Πέφτουν οι μάσκες των δραχμολάγνων

Αλλά ο κύριος Λαπαβίτσας δεν μας είπε τι σημαίνει για τους αγρότες η έξοδος από την Ε.Ε., τι σημαίνει για τις δημόσιες επενδύσεις οι οποίες ουσιαστικά στηρίζονται στα κοινοτικά κονδύλια, τι σημαίνει για το ΕΣΠΑ και τα κονδύλια από τα άλλα ευρωπαϊκά ταμεία, τι σημαίνει για το νόμισμα σε μία χώρα που δεν υπάρχουν συναλλαγματικά διαθέσιμα, τι σημαίνει γεωπολιτικά, τι σημαίνει για τις σχέσεις μας με την Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια και λοιπούς διεκδικητές.

Σημαίνει μήπως ότι θα πρέπει να τοποθετηθούμε κάτω από την ομπρέλα της Ρωσίας; Αν αυτό μπορεί να συμβεί (πράγμα απίθανο από τη στιγμή που ήδη οι Ρώσοι μας προέτρεψαν να τα βρούμε με την Ευρωζώνη), δεν καταλαβαίνω γιατί ο Πούτιν θα μας χαρίζει τα δισεκατομμύρια που παίρνουμε από την Ε.Ε. χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Και όπως γνωρίζουμε ο σύντροφος Βλαδίμηρος δεν είναι καθόλου σοσιαλιστής ή κομμουνιστής, αλλά σκληρός οπαδός του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού και επιπλέον δεν φημίζεται για τη γενναιοδωρία του ώστε να ελπίζουμε σε βοήθεια διαρκείας.

Μήπως θα βρεθούμε υπό την προστασία της Κίνας; Μα και οι Κινέζοι μας θέλουν εντός της Ευρώπης γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα σχέδιά τους για χρησιμοποίηση της Ελλάδας ως πύλη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν πάψουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε. μάλλον θα αναχωρήσουν για άλλο ευρωπαϊκό λιμάνι.

Μήπως μπορούμε να είμαστε ισότιμοι εταίροι με Ρώσους, Κινέζους και τις άλλες χώρες των BRICS; Πολύ ρομαντικό και αφελές για τις διεθνείς σχέσεις και ισορροπίες. Ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές του διεθνούς δικαίου γνωρίζουν κύριε Λαπαβίτσα και άλλοι αγαπητοί δραχμολάγνοι πως οι διεθνείς σχέσεις και ο σεβασμός στο διεθνές δίκαιο είναι αποτέλεσμα της ισχύος και κανείς δεν πρόκειται να σε σεβαστεί αν δεν μπορείς να επιβάλεις το σεβασμό.

Να ακολουθήσουμε πορεία μοναχικού λύκου; Ας δούμε την Κούβα σήμερα που κάνει κινήσεις επανένταξης στη διεθνή σκηνή ή ας μελετήσουμε την Αλβανία της εποχής του Χότζα και ας βγάλουμε συμπεράσματα.

Μήπως θα αποκτήσουμε πιο ανταγωνιστική οικονομία; Στον τουρισμό ναι. Αλλά το πρόβλημα στον τουρισμό δεν είναι το νόμισμα, αλλά οι υπηρεσίες. Επομένως μπορούμε να έχουμε πολλαπλάσιο όφελος με μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που ευνοούν την ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος.

Μήπως τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά; Ασφαλώς ναι. Αλλά πόσο είναι το παραγωγικό δυναμικό ώστε να καλυφθούν οι εσωτερικές ανάγκες αρχικά (γιατί τώρα εισάγουμε ακόμα και βασικά είδη διατροφής) και να γίνουν πολύ περισσότερες εξαγωγές; Ασφαλώς όχι αρκετό.

Θα γίνουν επενδύσεις θα μας πει ο κύριος Λαπαβίτσας και λοιποί δραχμολάγνοι. Ας πούμε ναι. Αλλά ποιος θα κάνει επενδύσεις σε μία χώρα ρημαγμένη, χωρίς σταθερό νόμισμα; Μόνο οι Ελληνες που πήγαν στη Βουλγαρία, την Αλβανία και τα Σκόπια. Και ξέρετε γιατί; Διότι τότε το μεροκάματο και ο μισθός στην Ελλάδα θα έχουν χαμηλότερη αξία από των προαναφερόμενων χωρών.

Η απάντηση είναι μία κύριε Λαπαβίτσα. Μεταρρυθμίσεις ριζοσπαστικές, επενδύσεις σημαντικές ώστε να δυναμώσει οικονομικά η χώρα για να μπορεί να έχει φωνή εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα υπόλοιπα που υπόσχεστε είναι περηφάνια και αξιοπρέπεια μέσα στην ανέχεια και τη φτώχεια. Και αναρωτιέμαι πόσο αξιοπρεπείς και υπερήφανοι μπορούμε να είμαστε σε περιβάλλον μιζέριας.