Πριν από τρεις μήνες θα ήταν ένα παραμύθι χωρίς δράκους. Σήμερα αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά τα χαρακτηριστικά του plan B για την αξιολόγηση και προπαντός για τα δημοσιονομικά μέτρα μετά το 2018 και τη ρύθμιση του χρέους.
Ήδη όλο και περισσότερα μάτια στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στρέφονται προς το ορόσημο των γερμανικών εκλογών και ιδίως προς τον Μάρτιν Σουλτς.
Όλο και περισσότεροι βουλευτές και στελέχη, φλερτάρουν με την ιδέα να επενδύσει η χώρα μας στη νίκη Σουλτς για να μπει τέρμα στο μαρτύριο των αξιολογήσεων, που πλήττουν βάναυσα την Ελλάδα και την οικονομία, για να αντιμετωπιστούν τα απαράδεκτα σχέδια του Σόιμπλε και η αδιαλλαξία του ΔΝΤ, ενδεχομένως και μέσω του εξοστρακισμού του Ταμείου από τα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Με τον εξοστρακισμό του ΔΝΤ, θα σταματούσε να υπάρχει πρόβλημα με τα εργασιακά, που τόσο ακριβά μπορεί να κοστίσει στην κυβέρνηση ένας επώδυνος συμβιβασμός και θα βγαίναμε από την παγίδα που έστησαν Σόιμπλε και Ολλανδοί πως χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει συμφωνία.
Από την άλλη με την αποχώρηση του Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας, θα έπαιρνε άλλη τροπή η αντιμετώπιση της Ελλάδας από το Βερολίνο και το Eurogroup, ενώ δεν αποκλείεται να γινόταν πράξη οι κατά καιρούς δηλώσεις Σοιαλδημοκρατών Γερμανών πολιτικών για την ανάγκη επενδύσεων στην Ελλάδα.
Αυτά τα ενδεχόμενα είναι ένας πολύ μεγάλος πειρασμός για βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ορισμένοι μετά τα αποτελέσματα του χτεσινού Eurogroup σε συνδυασμό με τις πληροφορίες για συγκέντρωση ταμειακών διαθεσίμων, καταθέσεων και διαθεσίμων ΔΕΚΟ και ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος και σύναψη συμβάσεων repos, οδηγούν τους πλέον καχύποπτους στην ιδέα, ότι δεν αποκλείεται στο εσωτερικό της κυβέρνησης να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και επεξεργασία ενός plan B για την αντιμετώπιση των δανειακών υποχρεώσεων τους ερχόμενου Ιουλίου με στόχο την αναμονή των αποτελεσμάτων των γερμανικών εκλογών με την κρυφή ελπίδα να αναδειχτεί νικητής ο Μάρτιν Σουλτς ή στη χειρότερη περίπτωση η διαφορά μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς να είναι τόσο μικρή, ώστε να ενισχυθούν σημαντικά οι σοσιαλδημοκράτες στο εσωτερικό της νέας κυβέρνησης.
Αυτή η τάση θα μπορούσε να ενισχυθεί αν το ΔΝΤ επιμείνει και δεν κάνει καμία παραχώρηση στα εργασιακά, ούτε σε άλλα θέματα, όπως μείωση του ΕΝΦΙΑ, ώστε υπάρξει συνολική συμφωνία για την αξιολόγηση το αργότερο ως τις αρχές Μαΐου και να δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να παρουσιάσει στην κοινοβουλευτική ομάδα έναν συμβιβασμό, επώδυνο μεν, αλλά ικανό να συγκεντρώσει τις ψήφους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Μάλιστα, όπως λένε γνωρίζοντες, δεν αποκλείεται η τάση αυτή να ενισχύεται όσο ανεβαίνουν και τα ποσοστά των Σοσιαλδημοκρατών στις δημοσκοπήσεις.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι βέβαιο πως θα πλήξει την οικονομία και προπαντός την ανάπτυξη, αφού η παράταση της αβεβαιότητας θα καθυστερήσει, αν δεν ματαιώσει επενδυτικά σχέδια, θα διατηρήσει την αγορά “παγωμένη” για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα πλήξει τις επιχειρήσεις που βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης, αφού εκτός των άλλων θα στερήσει ρευστότητα από την αγορά, αφού θα σταματήσει και η εξόφληση ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου.