Ο κ. Παυλόπουλος χαρακτήρισε τον Βασίλειο Οικονομίδη, «ευπατρίδη θεμιστοπόλο», υπογραμμίζοντας ότι αναδείχθηκε σε μια πολύπλευρη νομική, lato sensu προσωπικότητα, η οποία διακόνησε στο ακέραιο τη νομική μας επιστήμη, υπηρετώντας πιστά, τόσο την θεωρία όσο και την πράξη του δικαίου.
Αποδίδοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον Βασίλειο Οικονομίδη, υπενθύμισε ότι με το παράδειγμά του δίδαξε και διδάσκει, ως «κτήμα εσαεί, μάλλον ή αγώνισμα ες το παραχρήμα ακούειν».
Όπως τόνισε ο κ. Παυλόπουλος, «μόνον η ‘ξυνωρίς’ της θεωρίας και της πράξης του Δικαίου καταξιώνουν την αποστολή του. Αφού μόνον η θεωρία του Δικαίου, δίχως υπολογισμό των επιπτώσεών της στην πράξη ως προς την πραγμάτωση της ουσίας της Δικαιοσύνης, οδηγεί σχεδόν νομοτελειακώς στον ολισθηρό δρόμο της θεσμικώς ανιστόρητης ρήσης ‘Fiat justitia, et pereat mundus’.
Ενώ μόνη η πράξη του Δικαίου, δίχως την πεμπτουσία της θεωρίας που αναδεικνύει και οριοθετεί την θεσμική αξία του κανόνα Δικαίου και της έννομης τάξης – άρα αυτού τούτου του Κράτους Δικαίου – οδηγεί και πάλι σχεδόν νομοτελειακώς, στον εξίσου, αν όχι περισσότερο ολισθηρό δρόμο της άκρως διαβρωτικής για τη Δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου ρήσης, ‘Salus populi suprema lex esto’».