Μελετώντας τη συμπεριφορά των πολιτικών μας τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, ο παρατηρητής, ο οποιοσδήποτε παρατηρητής γιατί δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξυδέρκεια, καταλήγει σε ένα αβίαστο συμπέρασμα.
Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα, δεν θα γνωρίζαμε την πρωτοφανή παγκοσμίως κρίση ή αφού μπήκαμε θα βλέπαμε πολύ γρήγορα το φως στο τούνελ, αν το πολιτικό προσωπικό αντί να επιχειρεί να αντιμετωπίσει επικοινωνιακά τα προβλήματα, επέλεγε να τα λύσει.
Ο λαϊκισμός, οι απατηλές υποσχέσεις, η καλλιέργεια της κουλτούρας της ανευθυνότητας, η αποστροφή της αλήθειας, η απόδραση από την πραγματικότητα και η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, κυριαρχούσαν στην πολιτική πράξη των πολιτικών, τύφλωσαν τους πολίτες και τους κατέστησαν έρμαια λαοπλάνων πολιτικών. Η αλήθεια και η σκληρή προσπάθεια ήταν απαγορευμένοι καρποί, γιατί κόστιζαν πολιτικά.
Και παρά την κρίση, πολιτική, οικονομική, αξιών, οι πολιτικοί της συμπολίτευσης και τις αντιπολίτευσης επιμένουν ακόμα και σήμερα στην επικοινωνιακή διαχείριση των πολιτικών ζητημάτων.
Με τρικ, ευφυολογήματα (συνήθως φτηνά), υπεκφυγές, αρνούνται να αλλάξουν και να πορευτούν με γνώμονα τη συναίσθηση ευθύνης, την ιστορικότητα και την κρισιμότητα των ημερών, αρνούνται να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια, να την πουν στο λαό και να ζητήσουν συστράτευση για την έξοδο από την κρίση.
Αν αυτό έκαναν η χώρα θα ήταν ήδη σε άλλη φάση και σε άλλη πορεία. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό. Είναι κατά βάση πολιτικό.
Όταν αντί διαλόγου και προτάσεων που θα λύνουν προβλήματα, θα αντιμετωπίζουν τις διαπραγματευτικές προκλήσεις, ανιστόρητες απαιτήσεις των δανειστών και τις παγίδες, έχουμε φτηνές αντιπαραθέσεις που ενθουσιάζουν τα μέλη του κόμματος και τους οπαδούς, τότε πρέπει να ανησυχούμε.
Επιτέλους οι πολιτικοί οφείλουν να βάλουν ένα τέλος στις σκιαμαχίες, το πολιτικό σκηνικό δεν είναι ο μπερντές του Καραγκιόζη όπου βλέπουμε φιγούρες και καρικατούρες. Στο πολιτικό σκηνικό ο λαός θέλει να δει τα πραγματικά πρόσωπα, τις πραγματικές θέσεις των κομμάτων, τις αληθινές απόψεις των πολιτικών. Βάλτε τέρμα στα συνθήματα, τις προκάτ αντιπαραθέσεις, τις συνήθειες και τις πρακτικές του παρελθόντος. Το παρόν και το μέλλον έχουν άλλες απαιτήσεις, ο λαός ζητά αλλαγές, ριζικές αλλαγές και μεταρρυθυμίσεις και στο πολιτικό σύστημα.
Βρείτε λοιπόν τρόπο τουλάχιστον να συνεννοηθείτε, είναι το λιθγότερο που έχετε υποχρέωση να κάνετε κύριοι του πολιτικού συστήματος (όλοι πλην ακροδεξιών και αριστερών Λακεδαιμονίων), γιατί η δική σας ασυνεννοησία ανεβάζει το λογαριασμό τον οποίο πληρώνει ο λαός και όχι εσείς, βυθίζει τη χώρα στην ύφεση, παρατείνει το μαρτύριο και την αβεβαιότητα.
Ακόμα και να τελειώσει η αξιολόγηση (η οποία θα ήταν λιγότερο βαριά και πιο ορθή προς την κατεύθυνση της εξόδου αν μπορούσατε να συνεννοηθείτε), τα θέματα παραμένουν ανοιχτά, τα προβλήματα θα είναι εδώ εξίσου μεγάλα και θα απαιτούν συναινετικό κλίμα ή τουλάχιστον μίνιμουμ συνεννόηση, θα απαιτούν τουλάχιστον ένα μίνι εθνικό σχέδιο για τα προφανή.
Επιτέλους κάντε την επανάσταση του προφανούς και σπάστε την ιστορική παράδοση της διαίρεσης, της διαμάχης και της χωρίς λόγο και ουσία αντιπαλότητας. Γιατί οι πολιτικές αντιπαλότητες πάνω στο πτώμα της οικονομίας μόνο ευφυΐα δεν φανερώνουν. Είναι η μεγαλύτερη πολιτική ανοησία. Η χειρότερη μικροκομματική συμπεριφορά η πιο τρανταχτή μαυρογυαλούρικη πράξη.
