Το διακύβευμα για τους Γερμανούς είναι πολύ μεγαλύτερο και αν κανείς επιχειρήσει να το προσεγγίσει μπορεί να φτάσει μέχρι του σημείου της απειλής για την ηγεμονία τους στην Ευρώπη.
Η αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης από τον ελληνικό λαό σε συνδυασμό με τις εκδηλώσεις στήριξης στις πλατείες διαφόρων ευρωπαϊκών πόλεων στοιχειώνουν τους Γερμανούς. Βλέπουν πανευρωπαϊκά να εκδηλώνεται μία μικρή μεν, πρωτοφανέρωτη δε, λαϊκή αμφισβήτηση των επιλογών τους και φοβούνται ότι μπορεί να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Φοβούνται ότι η στήριξη προς το ΣΥΡΙΖΑ πολύ γρήγορα θα μετεξελιχθεί σε ανοιχτή διεκδίκηση ανατροπής της πολιτικής της λιτότητας και γενικότερα της γερμανικής συνταγής που καταδικάζει την Ευρώπη σε μαρασμό, όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και παρακμή.
Οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν ότι η «γηραιά ήπειρος» είναι πλέον μία ρυτιδιασμένη γριά με γερμανική ευθύνη. Βλέπουν ότι αντί οι Γερμανοί να επιλέξουν κούρα αναζωογόνησης, επιμένουν στη συνταγή που καθιστά την Ευρώπη ανήμπορη, ανίκανη και αναποτελεσματική, έναν τόπο που βαδίζει στην παρακμή. Βλέπουν επίσης ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί επωφελούνται και κερδίζουν σε βάρος των υπόλοιπων Ευρωπαίων και η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να είναι ανεκτή από τους πολίτες πολλών ευρωπαϊκών χωρών για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η γονιμοποίηση των εκδηλώσεων στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση με την αγανάκτηση των Ευρωπαίων συνιστούν τον εφιάλτη των Γερμανών, αφού φοβούνται ότι μπορεί να πυροδοτήσουν μία γενικευμένη αμφισβήτηση που θα ανατρέψει τη γερμανική ηγεμονία, που θα αλλάξει τη γερμανική Ευρώπη και θα αποκαταστήσει τη λειτουργία των ευρωπαϊκών συνθηκών.
Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ και καθώς βλέπουν το Podemos στην Ισπανία να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, να αυξάνεται το ποσοστό των Ιταλών που ζητούν επιστροφή στη λιρέτα (40% ήταν στην τελευταία δημοσκόπηση), τη Μαρίν Λεπέν να χτυπά την πόρτας του Ελυζέ στη Γαλλία, σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση πιστεύοντας ότι έτσι θα βάλουν τέλος εν τη γενέσει της στη διογκούμενη αμφισβήτηση.
Στο παζλ οφείλουμε να τοποθετήσουμε τις τελευταίες δηλώσεις, που όλο πυκνώνουν, ότι η Ευρώπη είναι προστατευμένη από ενδεχόμενο Grexit. Οσο βεβαίως ήταν και μετά το ξέσπασμα της κρίσης της Λίμαν Μπράδερς.
Θυμάμαι υπουργούς να δηλώνουν πως η ευρωπαϊκή οικονομία χάρη στους αυτόματους σταθεροποιητές που διέθετε ήταν προστατευμένη. Τελικά, οι υπουργικές εκτιμήσεις αποδείχθηκαν σκέτο ευχολόγιο και η Ευρώπη αυτή υπέστη τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης. Βλέπετε λόγω της λανθασμένης εκτίμησης άργησαν σε απίστευτο βαθμό να αντιδράσουν και όταν αντιδρούσαν βρίσκονταν ένα βήμα πίσω από τις αγορές με αποτέλεσμα την κλιμάκωση της κρίσης.
Ετσι και τώρα κάνουν δηλώσεις παρότι γνωρίζουν πως η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι μόνο στοιχείο οικονομικό.
Είναι πολύ περισσότερο νομισματικό και μάλιστα σε μία περίοδο που άρχισε ένας υπόγειος νομισματικός πόλεμος. Αλλά πάνω απ΄ όλα με το Grexit θα αμφισβητείται πλέον η ιδρυτική συνθήκη του ευρώ και ένας από τους πυλώνες της επιτυχίας του νομίσματος που ήταν η απουσία δρόμου αποπομπής μιας χώρας, στοιχείo που σύμφωνα με τους ειδικούς προσέδωσε εμπιστοσύνη στο νέο νόμισμα, γιατί στήριξε την ιδέα πως δεν είναι πείραμα, αλλά νόμισμα που δημιουργήθηκε για να ζήσει και να μακροημερεύσει. Από τη στιγμή που θα αμφισβητηθεί ο κανόνας αυτός, γίνεται αντιληπτό πως μειώνεται η εμπιστοσύνη των αγορών προς το ευρώ με συνέπειες απρόβλεπτες.
Επίσης, απρόβλεπτη είναι και η συμπεριφορά των επενδυτών, καθώς και των καταθετών των χωρών της περιφέρειας. Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις αρκεί να θυμηθούμε τις μεγάλες εκροές το 2012 από ιταλικές, ισπανικές και πορτογαλικές τράπεζες με κατεύθυνση τη Γερμανία για να διαπιστώσουμε πόσο έωλες και πρόχειρες είναι οι δηλώσεις καθησυχασμού.
Τούτων λεχθέντων το συμπέρασμα είναι πως οι διαπραγματεύσεις για συμφωνία και «έντιμο συμβιβασμό» έχουν δρόμο ακόμα και πως το Grexit είναι πολύ μακριά και προπαντός ένας αχαρτογράφητος εφιάλτης που εξορκίζουν κυβερνήσεις και φίλοι της Ενωμένης Ευρώπης.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163