτον, δεν αναφέρθηκε -πόσο μάλλον έγινε αντικείμενο κριτικής- η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να φέρει στη Βουλή το φορολογικό και το ασφαλιστικό.
4. Είναι προφανές ότι καθώς πλησιάζουμε το Eurogroup θα υπάρχουν διαδοχικές προτάσεις και προσεγγίσεις για να βρεθεί ένα “πακέτο” που όλες οι πλευρές θα μπορέσουν να το υποστηρίξουν με αξιοπρέπεια.
5. Είναι επίσης προφανές ότι οι διαφωνίες ανάμεσα στους θεσμούς για τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν μπορούν να λυθούν σε βάρος της χώρας. Όπως είναι επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρχει συμφωνία που να παραβιάζει κάτι που συμφωνήθηκε πριν από δέκα μήνες.
6. Μέσα στις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν προκειμένου να υπάρξει προσέγγιση ανάμεσα στους θεσμούς, είναι και αυτή για περαιτέρω μέτρα που θα αποφασιστούν μεν από τώρα αλλά θα εφαρμοστούν, εάν και μόνο εάν, δεν καλύψουμε το στόχο του 3,5%, το 2018. Με δυο λόγια, η συγκεκριμένη πρόταση προβλέπει να κλείσει η αξιολόγηση με τα μέτρα που υπολογίζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμφωνούν και οι ελληνικές αρχές και, μόνο αν το 2018 δεν πιάσουμε το στόχο, να είμαστε υποχρεωμένοι, τότε, να εφαρμόσουμε και κάποια από τα μέτρα που προτείνει το Δ.Ν.Τ. Και είναι ξεκάθαρο ότι σ’ αυτή την πρόταση, τα περαιτέρω μέτρα προτείνεται να είναι ανάλογα με την απόκλιση από το στόχο. Για παράδειγμα, μια απόκλιση 0,3% (δηλαδή, να έχουμε 3,2% πρωτογενές πλεόνασμα και όχι 3,5%) θα οδηγούσε σε μέτρα ύψους μόνο 0,3%.
7. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική πλευρά δεν έχει αποδεχτεί αυτή την πρόταση και η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το “πακέτο” που θα είναι στα τραπέζι και που, προφανώς, θα συμπεριλαμβάνει και την ελάφρυνση του χρέους, η οποία, με βάση τη Συμφωνία του Ιουλίου, είναι προγραμματισμένο να αποφασιστεί αμέσως μετά την πρώτη αξιολόγηση.
Η Wall Street Journal αποκάλυψε την πρόταση των δανειστών για προληπτικά μέτρα 3 δισ. ευρώ σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του Μνημονίου, κάτι που επιβεβαίωσε η κυβέρνηση, το θέμα που «γεννάται» τώρα όμως είναι ποια θα είναι αυτά τα μέτρα.
Εν αρχή οι αύξηση του ΦΠΑ σε ρεύμα και νερό από το 13% στο 24%, ένα μέτρο που έχει άλλωστε πέσει στο τραπέζι από πλευράς των δανειστών εδώ και πολύ καιρό. Οι δανειστές, κυρίως το ΔΝΤ, ζητούν επίσης μειώσεις των κύριων συντάξεων (που για την κυβέρνηση είναι “κόκκινη γραμμή”), απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, περικοπές μισθών στο Δημόσιο και “πάγωμα” των μισθών στο Δημόσιο μέχρι νεοτέρας αλλά και κατάργηση του ΦΠΑ του 6%, στον οποίο υπάγονται φάρμακα, βιβλία, θέατρα.