Διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ «χρεώνει» ο Άγγελος Τσέκερης στον Στέφανο Κασσελάκη. Ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Αυγή», της οποίας διετέλεσε και διευθυντής ζητά αλλαγή του καταστατικού, καθιστώντας το υπαίτιο για την εκλογή του 35χρονου Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με μία μακροσκελή ανάρτησή του στα social media, ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Η Αυγή», Άγγελος Τσέκερης κατηγορεί τον Στέφανο Κασσελάκη για τη «διάσπαση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ» η οποία «είναι γεγονός. Και είναι βαθιά και σκληρή», όπως σημειώνει.
Για τα άρθρα που είχε γράψει νεότερος ο κ. Κασσελάκης, όπου φαίνεται να εξέφραζε νεοφιλελεύθερες απόψεις, ο κ. Τσέκερης δεν τα θεωρεί τόσο σημαντικά, όσο τη βαθιά κρίση που, όπως λέει, «εκδηλώθηκε μεγαλοπρεπώς με τη συντριπτική ήττα του 2023», αφήνοντας έτσι σαφείς αιχμές και κατά του Αλέξη Τσίπρα.
Κατά τη γνώμη του, «μία είναι η μάχη που αξίζει και πρέπει να δοθεί εσωκομματικά. Η μάχη για αλλαγές στο καταστατικό», καθώς, «…είναι φτιαγμένο για να εκλέγεται ο Πρόεδρος με 100% και να μην πολυδεσμεύεται απέναντι στο κόμμα».
Μάλιστα, σε άλλο σημείο της ανάρτησής του, υποστηρίζει ότι «μετά από μία επόμενη εκλογική ήττα, το κόμμα δεν θα μπορέσει να αναπροσανατολιστεί» και «το αποτέλεσμα θα είναι η απόλυτη διάλυση και το χάος».
Η ανάρτηση του Άγγελου Τσέκερη:
«Το τι έλεγε ο Στέφανος Κασσελάκης στα 24 του, τι λέει στα 35 του και τι θα λέει στα 45 του, έχει ελάχιστη σημασία. Το σημαντικό είναι ότι βρισκόμαστε στην δίνη μιας βαθιάς κρίσης. Μιας κρίσης που φύτρωσε με τον σεισμό του 2015, κανονικοποιήθηκε το 2019, όταν την βαφτίσαμε «διεύρυνση», «φυγή προς τα εμπρός» και «ΣΥΡΙΖΑ των μελών» και εκδηλώθηκε μεγαλοπρεπώς με την συντριπτική ήττα του 2023.
Η διάσπαση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός. Και είναι βαθιά και σκληρή. Το ότι δεν λαμβάνει οργανωτική μορφή οφείλεται -πρώτον στο ότι κανείς δεν φεύγει έτσι από το κόμμα του, μόνο και μόνο επειδή κάποιος άλλος του δείχνει την έξοδο ή προσπαθεί να τον εμποδίσει να μιλάει, -και δεύτερον στο ότι δεν υπάρχει ενέργεια και δυνάμεις να απελευθερωθούν στην κοινωνία. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, – είτε σιωπώντας, είτε φωνάζοντας για αυτά τα απίθανα που γίνονται στο κόμμα από το 2019 – είμαστε πια όλοι μέρος αυτής της κρίσης. Όχι μόνο οι εσωκομματικοί μας αντίπαλοι.
Τι πρέπει να γίνει; Άποψη μου είναι ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συγκροτηθεί ένα κέντρο που να παράγει αριστερή πολιτική. Όχι για να υπονομεύει εσωκομματικά – τι παραπάνω να υπονομεύσεις άλλωστε, από αυτά που συμβαίνουν μόνα τους – ούτε για να εμπλακεί στα παιχνίδια των διαδρόμων και τις μικροπολιτικές εσωκομματικές κουζίνες. Αλλά για να ξαναθυμηθούμε πώς είναι η πολιτική, πώς είναι να νοιώθεις αριστερός. Και δεν εννοώ μια ιεραρχική πυραμίδα στελεχών. Εννοώ ένα κέντρο με πολιτικές διαδικασίες και με ιστοσελίδες και με εκδόσεις και με εκδηλώσεις και με όλα. Και με οργανωτική δουλειά. Που θα απευθύνεται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Και που θα εμπλέκει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο από τους εντός αλλά και από εκτός ΣΥΡΙΖΑ. (Όπου το κύρος μας είναι στα τάρταρα). Και που θα λέει ψύχραιμα και ώριμα αυτά που θα θέλαμε να λέγονται, και για την Παλαιστίνη, και για τις εργασιακές σχέσεις, και για την φορολόγηση των υπερκερδών και για όλα. Και όλοι αυτοί που θα φωνάζουν Α! κόμμα μέσα στο κόμμα, υπονομευτές κ.λπ., νομίζω ότι θα το αντέξουν. Όπως το αντέχει το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ που είναι το πρότυπο τους, τρομάρα μας. Κατά τη γνώμη μου, μια είναι η μάχη που αξίζει και πρέπει να δοθεί εσωκομματικά. Η μάχη για αλλαγές στο καταστατικό. Έχουμε ένα καταστατικό φτιαγμένο για να εκλέγεται ο Πρόεδρος με 100% και να μην πολυδεσμεύεται απέναντι στο κόμμα. Η εφαρμογή του σε συνθήκες εσωκομματικού ανταγωνισμού είναι καταστροφική γιατί δεν επιτρέπει ούτε την σύνθεση ούτε την ωριμότητα στις εσωτερικές πολιτικές λειτουργίες. Αν ενεργοποιηθούν ξανά οι ίδιες διαδικασίες, όπως η εγγραφή μελών με το φτυάρι, ό,τι ψηφίσετε δυο ευρώ, η απώλεια δεκάδων χιλιάδων μελών από την προηγούμενη ψηφοφορία κ.λπ., μετά από μια επόμενη εκλογική ήττα το κόμμα δεν θα μπορέσει να αναπροσανατολιστεί. Το αποτέλεσμα θα είναι η απόλυτη διάλυση και το χάος.
Και ορισμένες δευτερεύουσες παρατηρήσεις.
Δεν ξέρω τι κάνατε εσείς 24 χρόνων, εγώ πάντως προετοιμαζόμουν για την επικείμενη διάσπαση του κόμματός μου, κόντρα στον Φίλη, τον Σκουρλέτη και τον Λάμπρου.
Πιο τρομακτικό από την τοξικότητα και την καφρίλα που περιφέρουν στα κοινωνικά δίκτυα διάφοροι δυστυχισμένοι, είναι να χρησιμοποιείται η προεκλογική μονταζιέρα της ΝΔ ως βάση για επιχειρήματα. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι ούτε ο Κατρούγκαλος είπε στην πραγματικότητα αυτά που του απέδωσε η μονταζιέρα, ούτε ο Τσακαλώτος έβγαλε «θέσεις για παράλληλο νόμισμα την παραμονή των εκλογών», ούτε την φασαρία με τη μειονότητα την ξεκίνησε ο Φίλης. Μας γλεντάει η προεκλογική υπόγα της ΝΔ, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές, είναι αξιοθρήνητο.
