Απέτυχε να γίνει δημόσιος υπάλληλος αλλά κατάφερε να έχει στα χέρια του ολόκληρα κράτη. Εχει αδυναμία στις γυναίκες και στην μεγάλη ζωή και το όνειρό του είναι να γίνει Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Γόνος εύπορης αριστερής εβραϊκής οικογένειας, ο Ντομινίκ Στρος-Καν μεγάλωσε μεταξύ Παρισιού, Μονακό και Μαρόκου. Σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και οικονομικά, αλλά απέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις για την περιώνυμη Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Αργότερα βέβαια έγινε καθηγητής στην εν λόγω σχολή.
Αρχικά ερευνητής και κατόπιν πανεπιστημιακός. ‘Εγινε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ύστερα από πρόσκληση της τότε κοσμήτορος Κοντολίζα Ράις.
Εντάχθηκε στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα το 1976, στην τάση των πρώην «λαμπερτιστών» τροτσκιστών Λιονέλ Ζοσπέν και Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς.
Βουλευτής το 1986 -1993, υπηρέτησε από το 1991 ως υφυπουργός Βιομηχανίας στις κυβερνήσεις Κρεσόν και Μπερεγκοβουά.
Το 1993 ίδρυσε τη δικηγορική εταιρεία «DSK Consultants» και πρωτοστάτησε με το διευθυντή της Renault Ρεϊμόν Λεβί και τον εκατομμυριούχο Βενσάν Μπολορέ στη δημιουργία του «Κύκλου Βιομηχανίας» για την προώθηση των γαλλικών συμφερόντων στις Βρυξέλλες. Το 1995 εξελέγη δήμαρχος του παρισινού προαστίου της Σαρσέλ, την οποία αδελφοποίησε με τη Νετάνια του Ισραήλ. Το 1997 ανέλαβε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στην κυβέρνηση της «πληθυντικής Αριστεράς» υπό τον Ζοσπέν.
Πρωτοστάτησε στη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3%, όπως απαιτούσε η είσοδος της Γαλλίας στο ευρώ, προώθησε την ιδιωτικοποίηση της France Τelecom, αλλά συγκρούστηκε με την υπουργό Εργασίας Μαρτίν Ομπρί για τον τρόπο εφαρμογής του 35ωρου.
Το 1999 παραιτήθηκε, για να υπερασπιστεί δικαστικά τον εαυτό του από κατηγορίες για σκάνδαλα σχετιζόμενα με την Elf Aquitaine και το φοιτητικό ταμείο MNEF. Το 2005 υποστήριξε θερμά το «ναι» στο Ευρωσύνταγμα.
Διεκδίκησε (με τη στήριξη κυρίως της τάσης του Μισέλ Ροκάρ) το χρίσμα των Γάλλων Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2007, λαμβάνοντας 20,83% των ψήφων της κομματικής βάσης έναντι 60,60% της Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
Ονομάστηκε υποψήφιος της Ε.Ε. για την ηγεσία του ΔΝΤ, ενώ βρισκόταν σε συνέδριο υπέρ της ουκρανικής «Πορτοκαλί Επανάστασης» στη Γιάλτα.
Εξελέγη στις 29 Σεπτεμβρίου 2007 με ανθυποψήφιο τον Τσέχο Γιόζεφ Τοσόφκσι, που πρότεινε η Ρωσία.
Αντιλαμβανόμενος το νέο ρόλο της Ασίας, διόρισε ως Νο2 και Νο3 του Ταμείου έναν Κινέζο και έναν Ιάπωνα.
Το 2009 ονομάστηκε για πρώτη φορά, μαζί με τον Ζακ Σιράκ, «πιο αγαπημένος πολιτικός των Γάλλων» στο βαρόμετρο του περιοδικού «Paris-Match».
Από το 1993 προσκαλείται στο Φόρουμ του Νταβός και από το 2000 στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
Είναι παντρεμένος σε τρίτο γάμο από το 1995 με τη δημοσιογράφο Αν Σενκλέρ, την πιο αγαπημένη τηλεοπτική φιγούρα των Γάλλων, η οποία εγκατέλειψε την εκπομπή της «Sept sur Sept» όταν ο άντρας της έγινε υπουργός.
‘Αλλα ήθη βλέπετε…
Πλεον θεωρείται βέβαιο οτι θα θέσει υποψηφιότητα για τις εκλογές του 2012 στη Γαλλία, αφού όποτε τον ρωτούν απαντά σχεδόν πάντα: “προς το παρόν είμαι απορροφημένος από τα καθήκοντά μου”.
Ο μεγάλος αποπλανητής
Ετσι τον αποκάλεσε η εφημερίδα “Journal du Dimanche”. Ο Ντομινίκ Στρος Καν ποτέ δεν έκρυψε την αδυναμία του για τις ωραίες γυναίκες και την μεγάλη ζωή.
Τον Οκτώβριο του 2008, διέρρευσε ότι το ΔΝΤ διεξήγαγε εσωτερική έρευνα κατά του εκτελεστικού διευθυντή του για τις συνθήκες πρόσληψης μιας Γαλλίδας stagiaire, αλλά και για την ευνοϊκή μετάθεση της οικονομολόγου Πίροσκα Νάγκι, με την οποία, όπως κατήγγειλε ο σύζυγός της, ο «DSK» είχε ένα one night stand στο Φόρουμ του Νταβός.
Ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος εκείνες τις ημέρες παρουσίαζε στο Λευκό Οίκο τα φιλόδοξα σχέδιά του για τη χαλιναγώγηση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, βρέθηκε να απολογείται για τις μπερμπαντιές του Ντομινίκ…
