Επίθεση στην Αριστερή Πλατφόρμα και στην Ζωή Κωνσταντοπούλου εξαπολύει ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς σε σημερινή του συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Ο κ. Παππάς απορρίπτει τα σενάρια για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπογραμμίζοντας ότι «όσοι ονειρεύονται σενάρια λύσεων πίσω από την πλάτη του λαού ας συνεχίσουν να το κάνουν μόνοι τους».
Ξεκαθαρίζει ότι η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες «δεν εξαρτάται από κάποιος εκτός της χώρας».
Για την Αριστερή Πλατφόρμα, ο κ. Παππάς δηλώνει: «Λυπάμαι που θα το πω και οι σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας δεν θα έπρεπε να ντρέπονται να το πουν. Προτείνουν συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ. Δηλαδή συμφωνία και δάνειο με τους εταίρους για τη μετάβαση σε νέο νόμισμα. Με απλά λόγια προτείνουν Μνημόνιο και δραχμή. Σε αυτό λοιπόν το σενάριο, το οποίο ήταν το σχέδιο Σόιμπλε, όπως γνωρίζει και ο σύντροφος Λαφαζάνης, τα πράγματα για τις κοινωνικές τάξεις που η Αριστερά θέλει να εκπροσωπεί θα ήταν σαφώς χειρότερα. Με ακριβότερα τα εισαγόμενα αγαθά και αυστηρούς όρους ενός Μνημονίου δραχμής. Εκτός και αν κανείς υποστηρίζει ότι μπορεί να πετύχει καλύτερους όρους όντας εκτός νομίσματος απ’ ό,τι αν είναι εντός. Αυτό σημαίνει συντεταγμένη έξοδος. Δεν έχω ακούσει από την Αριστερή Πλατφόρμα να μιλούν για έξοδο ασύντακτη, άνευ συμφωνίας».
Μάλιστα για το θέμα του νομίσματος λέει: «Αν ο σύντροφος Στρατούλης ήταν υπουργός Ασφαλίσεων και η χώρα στη δραχμή θα μπορούσε να εγγυηθεί το επίπεδο ζωής των συνταξιούχων;»
Για την Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρει: «Το να κάνεις κατάχρηση της δυνατότητας που δίνει η έδρα στη Βουλή είναι αναντίστοιχο του ρόλου του προεδρεύοντος». Συγκεκριμένα, αναφορικά και με τις πρόσφατες καταγγελίες της ΠτΒ για ανοχή της κυβέρνησης σε στοχοποίησή της, δηλώνει: «Η κ. Κωνσταντοπούλου έχει εξαπολύσει την πιο ακραία κριτική στην κυβέρνηση. Η αυτοθυματοποίηση δεν την τιμά. Όλοι μας έχουμε υποστεί προσωπικές επιθέσεις, με ύφος και επίπεδο ξένο προς την Αριστερά και εγώ μάλλον από τους πρώτους. Αλλά δεν είναι δυνατόν να τις επικαλούμαστε για να επικαλύψουμε τις αδυναμίες της πολιτικής μας άποψης. Το χρέος, για παράδειγμα, δεν μειώνεται όταν το βρίζεις και το ονοματίζεις στο σύνολό του κιόλας με ένα κάρο επίθετα. Μειώνεται όταν επιμένεις και καταφέρνεις να συζητηθεί όπως έγινε τώρα. Το να υπονοείς ότι τα προβλήματα θα λυθούν αν πάμε τον κ. Τόμσεν στα δικαστήρια, είναι μια άποψη που υποβιβάζει μέχρι εκμηδενισμού την πολιτική, τα κόμματα, τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και συμμαχίες».
