Παραμονή ή όχι στο ευρώ – Το επικίνδυνο δίλημμα που θέτει η τρόικα και θα κυριαρχήσει στις επόμενες εκλογές

Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πλέον πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η πόλωση θα φτάσει σε οριακά σημεία, οι αντιπαραθέσεις θα είναι πολύ σκληρές και τα διλήμματα θα αγγίζουν τα όρια της προπαγάνδας του φόβου.

Προς αυτή την κατεύθυνση σπρώχνει τις εξελίξεις η τρόικα με την ανιστόρητη, ανόητη, προκλητική και ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ για τον ελληνικό λαό συμπεριφορά της και ασφαλώς δεν θα αντισταθούν στον πειρασμό για να μην πω ότι με ευχαρίστηση θα υποκύψουν τα κόμματα.

Δυστυχώς όσο κι΄ αν δεν το θέλουμε στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα είμαστε αγκιστρωμένο ψάρι. Χωρίς δυνατότητα να απειλήσουμε τους δανειστές είμαστε ο αδύνατος κρίκος των διαπραγματεύσεων, γιατί η πραγματική απειλή στις διεθνείς σχέσης είναι το ισχυρότερο μέσω αποτροπής και εκείνο που τελικά αποκαθιστά τις ισορροπίες.

Επομένως, όσο η τρόικα δεν λογικεύεται και όσο τηρεί αυτή τη στάση γιατί, όπως έχει πει και ο Αλέξης Τσίπρας, έχει πλέον ως στόχο όχι το δημοσιονομικό κενό, αλλά τη χώρα και το τοπίο μετά τις εκλογές, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, η στάση της θα ασκεί μεγαλύτερη επίδραση στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

Με την ανόητη συμπεριφορά της η τρόικα επαναφέρει ένα ζήτημα που είχε κλείσει ερμητικά. Δίνει τροφή σε εκείνους που εντός και εκτός της Ελλάδας επιθυμούν την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ. Ηδη τα όργανα στη Γερμανία άρχισαν να παίζουν πάλι. Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε πριν από μερικές μέρες με το βιβλίο του οικονομολόγου Βινφριντ Ζιν.

Κι΄ ενώ δεν υφίσταται τέτοιο θέμα κι΄ ενώ η χώρα με τις θυσίες του λαού πέτυχε να εξαλείψει τα δίδυμα ελλείμματα που ήταν η μεγάλη απειλή κι΄ ενώ η οικονομία μπήκε σε πορεία ανάπτυξης, η τρόικα ανοίγει την κερκόπορτα του διλήμματος «παραμονή ή όχι στο ευρώ». Και σύντομα οι προπαγανδιστές του φόβου θα πάρουν τη σκυτάλη.

Ευτυχώς κανείς δεν άρχισε να το εκστομίζει ακόμα και ορθώς, αλλά η τρόικα σπρώχνοντας τις απαιτήσεις εκτός ορίων ωθεί τα πράγματα στα όρια της αντοχής και δίνει επιχειρήματα στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που όπως είπαν «θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά όχι πάση θυσία¨, καθώς και σε εκείνους που δεν διστάζουν να παίζουν με ευαίσθητα ζητήματα, όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης και άλλα στελέχη της Ν.Δ., αλλά και του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά το ερώτημα είναι εύλογο, λογικό και προπαντός πολύ μα πάρα πολύ κρίσιμο: Τι θα γίνει αν για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση και η τρόικα τηρεί τη σημερινή, ενδεχομένως και πιο σκληρή στάση (βλέπετε η Γερμανία θα θέλει να στείλει μήνυμα στους Podemos της Ισπανίας, στους Ιταλούς του Μπέπε Γκρίλο και άλλους);

Με τη χώρα εκτός αγορών και τους δανειστές να αρνούνται να συνεχίσουν να δανείζουν, τι θα γίνει όταν θα λήξουν ορισμένα ομόλογα; Θα κάνουμε στάση πληρωμών; Ε, τότε αυτό τι άλλα από έξοδο από το ευρώ σημαίνει;

Αλλά τι θα κάνει επίσης μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αν οι πιστωτές αρνηθούν ένα ¨κούρεμα¨ του χρέους κατά 30% που ζήτησε επίμονα χθες ο βουλευτής κ. Κουρουμπλής, κάνοντας μάλιστα έμμεση επίθεση στον Τσίπρα; Τι θα κάνει αν η Αριστερή Πλατφόρμα βάλει βέτο στις επαφές με τα funds, όπως έκανε την Τρίτη στην πολιτική γραμματεία;

Πιστεύουν οι οπαδοί και τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας ότι θα μπορέσουν να κάμψουν τις αντιστάσεις των αγορών; Μάλλον αιθεροβάμονες είναι. Κι΄ αν αυτό δεν γίνει; Είναι έτοιμοι για έναν επώδυνο συμβιβασμό; Μάλλον όχι. Δεν το θέλουν γιατί όπως λένε αλλοιώνει το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε;

Φαντάζουν ΚΥΝΙΚΑ, ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΑ για κάποιους τα προαναφερόμενα ερωτήματα, αλλά δυστυχώς είναι η στυγνή και σκληρή πραγματικότητα. Και εκτός από την τρόικα είναι σίγουρο πως οι αντίπαλοι θα τα θέσουν στην περίπτωση που δεν βρεθούν οι 180 βουλευτές και προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές.

Από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου δεν διαπραγματεύτηκε σκληρά στην αρχή, αλλά παρέδωσε τη χώρα βορά στις ορέξεις των δανειστών, η διαπραγματευτική ισχύς των επόμενων κυβερνήσεων και του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνουν εκλογές και κερδίσει, είναι πολύ μειωμένη γιατί δεν υπάρχει η απειλή της πρόκλησης βλάβης στον αντίπαλο που υπήρχε το 2010.

Και κάτι ακόμα. Η διαπραγματευτική ισχύς μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από τον Αλέξη Τσίπρα, θα είναι πολύ πιο αδύναμη και από της σημερινής κυβέρνησης εξαιτίας των πολύ ισχυρών και μεγάλων αντιθέσεων ανάμεσα σε εκείνους που ακολουθούν το δρόμο του πραγματισμού και στην Αριστερή Πλατφόρμα, εκείνους που ασπάζονται τις απόψεις Κουρουμπλή και ασφαλώς τους… τζιχαντιστές ορισμένων συνιστωσών.