Μετά από την ανακωχή που είχε παρατηρηθεί για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο... στρατοπέδων, ο ΔΟΛ φαίνεται να περνά και πάλι στην επίθεση κατά της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού. Με ένα δισέλιδο στο ΒΗΜΑ της Κυριακής που τιτλοφορείται “Ο μικρός που θέλει να γίνει αυτοκράτορας”, η εφημερίδα προσπαθεί να αποδομήσει τον πρωθυπουργό, με αφορμή τον εκλογικό νόμο και την πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση.
Το δισέλιδο πραγματοποιεί μια μικρή αναδρομή στην πορεία του Αλέξη Τσίπρα από τις μαθητικές καταλήψεις του 1991, την θητεία του στο Ναυτικό για την οποία όπως αναφέρει η εφημερίδα “φρόντισε ένας υπουργός-θρύλος του ΠΑΣΟΚ έπειτα από αίτημα των επικεφαλής του μικρού κόμματος”.
Το κείμενο αναφερόμενο στην ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία πρώτα του Συνασπισμού και έπειτα του ΣΥΡΙΖΑ και σε ότι έχει να κάνει με την σχέση του με τον προκάτοχό του, Αλέκο Αλαβάνο, αναφέρει χαρακτηριστικά:
“Ο νεολαίος είχε και διατηρεί το ταλέντο να “τζογάρει” επάνω στα συναισθήματα όλων και να ελίσσεται υποδειγματικά μεταξύ “ζωντανών” και “πεθαμένων”, χωρίς διακρίσεις. Ασύγκριτη είναι επίσης η ικανότητά του να δημιουργεί “πατροθεσίες”, να τοποθετεί δηλαδή στον ρόλο του πατέρα πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, ιερωμένους και τεχνοκράτες πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από τον ίδιο. Οι “πατέρες του μικρού” νομίζουν ότι αποφασίζουν μόνοι τους να τον “υιοθετήσουν”, αλλά είναι ο ίδιος που έντεχνα τους το καλλιεργεί για να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους. Και τα παραδείγματα είναι πολλά, αφού ακόμη και πρώην πρωθυπουργός της αντίπαλης παράταξης τον αποκαλεί στοργικά “ο μικρός” και σχεδόν καθημερινά ασχολείται μαζί του θέλοντας να μαθαίνει τι κάνει.
Πολύ λίγοι διαισθάνονται τον ψυχρό εκτελεστή πίσω από το αξιαγάπητο και ευαίσθητο προσωπείο. Η “πατροκτονία” δεν άργησε να ακολουθήσει, αφού ο “υιός” αποσπώντας τα κλειδιά του μοναδικού κοινοβουλευτικού κόμματος μέσα στο ομοσπονδιακό μόρφωμα (και ως κλειδιά εννοούμε την κρατική επιχορήγηση, τις κομματικές δομές και τις προνομίες της κοινοβουλευτικής συμμετοχής…) απομόνωσε τον μεσόκοπο μέντορα από όλους τους συμμάχους του και, χωρίς ποτέ να κάνει κάτι ανάρμοστο, απλώς τον άφησε να ηττηθεί μόνος του, από τον ίδιο του τον εαυτό, από τις οργισμένες αντιδράσεις του εξαιτίας της αντιλαμβανόμενης προδοσίας που υπέστη.”
Το δημοσίευμα αναφέρεται και στην υπόθεση των συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ, που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα Wikileaks, εμπλέκοντας την ελληνική κυβέρνηση, ενώ κάνει λόγο και για “Ζωηρές κυβερνητικές φαντασιώσεις για δημοψήφισμα περί δραχμής”.
Η εφημερίδα του ΔΟΛ, εκτιμά πως υπάρχει “μυστικό σχέδιο μετάλλαξης του πολιτεύματος σε τέσσερα βήματα” που ξεκινούν από την πρόταση για αναθεώρηση του συντάγματος, περνούν από νέο δημοψήφισμα και έπειτα μέσω… βουλής, σε νέες εκλογές, αναθεώρηση του συντάγματος στο πλαίσιο του δημοψηφίσματος και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα “τον μικρό να μπορεί να εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να κυβερνά με τα κόμματα ως προεδρικές μαριονέτες. Το σύστημα που δεν τόλμησε να θεσμοθετήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για τον εαυτό του το 1975 (ίσως γιατί θύμιζε Παλάτι…) ορέγονται τώρα οι “μικροί” αριστεροί.”
Στο ίδιο φύλλο του Βήματος της Κυριακής, φιλοξενείται άρθρο του εκδότη της, Σταύρου Ψυχάρη, ο οποίος αναφέρεται στο θέμα του εκλογικού νόμου και καταλήγει: “Τα μεγαλύτερα κόμματα σήμερα εμφανίζονται να ζητούν την εφαρμογή της απλής αναλογικής. Όμως είναι φανερό ότι άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα προετοιμάζουν κάτω από το τραπέζι. Είναι προφανές ότι το κυβερνών κόμμα ερωτοτροπεί με συστήματα απλής αναλογικής όπως αυτό που επινόησε ο Α. Τσοχατζόπουλος το 1989. Ο ίδιος περηφανεύεται ότι με τη δική του απλή αναλογική εμπόδισε τότε τον σχηματισμό κυβερνήσεως Μητσοτάκη-ακολούθησε όμως το περιβόητο “Βρώμικο ’89”.
Είναι σαφές ότι οι συζητήσεις για νέο εκλογικό νόμο πολύ δύσκολα θα ολοκληρωθούν μέσα στις προθεσμίες που ορίζουν το Σύνταγμα και οι Νόμοι. Απλώς, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί ακόμη να κριθεί ως πρωθυπουργός αλλά ως τακτικιστής…”
