Την πρόταση να γράψουν μαζί με τον Νίκο Κοτζιά ένα βιβλίο για την περίοδο πριν καταλήξουν στη Συμφωνία των Πρεσπών κάνει ο Νικολά Ντιμιτρόφ. Όπως λέει, η φιλία του με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών θα διαρκέσει για πάντα αν και τα πράγματα δεν… ξεκίνησαν ακριβώς έτσι.
Ο Νικολά Ντιμιτρόφ, σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, περιγράφει την πρώτη φορά που συνάντησε τον Νίκο Κοτζιά. Ήταν 14 Ιουνίου 2017, όταν λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ήρθε στην Αθήνα.
«Τότε “εξερευνούσαμε” ο ένας την προσωπικότητα του άλλου. Αναρωτιόμουν, πως είναι; Αλλά τους πρώτους δυο μήνες των διαπραγματεύσεων και οι δυο ήμασταν γεμάτοι ερωτήσεις. Σκεφτόμουν, μήπως αυτό όλο είναι ένα παιχνίδι; Ή πράγματι προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα; Πιστεύω ότι πρέπει να γράψουμε από κοινού ένα βιβλίο επ’ αυτού γιατί ήταν συναρπαστικό αυτό που ζήσαμε», λέει ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας.
[read4more]
Αλλά δεν ήταν όλα… ρόδινα πάντα. «Υπήρξαν στιγμές που ο Νίκος ήταν πολύ θυμώμενος μαζί μου, άλλοτε εγώ ήμουν ο πολύ θυμωμένος, υπήρξαν και στιγμές με φωνές. Ήταν δύσκολο, επίσης γιατί και οι δυο μας δεχόμασταν επίθεση από μέρος της κοινής γνώμης, απειληθήκαμε ακόμη και με θάνατο, εμείς αλλά και οι οικογένειές μας».
Στο τέλος, όμως «κατακτήσαμε μεταξύ μας πλήρη εμπιστοσύνη και πραγματική φιλία που θα διαρκέσει για πάντα».
Ο Νικολά Ντιμιτρόφ κατηγορεί τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας του, Νίκολα Γκρούεφσκι, πως με την «πολιτική του εξαρχαϊσμού» προκάλεσε την οργή των Ελλήνων και την… αντιπάθεια άλλων κρατών. «Υπερασπιζόμενος (ο Γκρούεφσκι) μια “ταυτότητα”, την οποία βάζω σε πολλά εισαγωγικά, πέρα από την ελληνική και διεθνή αντίδραση που προκάλεσε, έβαλε και τον λαό μας σε σύγχυση. Η γλώσσα μας ανήκει στις σλαβικές. Καταλαβαινόμαστε πολύ καλά με τους γείτονές μας από Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία. Κι αυτός έσπειρε τη σύγχυση στο λαό μας και προκάλεσε την οργή των Ελλήνων» λέει ο Νικολά Ντιμιτρόφ.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας λέει επίσης ότι οι δυο χώρες είναι φυσικοί σύμμαχοι. Υπερασπίζεται τη Συμφωνία των Πρεσπών λέγοντας πως «δεν συμβαίνει συχνά, στις μέρες μας, στον κόσμο να βλέπεις πολιτικούς να σκέφτονται περισσότερο για τις νέες γενιές και λιγότερο για τις επικείμενες εκλογές. Αυτό που σηματοδοτούν οι δύο αφηγήσεις είναι το στοίχημα ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα.
Αν και δεν είμαι πολιτικός καριέρας, γνωρίζω ότι οι πολιτικοί όταν είναι στην αντιπολίτευση έχουν μεγαλύτερο περιθώριο για ελιγμούς, για να παίρνουν θέσεις από τις οποίες πιστεύουν ότι θα αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Όμως οι πολιτικοί που βρίσκονται στην εξουσία οφείλουν πρωτίστως να σκέφτονται το συμφέρον της χώρας τους περισσότερο από το κομματικό συμφέρον».
Εκτιμά δε ότι «μόλις η Συμφωνία των Πρεσπών “πάρει μπροστά”, οι πολίτες θα αρχίσουν να αναρωτιούνται γιατί δεν το καταφέραμε αυτό τη δεκαετία του ’90. (…) Αλλάξαμε σελίδα, είμαστε σε εντελώς νέα εποχή, όμως τώρα η σελίδα είναι λευκή και πρέπει να την γράψουμε».
Ο Νικολά Ντιμιτρόφ τόνισε πως μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών «η Ελλάδα είναι ακόμη μεγαλύτερη χώρα» και πως έδειξε πόσα σπουδαία είναι με τον τρόπο που αντιμετώπισε τη γειτονική χώρα.
