Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στα σοβαρά φαίνεται να πιστεύει πως οι πολίτες είμαστε λωτοφάγοι.
Ασπαζόταν τη λαϊκή ρήση το “το θαύμα κρατάει τρεις μέρες” ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όταν ως πρωθυπουργός αναφερόμενος στην ονομασία των Σκοπίων υποστήριζε ότι κανείς δεν θα θυμάται το θέμα ύστερα από λίγα χρόνια.
Την ίδια αντίληψη έχουν οι πολιτικοί που σε ένα λαϊκίστικο προεκλογικό κρεσέντο τάζουν τα πάντα για να τα αναιρέσουν μόλις πάρουν την εξουσία.
Το ίδιο ουσιαστικά ασπάζεται και ο Κώστας Σημίτης όταν στο συνέδριο του Ποταμιού δηλώνει ότι «Πρέπει να πιέσετε να ξεπεραστούν εγωισμοί, μικροφιλοδοξίες, στείρες εμμονές και χωρίς λόγο πολιτικολογίες. Να δώσετε αποφασιστική δύναμη σε ένα μεγάλο τμήμα του λαού μας που θέλει σταθερότητα, αλληλεγγύη, θεσμούς που λειτουργούν για το κοινωνικό σύνολο και όχι για το εκάστοτε κόμμα εξουσίας και τις συντεχνίες που εξυπηρετούν τις παρέες και το πελατειακό κράτος».
Και δικαιολογημένα αναρωτιέται ο πολίτης:
-Αλήθεια τί έκανε ο μακροβιότερος Έλληνας πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών, όταν διαπίστωνε πως υπάρχει γρηγορόσημο και διαφθορά στο Δημόσιο;
-Τί έκανε όταν οι μίζες στα χρόνια της πρωθυπουργίας του έπεφταν σαν το χαλάζι;
-Γιατί υπέκυψε στις συντεχνίες και τα …κομματόσκυλα όταν ο Γιαννίτσης ανήγγειλε την ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
-Ποιες μεταρρυθμίσεις προώθησε για να χτυπήσει το πελατειακό κράτος;
Φαίνεται πως τόσο ο κύριος Σημίτης, όσο και οι υπόλοιποι πολιτικοί έιναι σίγουροι πως είμαστε λωτοφάγοι, καθώς και πως όταν καταλογίζονται ευθύνες συνολικά στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, καλύπτονται και ξεχνιούνται οι προσωπικές ευθύνες των πολιτικών.
Μπορεί να έχουν και δίκιο όταν οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να εκλέγουν πολιτικούς με μηδενικό έργο ή ακόμα και με λεκέδες.
Πάντως ότι κι’ αν ισχύει ένα είναι σίγουρο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών είναι αδιόρθωτοι.
Πολύ χειρότερα. Αν ο συνδυασμός αδιόρθωτων πολιτικών και λωτοφάγων πολιτών είναι και παραμένει ισχυρός, η χώρα δεν έχει μέλλον και δεν θα έχει όσο δεν αλλάζει τουλάχιστον η μία πλευρά.