Είναι απίστευτοι εκβιαστές αυτοί οι Ευρωπαίοι, οι υποτιθέμενοι εταίροι και αλληλέγγυοι επειδή ανήκουμε στην ίδια, την ευρωπαϊκή, οικογένεια.
Οποιος είχε ψευδαισθήσεις προσγειώθηκε ανώμαλα ανεξάρτητα αν τα κόμματα που είχαν την εξουσία στην Ευρώπη ήταν δεξιά ή σοσιαλδημοκρατικά και ανεξάρτητα αν στην Ελλάδα είχαμε σοσιαλιστική ή δεξιά κυβέρνηση.
Το είδαμε, το ζήσαμε στο παρελθόν με οδυνηρό τρόπο και μάθαμε πολύ καλά στο πετσί μας πως οι συμμαχίες στην Ευρώπη είναι συμμαχίες συμφερόντων.
Τώρα το μαθαίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ και αν γίνει κυβέρνηση θα πρέπει να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψη στην προσπάθεια που λέει πως θα κάνει για να αλλάξει την Ευρώπη.
Το μαθαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βλέπει το Die Linke να πρωταγωνιστεί στον αποκλεισμό της Ελλάδας από την ποσοτική χαλάρωση δηλαδή από την αγορά ελληνικών ομολόγων.
Τελικά εκεί που περιμέναμε ότι θα ισχύσει η δέσμευση Ντράγκι για την αγορά ομολόγων και από χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα (και η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα ως το τέλος Φεβρουαρίου, ενώ η Κομισιόν επεξεργάζεται την εξάμηνη παράταση ώστε η Ελλάδα να μην μείνει ακάλυπτη) φαίνεται πως εξαιτίας των πιέσεων από τη Γερμανία, μεταξύ αυτών και το Die Linke (η γερμανική Αριστερά), μπορεί να υπάρξει ανατροπή και εκεί που θα βρέχει ευρώ σε όλη την Ευρώπη εμείς θα υποχρεωθούμε να κρατάμε ομπρέλα. Την Πέμπτη στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα ληφθεί η μεγάλη απόφαση.
Πάντως, δεν πρέπει να απορούμε για τη συμπεριφορά τους γιατί κάποια στιγμή και η Ανγκελα Μέρκελ είχε αδειάσει τον Αντώνη Σαμαρά (θυμηθείτε την τελευταία επίσκεψη στο Βερολίνο και την προσπάθειά του να βγει η χώρα νωρίτερα στις αγορές).
Και δυστυχώς για το ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό θα συμβάλλει και το αριστερό κόμμα στο οποίο δικαιολογημένα θα μπορούσε να υπολογίζει σε στήριξη εντός της Γερμανίας.
Ισως είναι καλό αυτό και για τον Αλέξη. Θα τον βοηθήσει να προσγειωθεί στην πραγματικότητα προεκλογικά και να κατανοήσει αυτό που οι ως τώρα Ελληνες πρωθυπουργοί έχουν μάθει. Έστω και με οδυνηρό τρόπο ορισμένες φορές. Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα μεγάλο ανατολίτικο παζάρι και ως τέτοιο εκείνο που κυριαρχεί είναι το εθνικό συμφέρον και οι όποιες συμμαχίες, σταθερές ή στιγμιαίες, συνάπτονται στη βάση κοινών συμφερόντων.
Εδώ ολόκληρος άξονας Βερολίνου Παρισίων τινάχτηκε στον αέρα μόλις οι Γερμανοί ένιωσαν ισχυροί και πως θα μπορούσαν να ηγηθούν της Ευρώπης και να επιβάλουν τις πολιτικές τους, οι υποσχέσεις για την Ελλάδα θα τηρηθούν;
Που σημαίνει Αλέξη πως αν στηριχτείς στο Die Linke δεν κάνεις τίποτα (άσε που μπορεί να σου τραβήξουν και το χαλί κάτω από τα πόδια), η συμμαχία με τους Podemos δεν φτάνει.
Εκείνο που χρειάζεσαι είναι ευρύτερες συμμαχίες με δυνάμεις οι οποίες θα μπορούσαν να σε στηρίξουν στο ζήτημα του χρέους (και όπως φαίνεται μόνο για επιμήκυνση και όχι “κούρεμα”) αρκεί βεβαίως να μην τις διώξεις με μαξιμαλιστικούς στόχους και επιδιώξεις.
Και μία τελευταία πρόταση. Οποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ καλό θα ήταν να συμφωνηθεί ένα εθνικό σχέδιο για τη μείωση του χρέους και όλες, αν είναι δυνατόν, οι πολιτικές δυνάμεις να συμμετάσχουν. Μόνο έτσι αποκτάς ισχύ Αλέξη και όχι με μία εύθραυστη αυτοδυναμία. Γιατί σύντομα θα διαπιστώσεις πως η αυτοδυναμία σου είναι και η μεγαλύτερη απειλή για σένα και την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ.