Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, μια μονάδα του κυρίαρχου λαού , ένας εντολέας της σημερινής κυβέρνησης, όπως απροκάλυπτα δήλωσε μπροστά στο γκισέ ενός επαρχιακού τραπεζικού υποκαταστήματος ολοκλήρωνε με μαεστρία τις τακτικές του κινήσεις.
Ανέλυε, με κυνισμό, στην υπάλληλο το σκεπτικό του, μπροστά σε δυο ακόμη πελάτες , τη στιγμή που το πιο ανεδαφικό προεκλογικό πρόγραμμα των τελευταίων δεκαετιών έμοιαζε σαν το κλαρί μπροστά στα μάτια όποιου γλιστρά στον γκρεμό .
«Τα περισσότερα χρήματα μου είναι στο εξωτερικό , θα πληρώσω την τέταρτη δόση του ΕΝΦΙΑ και τέρμα αφού ήρθε η αριστερά που θα ψηφίσω να προστατέψει τις ιδιοκτησίες και θα καθίσω σε μια γωνία να κάνω χάζι .» Η δόση του φόρου ακινήτων ήταν περίπου 600 ευρώ , άρα ο άνθρωπος είναι πλούσιος και ζει σε μια περιοχή σχεδόν αυτάρκη, που περνά την κρίση ξώφαλτσα . Μια περιοχή που παλιότερα έδινε τα ..δικτατορικά 65αρια στους σοσιαλιστές και τώρα τα 50άρια στην αριστερά.
Όσο μεμονωμένο κι αν μοιάζει το επεισόδιο ,όσο κι αν είναι ειδικό το κίνητρο της επιλογής , σίγουρα δεν είναι το μόνο . Και κάθε φορά που ακούω για διεκπεραιώσεις της λαϊκής εντολής πάντα έρχεται στο μυαλό η συνομοταξία αυτών των καιροσκόπων που συμμετέχουν στην πεμπτουσία της δημοκρατίας σαν να πρόκειται για λοταρία. Πρόκειται για τους θεμέλιους λίθους των δομικών πλην βολικών μέχρι ενός σημείου παρεξηγήσεων ,οι οποίες εν τέλει δημιουργούν τα αδιέξοδα και δεν αποτρέπουν τις πανωλεθρίες στην αρένα τόσο άνισων συγκρούσεων .
Μοιάζει αναπόφευκτο πως ότι και να γίνει από δω και μπρός (συμφωνία όποιας μορφής ή ρήξη ) ,η χώρα και οι ανοχύρωτοι άνθρωποι της θα βαδίσει λίγο – πολύ στο μονοπάτι της οικονομικής αφασίας και του κοινωνικού διχασμού . Γι’ αυτές τις περιστάσεις απειλής οικονομικού αφανισμού που ζούμε εδώ και 4-5 χρόνια , η έλλειψη περιβάλλοντος εθνικής συνεννόησης, που δεν εμπεδώθηκε από το 2009 κιόλας εξαιτίας κομματικών ανταγωνισμών και ανήθικων προσωπικών στρατηγικών του πολιτικού προσωπικού, υπήρξε η αιτία των σημερινών δραματικών αδιεξόδων . Όταν φθάσαμε να συζητάμε πόσο πάει το μακαρόνι τη στιγμή που , για παράδειγμα νέα φάρμακα για σοβαρές ασθένειες δεν θα εισαχθούν ποτέ αν δεν εξασφαλισθεί το πως θα πληρωθούν.
Η χρόνια υποδούλωση της κοινωνίας μέσω της συνέχισης δανειακών προγραμμάτων χωρίς εθνική διαπραγμάτευση και άρα εξασφαλισμένη εφαρμογή τους για έξοδο το ταχύτερο ,είναι εξασφαλισμένη . Και ο πλήρης εξανδραποδισμός του πληθυσμού είναι βέβαιος σε περίπτωσης τυπικής άτακτης χρεοκοπίας τότε που η λιτότητα θα αντικατασταθεί από την λέξη λιμοκτονία των τμημάτων εκείνων που δεν μπόρεσαν να στήσουν τις γέφυρες και τα θεωρεία πέρα από το τοπίο της καταστροφής .
Τότε που δεν θα γίνεται λόγος για τα δέκα λεπτά αύξηση στα μακαρόνια μέσω του ΦΠΑ και το πόσα πια τρώει ο κόσμος , αλλά για το χιλιάρικο δραχμές που θα χρειάζονται για ένα πακέτο . Τότε που οι μέρες θα προσομοιάζουν αναλογικά με όσα έγραφε ο Ροΐδης τον καιρό της χρεοκοπίας Τρικούπη , όπου στο εκπληκτικό άρθρο «τι τρώγουν οι Αθηναίοι » στο οποίο τίθενται ζητήματα παραγωγικής ανασυγκρότησης και παθογενειών που συντηρούνται ως σήμερα, σημειώνει :
«…εκ της χρεωκοπίας της κυβερνήσεως και πολλών τραπεζών και εταιρειών εκμηδενίστηκαν πλείσται κινηταί περιουσίαι και ηλαττώθη η πρόσοδος των ακινήτων ….τα εισοδήματα της πολυπληθούς τάξης των δημοσίων υπαλλήλων και τα ημερομίσθια των εργατών ηλαττώθησαν πράγματι κατά 40 τοις εκατόν εκ της υποτιμήσεως του χαρτίνου νομίσματος και της αναλόγου υπερτιμήσεως παντός πράγματος και ιδίως των τροφίμων ..πολλοί υπάρχουσιν σήμερον παρ ημίν οι αναγκασθέντες να ασπασθώσιν το δόγμα του Πορφυρίου «περί αποχής από των εμψύχων » .. δια τους οποίους το κρέας κατέστη εορτάσιμον φαγητόν .»