Τονίζει ο κ. Βενιζέλος: “άβυσσος μας χωρίζει από τη ΧΑ στο όνομα της δημοκρατίας, άβυσσος μας χωρίζει από τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις και τους τραγελαφικούς οπαδούς του Grexit, άβυσσος πρέπει να μας χωρίζει από το λαϊκισμό, τη συνωμοσιολογία, τους ψεκασμένους, τα Νεφελίμ”.
Απαντώντας ουσιαστικά στις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων επισημαίνει:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
– Είναι λογικό κάθε αρχηγός κόμματος να ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ενότητα, την ανασυγκρότηση και την διεύρυνση της κοινωνικής και εκλογικής επιρροής του κόμματος του. Αυτό ισχύει για εμάς ισχύει και για τη ΝΔ και το νέο αρχηγό της που εξελέγη με δυο βασικά προτάγματα: τη σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το λεγόμενο άνοιγμα στο κέντρο.
– Η σκληρή στάση απέναντι στην κυβέρνηση είναι τελικά η επιλογή κάθε αξιωματικής αντιπολίτευσης ιδίως υπό συνθήκες διπολικής ενισχυμένης αναλογικής, ιδίως δε υπό πολιτικές συνθήκες όπως αυτές που έχει διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα.
– Οι ψηφοφόροι της ΝΔ τοποθετήθηκαν, επιπλέον – δια της εκλογής του νέου αρχηγού τους- αρνητικά και απέναντι στα διατυμπανισμένα σενάρια επιλεκτικών επαφών της κυβέρνησης με ισχυρούς κύκλους της συντηρητικής παράταξης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
– Το άνοιγμα στο κέντρο είναι η επιλογή κάθε κόμματος εξουσίας γιατί χωρίς τέτοιο άνοιγμα δεν επιτυγχάνεται η μέγιστη εκλογική επίδοση. Αυτό όμως δεν είναι ούτε εύκολο ούτε αυτονόητο για ένα κόμμα με το ιδεολογικό φάσμα και τις εσωτερικές ισορροπίες της ΝΔ, ανεξαρτήτως των προθέσεων της ηγεσίας της. Το άνοιγμα στο κέντρο απαιτεί παραδοχές κοινωνικού φιλελευθερισμού και μεταρρυθμιστικής πολιτικής καθόλου προφανείς για μια συντηρητική παράταξη.
– Στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2015 πρότεινα και έγινε ομοφώνως αποδεκτό, το ΠΑΣΟΚ να καταστήσει στρατηγικό στόχο του το σχηματισμό ενός μεγάλου σχήματος του προοδευτικού κέντρου και όχι απλώς της κεντροαριστεράς στην έννοια της οποίας επιχειρεί να «τσαλαβουτήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ.
– Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ως κυβερνώσα γνωρίζει ιστορικά ότι η προοπτική της κρίνεται στην περιοχή του προοδευτικού κέντρου. Αυτό προσπάθησα να θυμίσω και μεσούσης της διαδικασίας εκλογής του προέδρου της ΝΔ για να μη ταυτιστεί η λεγόμενη κεντροδεξιά με το χώρο του προοδευτικού κέντρου. Το κέντρο είχε, ως ο άλλος πόλος μεγάλων ιστορικών αντιπαραθέσεων, καθαρή διαφοροποίηση από τη δεξιά ακόμη και στην μετριοπαθή εκδοχή της λεγόμενης κεντροδεξιάς.
‘Οσον αφορά την πρόταση της κ. Γεννηματά υποστηρίζει ότι “η πρόταση για ιδρυτικό συνέδριο και άμεση εκλογή επικεφαλής που οδηγεί ουσιαστικά στην απορρόφηση των επιμέρους σχημάτων είναι μια ορθή αναβίωση” σημειώνοντας ωστόσο “αρκεί να προσδιορίσουμε ποίου σχήματος θα είναι το ιδρυτικό συνέδριο και ο άμεσα εκλεγμένος επικεφαλής και πώς θα πορευθούμε αξιόπιστα προς τον στόχο αυτό”.
