Θα μείνουν οι πνιχτές κραυγές σαν ένα σλόγκαν επιθεωρησιακό ή σαν μια σικέ αγωνία ή σαν τις φωνές του προπέτη βοσκού του οποίου οι κραυγές “λύκοι στα πρόβατα” δεν έχουν πια καμιά σημασία μετά τα τόσα αστεία, που έκαναν τα αντανακλαστικά, κουρέλια.
Θα λείπουν βεβαίως οι σκηνές γιατί από ένα σημείο και μετά κλειδώνουν τα καταγραφικά για να προστατευθεί το… προϊόν, όπως κάνει και η ΟΥΕΦΑ με τα επεισόδια στους ανταγωνιστικούς ποδοσφαιρικούς χώρους.
Και θα μείνουν βεβαίως οι συνήθεις ίντριγκες των μεγάλων αλλά και μικρών κοινοβουλευτικών ομάδων του δημοκρατικού τόξου, για το ποιόν εξυπηρετεί το πενταετές μόρφωμα και ποιανού τα παιχνίδια παίζει. Το μόρφωμα παίζει το δικό του θεσμικά υπονομευτικό παιχνίδι με την άδεια και την ανοχή ενός δραματικά βραδυπορούντος συστήματος εξουσιών το οποίο δεν αποκλείεται να έχει υποστεί σημαντική διάβρωση.
Διάβρωση ανάλογη με αυτήν που έχει υποστεί συστηματικά και ανθεκτικά ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του εκλογικού σώματος. Είναι δυστυχώς απολύτως αναγνωρίσιμη και κατεστημένη η τραμπούκικη και φασιστική νοοτροπία στο στίβο της κοινωνικοπολιτικής καθημερινότητας. Διαπνέει κοινωνικές σχέσεις και καθορίζει δημόσιες συμπεριφορές σε μια κοινωνία που αποδεκατίζει η κρίση.
Ο αναπαλαιωμένος κομματισμός και η αδυναμία του συστήματος να κλείσει όλα τα στόματα με την θρέψη, τα κάνει να ασχημονούν και να δαγκώνουν ακόλαστα και ανεμπόδιστα σε κάθε επίπεδο της δημόσιας έκφρασης. Η ταυτόχρονη δυσεξήγητη χαλάρωση των θεσμικών μηχανισμών στην απέκδυση των εγκληματικών συμπεριφορών από τον πολιτικό μανδύα, θα φέρει κι άλλες πνιχτές κραυγές στα θεωρεία να καλούν άκαιρα την… φρουρά.
Αυτήν που αντιστοιχεί στην πλούσια λέξη με το θαυμάσιο νόημα (προ – ορώ). Η προ όραση δηλαδή η πρόβλεψη (κυρίως η πολιτική) είναι η καίρια έννοια της φρουράς που καλούσε απεγνωσμένα ο αντιπρόεδρος στο πρόσωπο των χωροφυλάκων. Αυτών, που χαιρετούσαν παλιά θεατρικά όταν έμπαιναν στην Βουλή υπουργοί και βουλευτές. Αυτή η πολιτική φρουρά, που άραγε ήταν απασχολημένη τόσα χρόνια;