Η διαχείριση κρίσεων είναι ένα μείζον ζήτημα, ιδίως για τη χώρα μας, καθώς η αδράνεια είναι άκρως επικίνδυνη, τη στιγμή μάλιστα που βρίσκεσαι στο μέσο μιας πολύπλευρης κρίσης.
Για την Ελλάδα οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι θέτουν επί τάπητος νέες προκλήσεις, οι οποίες σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους εστιάζονται:
– στη διατήρηση της εθνικής ασφάλειας και της εσωτερικής τάξης
– στη διαμόρφωση επαρκούς πολιτικής διαχείρισης των προσφυγικών ρευμάτων που θα διογκωθούν μπροστά στο ενδεχόμενο πολέμου
– στην αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας, όντας σε εγγύτητα με τις περιοχές έντασης, γεγονός που βάζει νέες δυσκολίες στην ούτως ή άλλως δύσκολη σχέση με τη γείτονα χώρα.
– στην πολιτική της λιτότητας και στην παρουσία της χώρας σε πρόγραμμα που θα θέσει επιπλέον βάρη σε περίπτωση κορύφωσης της κρίσης.
Οι ίδιοι κύκλοι λένε ότι απαιτείται προφανώς αξιοποίηση του όποιου μομέντουμ σε παρασκηνιακό μόνο επίπεδο, για να μην καταστεί αυτό επικίνδυνο, προκειμένου να χαλαρώσει μια πολιτική που υπονομεύει την κοινωνική σταθερότητα.
Το παράδειγμα της Ιταλίας λένε όπου ο Μ. Ρέντσι προχωρά σε γενναίες μειώσεις φόρων το 2016 είναι οδηγός και μπορεί να αξιοποιηθεί, ενώ παράλληλα η θετική εικόνα που έχει η χώρα με τις 120 χιλιάδες διασώσεις και την περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων πρέπει να διαφυλαχθεί.
Ωστόσο τονίζουν ότι θα πρέπει να αποτραπεί και ο κίνδυνος που υπάρχει να καταστεί η χώρα ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης σε περίπτωση που κλείσουν τα σύνορα οι Ευρωπαίοι, καθώς οι κόντρες των κρατών μελών αλλά και η απροθυμία της Τουρκίας αλλά και των αφρικανικών κρατών να περιορίσουν τα μεταναστευτικά κύματα βάζουν την Αθήνα αλλά και τις Βρυξέλλες μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες.
Μ.Α.