Νταβατζηλίκι από την αρχή μέχρι το… Τέλος

Να εξηγήσω με απλά λόγια τι είναι αυτό. Η κυβέρνηση επιχείρησε στα πλαίσια της συνολικής περικοπής δαπανών να περικόψει και τα προνόμια των τελωνιακών υπαλλήλων, μιας εκ των πιο καλοπληρωμένων συντεχνιών του Δημοσίου. Οι τελωνιακοί αντέδρασαν και απείλησαν την κυβέρνηση ότι αν δεν βρει τρόπο να αναπληρώσει το χαμένο τους εισόδημα, θα κάνουν λευκή απεργία. Η κυβέρνηση έβαλε την ουρά στα σκέλη και χαράτσωσε όλους μας για να βρει χρήματα για τους τελωνιακούς. Τόσο απλά, τόσο σάπια.

Τα πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα ελλείμματα ή το χρέος. Είναι η νοοτροπία που τα παρήγαγε. Είναι η λογική ότι κάθε ισχυρή συντεχνία μπορεί να διαπραγματεύεται με το Δημόσιο ξεχωριστά προνόμια για τα μέλη της. Πως θα πείσει η κυβέρνηση ότι παίρνουμε διαζύγιο από τον κακό μας εαυτό όταν συνεχίζει να ενδίδει σε αυτή τη λογική; Πως έχει την απαίτηση για την ελάχιστη κοινωνική συναίνεση που η προσπάθεια εθνικής ανάταξης απαιτεί όταν τα κάνει πλακάκια με τους πιο προνομιούχους;

Και βέβαια στον λογαριασμό της ΔΕΗ συνεχίζουμε να πληρώνουμε ακάθεκτοι το τέλος για την ΕΡΤ. 51 Ευρώ τον χρόνο είτε βλέπουμε τα κρατικά κανάλια είτε όχι. 51 Ευρώ που σε κάποιους δεν θα κάνουν μεγάλη διαφορά αλλά στον συνταξιούχο θα κάνουν. Και αντί η κυβέρνηση να έχει τα κότσια να κόψει το τέλος της ΕΡΤ τουλάχιστον στη μέση και να πει στην ΕΡΤ ότι αυτά έχει και με αυτά πρέπει να λειτουργήσει, συνεχίζει να μας επιβαρύνει για να συντηρούμε ένα άντρο σπατάλης.

Μα τι λέω ο τρελός, που τραγουδάει και ο Χατζής. Εδώ η κυβέρνηση δεν τα βάζει με τους τελωνιακούς, θα τα βάλει με τους δημοσιογράφους;