Το θυμήθηκα διαβάζοντας τις ειδήσεις για τις προσλήψεις στο Δημόσιο που δεν θα ξεπεράσουν τις 15.000 συμφωνηθείσες με την τρόικα, την κινητικότητα που θα συνεχιστεί για να καλυφθούν τα κενά, την μετάθεση στο μέλλον και ανάλογα με τις δυνατότητες της αποκατάστασης των μισθολογικών απωλειών, τις συζητήσεις με την ΑΔΕΔΥ, την εφαρμογή της αξιολόγησης και την απομάκρυνση των κακών υπαλλήλων και των λουφαδόρων που δεν θα συνετιστούν.
Ο κύριος Κατρούγκαλος οφείλω να ομολογήσω ότι δείχνει έναν απρόσμενο ρεαλισμό ύστερα από τις πρώτες παχυλές και ανέξοδες δηλώσεις αρκετών υπουργών. Συμπεριφέρεται περισσότερο σαν τον Οδυσσέα παρά σαν τον Αχιλλέα, αντιλαμβανόμενος πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Γιατί τί να τις κάνεις τις υποσχέσεις, τις επιθυμίες και τα φιλόδοξα προγράμματα όταν τα ταμεία δεν σηκώνουν δαπάνες; Τι να τάξεις αν η οικονομία αδυνατεί να το υπηρετήσει;
Μπράβο κύριε Κατρούγκαλέ μου για τη στροφή στο εφικτό και το ρεαλισμό. Μπράβο και στον κύριο Σκουρλέτη που κατάλαβε πως μόνο σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας μπορεί να ξαναφέρει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ.
Κι όποιος μιλήσει για …κωλοτούμπα δεν είναι παρά ένας αστοιχείωτος ή ένας πικραμένος ηττημένος.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163