Με αφορμή μάλιστα τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις της ελληνική κυβέρνησης με τους εταίρους και δανειστές ίσως ήρθε η ώρα Αθήνα και Βρυξέλλες να συνάψουν τη δική τους “magna carta” που θα καταγράφει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δύο πλευρών με σκοπό να οριστούν με σαφήνεια τα βήματα εξόδου από το φάυλο κύκλο της κρίσης και των μνημονίων.
Μια magna carta λοιπόν που:
– θα επιβεβαιώνει τις βασικές θεμελιώδεις αρχές δημιουργίας της πάλαι ποτέ “Κοινότητας” και νυν νομισματικής “Ένωσης”
– θα σέβεται την εθνική ταυτότητα και τις θεμελιώδεις πολιτικές και συνταγματικές αρχές ενός κράτους μέλους
– θα αναζητά διαρκώς τρόπους ισότιμης και καλόπιστης συνεργασίας ακόμη και σε περιόδους κρίσης
– θα προωθεί εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που δεν αποσκοπούν στην απορρύθμιση αλλά στη δημιουργία μιας νέας στέρεης βάσης για την ανάπτυξη και την απασχόληση και που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο
– θα αναπτύσσει πολιτικές που θα ενισχύουν το κράτος δικαίου σε πιο υγιείς βάσεις
– θα αναγνωρίζει ότι πάνω από τα χρέη είναι ο άνθρωπος και οι λαοί
– θα δίνει λύσεις εντός των θεσμικών οργάνων της Ένωσης…
Και άλλα πολλά ενδεχομένως, ώστε η ελληνική κρίση να αποτελέσει την αφορμή για την αναγέννηση της Ευρώπης και όχι επιστροφή στο 1215, όταν ο “βασιλιάς” έκανε ότι γούσταρε!