Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη ανακοίνωσε το θάνατο του βετεράνου κομμουνιστή Γιάννη Αραζού, ενός εκ των τελευταίων επιζώντων Ελλήνων κρατουμένων του κολαστηρίου του Νταχάου και εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους οικείους του Γ. Αραζού.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει την Τρίτη 22 Μάρτη, στις 15.30 το μεσημέρι, από το Νεκροταφείο Χαλανδρίου.
Ο Γιάννης Αραζός, γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, γιος εύπορης οικογένειας που με τον πόλεμο έχασαν τα πάντα. Από νεαρή ηλικία οργανώνεται στην ΟΚΝΕ και μετέπειτα στο ΚΚΕ, ενώ με την ίδρυση του ΕΑΜ εντάσσεται σε αυτό και ορίζεται υπεύθυνος του ΕΑΜ Εξαρχείων με το ψευδώνυμο «Σφήκας» και αργότερα περνά στον ΕΛΑΣ Εξαρχείων, αναλαμβάνοντας διάφορες υπεύθυνες αποστολές, ενώ συμμετείχε ενεργά στην προετοιμασία των διαδηλώσεων για την επιστράτευση, το Μάρτη του 1943.
Τον Οκτώβρη του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε στην έδρα της Γκεστάπο, στην οδό Μέρλιν, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα.
Καταδικάστηκε αρχικά σε θάνατο και στη συνέχεια σε ισόβια και κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Στις 5 Φλεβάρη 1944 τον βάζουν στο τρένο με προορισμό το Νταχάου, αρχικά στα κρεματόρια και τον Απρίλη του 1944 μεταφέρθηκε στο Μπιρκενάου για καταναγκαστική εργασία. Στις 12 Απρίλη του 1945 μπήκαν στο στρατόπεδο οι Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί, όμως τους περίπου 3.000 Έλληνες κρατούμενους, ανάμεσά τους και τον Γιάννη Αραζό δεν τους άφησαν να επιστρέψουν αμέσως στην Ελλάδα, λόγω της πολιτικής κατάστασης μετά το Δεκέμβρη του ’44.
Στην Αθήνα επιστρέφει τον Σεπτέμβρη του 1945 ζυγίζοντας 20 κιλά. Λίγες όμως μέρες μετά οδηγήθηκε στο 5ο Παράρτημα Ασφαλείας Εξαρχείων όπου του ζητήθηκε να υπογράψει δήλωση. Ο Γ. Αραζός αρνήθηκε. Πέρασε για 6 μήνες στην παρανομία, μέχρι τον Φλεβάρη του 1946, όταν συνελήφθη ξανά από τις ελληνικές αρχές και εξορίστηκε στην Ικαρία και την Μακρόνησο, όπου ο διοικητής του ΑΕΤΟ Βασιλόπουλος, τον υποδέχτηκε με τα εξής: “Κοίταξε, Αραζέ, εδώ δεν είναι Νταχάου για να γλιτώσεις. Είναι Μακρόνησος”. Βασανίστηκε φρικτά αρνούμενος να υπογράψει δήλωση και από το Μακρονήσι έφυγε, όντας σε κώμα, για το Δαφνί όπου ξύπνησε με αμνησία και διάφορα, άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας από τα βασανιστήρια.
Ο Γιάννης Αραζός, παρά τα προβλήματα υγείας του, συνέχισε την αταλάντευτη δράση του, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και πέρασε ξανά στην παρανομία τον Απρίλη του 1967, με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας.
“Ο Γ. Αραζός υπερασπίστηκε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τα ιδανικά του ΚΚΕ, για την εκπλήρωση των σκοπών του, καθώς και τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό το 1968 και το 1991. Διατέλεσε μέλος του ΔΣ, στη θέση του γενικού γραμματέα, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Αναπήρων – Θυμάτων Εθνικής Αντίστασης (ΠΟΣΑΘΕΑ)” καταλήγει η ανακοίνωση του ΚΚΕ.