Ενδεικτική των πιέσεων που ασκούνται στην Αθήνα είναι το γεγονός ότι επί της ουσίας η “ψήφος εμπιστοσύνης” της Ελληνική Βουλής προς τη κυβέρνηση Τσίπρα δεν αναγνωρίζεται από τους εταίρους και δανειστές και πρέπει να καταθέσει εκ νέου το πρόγραμμα της προς έγκριση στο Eurogroup ως “λίστα μεταρρυθμίσεων”.
Σύμφωνα μάλιστα με το Μέγαρο Μαξίμου η συγκεκριμένη “λίστα” δεν είναι τίποτα άλλο από την πλευρά της παρά τα 3/4 του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης και ως εκ τούτου θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος αντιδράσεων από τους “συντρόφους” με αναφορές που πληγώνουν την ενότητα και τη συνοχή της κυβέρνησης και του κόμματος σε αυτή τη κρίσιμη φάση.
Στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου αναγνωρίζουν ότι οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί εξαιτίας της αποτυχίας τω προηγούμενων μνημονίων μπορεί να οδηγήσουν στην ανάγκη ενός ακόμη μνημονίου, γεγονός που εννοείται ότι η παρούσα κυβέρνηση θέλει να αποφύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το στοίχημα λοιπόν για τη κυβέρνηση Τσίπρα, πέραν της ακραίας και απίθανης εκδοχής εξόδου από τη ευρωζώνη είναι η διαμόρφωση ενός Εθνικού Σχεδιου Ανασυγκρότησης ή ενός νέου…”αριστερού” Μνημονίου που κι αυτό όμως θα πρέπει να τύχει της έγκρισης των δανειστών και να περιλαμβάνει μέτρα και μεταρρυθμίσεις που ενδεχομένως να “πονέσουν” ακόμη και το εκλογικό σώμα που εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Για παράδειγμα το ασφαλιστικό είναι κυριολεκτικά μια βόμβα στα θεμέλια του κράτους και όχι μόνο του κοινωνικού, καθώς εκτιμάται ότι το ζήτημα είναι αρκετά πιο σοβαρό ακόμη και από εκείνο του χρέους. Υπάρχει “αριστερή” μεταρρύθμιση στο συγκεκριμένο θέμα και προς ποια κατεύθυνση;
Σε 120 μέρες το αργότερο, λόγω της παράτασης, με τα μπάνια του λαού θα έχουμε ενδεχομένως και τις απαντήσεις που θα κρίνουν και το μέλλον της κυβέρνησης.