Γουστάρω Ραχήλ. Το κορίτσι (τρόπος του λέγειν κορίτσι) έχει αρχές και προπαντός μία ζωντάνια και ορμή έφηβης επαναστατημένης.
Μη μου πει κανείς ότι δεν είναι άξια θαυμασμού για τις διαδρομές που διανύει σε τόσο σύντομο χρόνο (λες και τρέχει μαραθώνιο με ρυθμό εκατοστάρισσας) όταν από τους ΑΝΕΛ, βρέθηκε στην άλλη άκρη του πολιτικού τόξου στο ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί τόσκασε για να μας δώσει ραντεβού στα γουναράδικα στην αρχή και στο πεζοδρόμιο των κοινωνικών αγώνων στη συνέχεια.
Μόνο που Ραχήλ μου, θα πρέπει να σταθεροποιηθείς κάπου γιατί, για παράδειγμα, τώρα δεν ξέρω πού θα σε βρω. Στα γουναράδικα, στα πεζοδρόμια, σε κανένα υπό κατάληψη εργοστάσιο, στη Βουλή ή μήπως στην Κοζάνη ενόψει εκλογών;
Εκτός κι αν πας σε καμία παραλία γιατί τώρα εκεί θα πάει ο λαός για τα μπάνια του, και επομένως εκεί μετατοπίζονται και οι αγώνες…
