Με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής, ο πρώην υπουργός προτείνει τη συγκρότηση Εθνικού Δημοκρατικού Συναγερμού υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί έτσι θεωρεί πως θα αντιμετωπιστεί «το μέτωπο των αναρχοκομμουνιστών, των φασιστών, των πάσης φύσεως αποβλήτων της δημόσιας ζωής και των κατσαπλιάδων» που έχει σχηματιστεί!
«Όπως στον εμφύλιο, δεν μπορεί κανείς να κάτσει στο κέντρο και να λυπάται για την ακρότητα και τον φανατισμό όσων συμπλέκονται. Το μέτωπο των αναρχοκομμουνιστών, των φασιστών, των πάσης φύσεως αποβλήτων της δημόσιας ζωής και των κατσαπλιάδων έχει σχηματιστεί. Πρέπει, όσοι έχουν την τόλμη και τη βούληση να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, να δημιουργήσουν τώρα μια νέα εκλογική συμπαράταξη. Έναν «Εθνικό Δημοκρατικό Συναγερμό».
Οι προσωπικές μωροφιλοδοξίες ηγετών και ηγετίσκων πρέπει να μετατεθούν για μετά τις εκλογές. (…) Ως τότε η ηγεσία της κοινής προσπάθειας ανήκει εκ των πραγμάτων στον μόλις εκλεγέντα αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε αυτόν ανήκει η ευθύνη της πρόσκλησης προς όλους, ώστε να ξεκινήσουν οι επαφές σε ανώτατο επίπεδο για τη συγκρότηση αυτού του “Εθνικού Δημοκρατικού Συναγερμού”», γράφει χαρακτηριστικά.
«Δεν μας κυβερνά σήμερα ο εθνικολαϊκισμός που, για την αγάπη της εξουσίας και της υπουργικής καρέκλας, κάνει συμβατή τη συμπαιγνία του χρυσαυγίτικου τρόπου σκέψης του κυβερνητικού εταίρου με την κομμουνιστική, παρακομμουνιστική ή αναρχική αντίληψη των πραγμάτων της τσιπρικής “συλλογικότητας”;» γράφει ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Και συνεχίζει τονίζοντας πως το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θύμισε πως «αυτοί που κρατάνε τα πραγματικά ηνία της εξουσίας είναι εχθροί της «αστικής» δημοκρατίας, των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ελευθεροτυπίας και της ανεξάρτητης δικαιοσύνης».
Τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι φωνές, που καλούν τους πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής μας να κατεβάσουν τους τόνους. Πράγματι, η υπερβολή, η ακρότητα και η λεκτική πλειοδοσία είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που πολλές φορές υποκαθιστούν την ουσία των πραγμάτων. Πέρα όμως απ’ αυτό, υπάρχει ένας ευρύς κύκλος, που θεωρεί ότι μια ομαλή και καρποφόρα συζήτηση είναι απλώς ζήτημα καλών τρόπων, ψυχραιμίας και αντικειμενικότητας. Για αυτούς όλους λυπόμαστε πολύ. Δεν θα βρουν σε τούτη εδώ τη ζωή, σ’ αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων, αυτό που η αγγλοσαξονική τους ψυχή επιθυμεί. Γεγονός είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα μας που να μην πάρει μορφή ακραία. Ποτέ δεν αντηλλάγησαν επιχειρήματα χωρίς να συνοδεύονται από δίκη προθέσεων, ύβρεις και συκοφαντίες, γιατί όχι και απειλές.
Αν επρόκειτο μόνο για αυτό, δεν θα άξιζε τον κόπο να συνεχίσουμε. Είναι τόσες οι φορές που τις κατάρες και το ανάθεμα ακολούθησαν αγαστές συνεργασίες και συμμαχικές κυβερνήσεις… Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Δεν μας κυβερνά σήμερα ο εθνικολαϊκισμός που, για την αγάπη της εξουσίας και της υπουργικής καρέκλας, κάνει συμβατή τη συμπαιγνία του χρυσαυγίτικου τρόπου σκέψης του κυβερνητικού εταίρου με την κομμουνιστική, παρακομμουνιστική ή αναρχική αντίληψη των πραγμάτων της τσιπρικής «συλλογικότητας»;
Το πρόβλημα είναι ότι η οξύτητα και η ένταση της πολιτικής ζωής είναι σήμερα απόλυτα δικαιολογημένες. Όπου και αν πέσει η ματιά μας, στη χειραγώγηση του Συντάγματος (με την ανοχή και τη συνεργασία βέβαια της Προεδρίας της Δημοκρατίας), στην αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας και του διακριτού ρόλου των τριών εξουσιών, στην προσπάθεια εξαγοράς των ανωτάτων δικαστών, στο πραξικόπημα της δημιουργίας κρατικού μονοπωλίου στην πληροφόρηση κ.ο.κ, ο κίνδυνος για το πολίτευμα είναι εμφανής.
Το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να θυμίσει, σε όσους το είχαν ξεχάσει, ότι αυτοί που κρατάνε τα πραγματικά ηνία της εξουσίας είναι εχθροί της «αστικής» δημοκρατίας, των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ελευθεροτυπίας και της ανεξάρτητης δικαιοσύνης.
Αν όμως αυτή η διαπίστωση είναι σωστή, τότε οι ηγεσίες μεγάλων και μικρών κομμάτων της αντιπολίτευσης υστερούν φοβερά στην αντιμετώπιση του κινδύνου, που αντιπροσωπεύει η κυβέρνηση Τσιπρανέλ για τις ελευθερίες του ελληνικού λαού και το μέλλον του τόπου. Με χίλια δυο προσχήματα οι μεν και οι δε διατηρούν το παράθυρο ανοιχτό για μικροαστικού τύπου επαφές και ανταλλαγές με την εξουσία.
Οι καιροί ου μενετοί. Όπως στον εμφύλιο, δεν μπορεί κανείς να κάτσει στο κέντρο και να λυπάται για την ακρότητα και τον φανατισμό όσων συμπλέκονται. Το μέτωπο των αναρχοκομμουνιστών, των φασιστών, των πάσης φύσεως αποβλήτων της δημόσιας ζωής και των κατσαπλιάδων έχει σχηματιστεί. Πρέπει, όσοι έχουν την τόλμη και τη βούληση να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, να δημιουργήσουν τώρα μια νέα εκλογική συμπαράταξη. Έναν «Εθνικό Δημοκρατικό Συναγερμό». Οι προσωπικές μωροφιλοδοξίες ηγετών και ηγετίσκων πρέπει να μετατεθούν για μετά τις εκλογές. Όταν μετά τη νίκη της δημοκρατίας θα μπούμε στην ομαλότητα, τότε οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων ή των διαφόρων τάσεων, που θα έχουν συγκροτήσει τη συμπαράταξη, θα είναι σε θέση να επιλέξουν τον κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό. Ως τότε η ηγεσία της κοινής προσπάθειας ανήκει εκ των πραγμάτων στον μόλις εκλεγέντα αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε αυτόν ανήκει η ευθύνη της πρόσκλησης προς όλους, ώστε να ξεκινήσουν οι επαφές σε ανώτατο επίπεδο για τη συγκρότηση αυτού του «Εθνικού Δημοκρατικού Συναγερμού».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163