Κρίμα, κρίμα, μεγάλο κρίμα. Εγώ ο Κάλχας που τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα βλέπω τους Ελληνες να παλεύουν, να προσπαθούν, να πολεμούν μεταξύ τους και εδώ που τα λέμε δεν συμπαθούσα τον Τσίπρα με όσα έλεγε προεκλογικά (Αλέξη μας έριξες πολύ παραμύθι), βλέπω τη συμφωνία στο Eurogroup και δεν καταλαβαίνω την αντίδραση του Μανώλη Γλέζου.
Τι ήθελες Μανώλη μου; Να πάει ο Βαρουφάκη στο Eurogroup κι αυτοί αμέσως να τρομάξουν, να συνθηκολογήσουν και να πουν: Τι θέλεις εφέντη Βαρουφάκη; Τι θέλει ο πολυχρονεμένος Αλέξης για να κάνουμε;
Εφέντη Μανώλη κι αυτοί ψηφοφόρους έχουν. Και να ήθελαν να πουν, ναι έχετε δίκιο βρε παλικάρια και όλα σας τα δίνουμε για τα ωραία τα τσιρικιτζίδικα μάτια σας, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν.,
Μανώλη, και εσείς οι υπόλοιπες συνιστώσες, μην είστε μαξιμαλιστές. Δεν είναι δυνατόν σε μία διαπραγμάτευση να κερδίσεις κατά κράτος. Θα δώσεις και θα πάρεις. Εκτός κι αν δεν σε ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα και θέλεις να επιστρέψει η δραχμή στην Ελλάδα.
Αμα είναι έτσι να το συζητήσουμε, γιατί κι εγώ δεν γουστάρω τη δραχμή και θα προτιμούσα το δολάριο. Τι; Δεν σας αρέσει γιατί είναι νόμισμα του ιμπεριαλισμού; Εντάξει. Τελευταία υποχώρηση. Κόκκινη γραμμή είναι να επιστρέψουμε στο τάλαντο. Τέρμα, δεν κάνω καμία περαιτέρω υποχώρηση.
