Το μνημόνιο δεν υλοποιείται. Το μνημόνιο οδηγεί σε Grexit. Το μνημόνιο τούτο, το μνημόνιο το άλλο. Μας βομβαρδίζουν με τσιτάτα και γενικότητες, ακόμα και άνθρωποι άσχετοι, που δεν γνωρίζουν τη δομή της ελληνικής οικονομίας, το επιχειρηματικό δυναμικό, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της χώρας. Ανοησίες, ανοησίες και πάλι ανοησίες.
Το κρίσιμο το μεγάλο και κεντρικό ζήτημα είναι το χρέος και η ρύθμισή του. Από τη στιγμή που θα υπάρξει ρύθμιση, έστω με επιμήκυνση του χρόνου και μείωση των επιτοκίων και η εξυπηρέτηση του χρέους ελαφρυνθεί, τότε όλα αλλάζουν ή ακριβέστερα όλα μπορούν να αλλάξουν. Από τη στιγμή που το ετήσιο βάρος για την εξυπηρέτησή του μειωθεί ακόμα περισσότερο θα περισσέψουν κεφάλαια για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Και επειδή ένας από αυτούς που αντί πινακίου δημοσιότητας, αμολάνε εντυπωσιασμούς και δηλώσεις φανταχτερές, αλλά ανούσιες είναι ο κύριος Βαρουφάκης θα του υπενθυμίσουμε ότι όπως ο ίδιος έγραψε στο βιβλίο του «Κρίσης Λεξιλόγιο» «η οικονομική είναι η μοναδική ¨επιστήμη¨ όπου ο ένας νομπελίστας μπορεί κάλλιστα (ίσως και δικαίως) να θεωρεί τον άλλον νομπελίστα…τσαρλατάνο». Πόσο μάλλον τους μη νομπελίστες.
Αν θέλουμε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι ξεφύγουμε από τα κλισέ όλων αυτών που επιδιώκουν το δεκαπεντάλεπτο της δημοσιότητας στην πλάτη της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Πολύ περισσότερο να ξεφύγουν τα κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο από την άγονη, στείρα και συνθηματολογική αντιπαράθεση, καθώς και από τους προσωπικούς ή άλλους χαρακτηρισμούς που δεν υπηρετούν τη χώρα και δεν διευκολύνουν τον πολίτη στην κατανόηση των πολιτικών προτάσεων.
Καλούνται τα κόμματα να ξεχάσουν τα τσιτάτα και τα συνθήματα. Στην ιστορικά κρίσιμη συγκυρία να καταθέσουν στον ελληνικό λαό ολοκληρωμένα προγράμματα και προτάσεις που οδηγούν στην έξοδο από την κρίση και στην ανάπτυξη της χώρας μέσω της αξιοποιήσεις των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων και των ριζικών μεταρρυθμίσεων.
Αλλιώς και τα κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο θα επιδοθούν σε διαγωνισμό ανοησίας, όπως οι διάφοροι άσχετοι με την ελληνική οικονομία, αλλά διάσημοι αναλυτές που αν κοιτάξεις το παρελθόν θα διαπιστώσεις ότι βρίθει διαψευσμένων προβλέψεων.
Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα στη σημερινή συγκυρία καλούνται να συνθέσουν και όχι να διαιρέσουν, να συμφωνήσουν τουλάχιστον στους άξονες των πολιτικών που θα αλλάξουν τη χώρα, αντί να επιδοθούν σε άγονες αντιπαραθέσεις.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι ικανό να υπερβεί τον εαυτό του και να βαδίσει μακριά και πέρα από την πεπατημένη του παλιού, διεφθαρμένου και φθαρμένου πολιτικού συστήματος;
Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Κι΄ αυτός είναι ο μόνος πραγματικός κίνδυνος και όχι το μνημόνιο, όπως δείχνουν τα πέντε μνημονιακά χρόνια της πολιτικάντικης διακυβέρνησης, που είχε κύριο χαρακτηριστικό την απέχθεια προς τις μεταρρυθμίσεις που θα άλλαζαν τη χώρα, γιατί θίγονταν συντεχνιακά μικρά ή μεγάλα συμφέροντα.