Αφού εκφράζει την χαρά του “γιατί κάποιοι που εξέφραζαν επιφυλάξεις ή δυσαρέσκειες για την Ελιά και τη Δημοκρατική Παράταξη ως υπερασπιστές του ονόματος και των συμβόλων του ΠΑΣΟΚ, τώρα προσχωρούν στην άποψη μας”, υπογραμμίζει ότι “Δεν αρκεί τώρα να ολοκληρωθεί θεσμικά η υπάρχουσα Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις). Πρέπει να εκφραστεί όλος ο προοδευτικός μεσαίος χώρος, ως χώρος φιλοευρωπαϊκός και μεταρρυθμιστικός. Ως χώρος υπεύθυνος που διατυπώνει λόγο αλήθειας και προοπτικής. Ως χώρος που εκφράζει τους Έλληνες δημοκράτες και σοσιαλιστές αλλά και την προοδευτική συμμαχία όλων των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εκφράζονται από τον πολιτικό και κοινωνικό φιλελευθερισμό ως αξιακή συνιστώσα της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην οποία ανήκουν μορφές όπως ο Ροσέλι και ο Μπόμπιο”.
“Αυτό είναι το προοδευτικό κέντρο που θέλουμε σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ” τονίζει και προσθέτει “Τώρα πλέον και η Ένωση Κεντρώων που έχει κοινοβουλευτική παρουσία και ευθύνη πρέπει να κληθεί να μετάσχει στις συζητήσεις, τις κοινές πρωτοβουλίες, τη διαμόρφωση μιας ενιαίας αντίληψης. Και ας τοποθετηθεί”.
Κατά τον κ. Βενιζέλο “Δεν πρέπει όμως να αφεθεί σε κανένα το περιθώριο να πει ότι δεν μετέχει στις πρωτοβουλίες συγκρότησης του προοδευτικού κέντρου γιατί αυτές δεν σέβονται συλλογικά υποκείμενα και πρόσωπα ή αναπαράγουν δεδομένους συσχετισμούς μεταξύ μικρών κομμάτων” και με αφορμή τις πληροφορίες για αλλαγή του εκλογικού νόμου αναφέρει “Ούτως ή άλλως όμως ο μεσαίος προοδευτικός χώρος, το προοδευτικό κέντρο που εκφράζει τη Σοσιαλδημοκρατία και τη Δημοκρατική Παράταξη έχει θέση, ρόλο, κοινωνικά και εθνικά καθήκοντα ακόμη και υπό συνθήκες ενισχυμένης αναλογικής και δημοσκοπικής πόλωσης και εις πείσμα της”.
“Η ανασυγκρότηση της χώρας, η απάντηση στο ερώτημα «πού πηγαίνουμε;» πρέπει αναγκαστικά να δοθεί για την ακρίβεια μέσα από την αποδοχή από την ελληνική κοινωνία της πλαστότητας αυτού του άξονα μνημόνιο -αντιμνημόνιο δηλαδή μέσα από την υπέρβασή του” δηλώνει και συμπληρώνει “Η επάνοδος όμως από τον ψευδή άξονα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» στην πραγματικότητα ενός ευρωπαϊκού πλαισίου που είναι το μόνο ασφαλές και η σταδιακή επαναφορά ενός σύγχρονου άξονα δεξιά- κέντρο – αριστερά, προϋποθέτει το οριστικό για εμάς τέλος της αμφιθυμίας, του λαϊκισμού, του κρατισμού, του συντεχνιασμού, των πελατειακών σχέσεων”.
Καταλήγοντας τονίζει ότι “Το προοδευτικό κέντρο έχει ρεαλιστική πρόταση εξουσίας με περιεχόμενο το επεξεργασμένο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, με καθαρό μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα, με μοχλό ένα κανονικό λειτουργικό κράτος, ένα σύγχρονο αναπτυξιακό κοινωνικό κράτος δικαίου” και υπογραμμίζει “Πολιτική προϋπόθεση εφαρμογής του σχεδίου αυτού είναι μια κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων χωρίς αποκλεισμούς. Όμως από ένα σημείο και μετά κομματικοί εγωισμοί και αλαζονικές τακτικές αυτοδυναμίας δεν μπορούν να παρεμποδίζουν τη συστράτευση των πολιτικών, κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων που πιστεύουν στο εθνικό αυτό σχέδιο”.
