Παυλόπουλος: Οι minimum προϋποθέσεις επίλυσης του Κυπριακού κατά το διεθνές και το ευρωπαϊκό Δίκαιο

Στην διαδικτυακή εκδήλωση για τα 60 χρόνια της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας συμμετείχε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος

Μεταξύ άλλων, ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος υπενθύμισε τις πάγιες θέσεις Ελλάδας και Κύπρου για την επίλυση του Κυπριακού, με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, επισημαίνοντας και τα εξής:

«Ελλάδα και Κύπρος, Κύπρος και Ελλάδα, επιδιώκουν, ειλικρινώς και το ταχύτερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Ι. Πλην όμως, και επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες Μέλος τόσο της Διεθνούς Κοινότητας όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, η λύση αυτή πρέπει να σέβεται, στο ακέραιο και στο σύνολό τους, από την μια πλευρά το Διεθνές Δίκαιο και, από την άλλη, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το εξ αυτού απορρέον Κεκτημένο.  Ας σημειωθεί δε ότι, κατά τις διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 5 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου είναι και αυτό τούτο το Διεθνές Δίκαιο, ιδίως δε οι αρχές του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.  Η ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού, με πλήρη σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, επιβάλλεται και εκ του ότι οιαδήποτε διαφορετική εκδοχή αφενός θα έθετε εν αμφιβόλω την ομαλή πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Διεθνούς Κοινότητας, κυρίως δε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.  Και, αφετέρου, θα οδηγούσε στην διαμόρφωση ενός εξαιρετικά αρνητικού προηγουμένου για την Διεθνή Κοινότητα. Πολύ δε περισσότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως ως προς την πληρότητα της κυριαρχίας των Κρατών-Μελών της κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Τι πρέπει να διασφαλίζει η λύση του Κυπριακού 

ΙΙ. Η ως άνω διαπίστωση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα της κυριαρχίας των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρυθμίζονται ευθέως πρωτίστως από τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 εδ. 2 και 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγεί ευθέως στο συμπέρασμα πως η λύση του Κυπριακού θα πρέπει να διασφαλίζει στην Κυπριακή Δημοκρατία τουλάχιστον τα εξής χαρακτηριστικά:

Α. Το πολύ χαρακτήρα Ομοσπονδιακού Κράτους, αφού κάθε μορφής Συνομοσπονδία είναι αδιανόητη ως προς τις θεσμικές προδιαγραφές, στις οποίες πρέπει να υπακούει κάθε Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να διασφαλίζει αποτελεσματικώς την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.  Με άλλες λέξεις, συνομοσπονδιακή λύση σημαίνει, σχεδόν μαθηματικώς, σταδιακή έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη.  Και τούτο διότι αυτή η κρατική μορφή -ήδη παρωχημένη, λόγω της ακαταλληλότητάς της να προσαρμοσθεί ακόμη και στις στοιχειώδεις απαιτήσεις της Διεθνούς Κοινότητας κατά το Διεθνές Δίκαιο- δεν θα επέτρεπε στην Κυπριακή Δημοκρατία ν’ ανταποκρίνεται πλήρως και στις υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.

Β. Μια και ενιαία διεθνή νομική προσωπικότητα, συνακόλουθα δε μια και ενιαία ιθαγένεια των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι ευθεία απόρροια κάθε ομοσπονδιακού τύπου Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, με βάση τα δεδομένα του Διεθνούς Δικαίου.  Πολλώ δε μάλλον με βάση τα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Δικαίου, για κάθε Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Πραγματικά, δίχως τα χαρακτηριστικά αυτά ένα Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις προϋποθέσεις της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας.

Γ.  Δυνατότητα πλήρους άσκησης, εκ μέρους των οργάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας, της εσωτερικής και εξωτερικής της Κυριαρχίας.  Το αναγκαίο, κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τούτο χαρακτηριστικό αποκλείει την παραμονή στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας στρατευμάτων κατοχής καθώς και εγγυήσεις τρίτων».