Η πρώτη κοινοβουλευτική μάχη που θα κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις έληξε…«ισοπαλία» ή μάλλον με…«δύο νικητές» καθώς ο μεν Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνησή του έλαβαν ψήφο εμπιστοσύνης «αγοράζοντας» τον πολιτικό χρόνο που ήθελαν, ο δε Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ «πέτυχαν» τον στόχο τους για συσπείρωση της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» ενάντια στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Τουτέστιν η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε σε αυτή τη κρίσιμη φάση και ενόψει των κρίσιμων τελικών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές να κρατήσει τουλάχιστον τις δυνάμεις (155 ψήφους) και να τις αυξήσει κατά 1 ψήφο λόγω επιστροφής στην ΚΟ της ΝΔ του Νικήτα Κακλαμάνη, στέλνοντας έτσι μήνυμα πολιτικής σταθερότητας και με τον πρωθυπουργό να τονίζει με κατηγορηματικό τρόπο ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2016.
Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση πέτυχε στην παρούσα φάση να συσπειρώσει την «δημοκρατική αντιπολίτευση» λαμβάνοντας 123 ψήφους, εκ των οποίων 18 ανεξάρτητους βουλευτές σε σύνολο 23, ενώ απουσίαζαν δικαιολογημένα η προσφάτως νυμφεφθείσα Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Γιώργος Σταθάκης ο οποίος βρίσκεται στην Ουάσιγκτον προκειμένου να μιλήσει σε εκδήλωση του ΔΝΤ.
Από την ψηφοφορία πάντως αίσθηση προκάλεσαν
– Το «ναι» του Γιώργου Παπανδρέου, αν και αναμενόμενο
– Τα «όχι» των ανεξάρτητων βουλευτών Μίμη Ανδρουλάκη, Σπύρου Λυκούδη, Βύρωνα Πολύδωρα και Χρήστου Αηδόνη
– Τα «παρών» του Γρηγόρη Ψαριανού και της Κατερίνας Μάρκου
– Οι «απουσίες» των Χρυσαυγιτών Χρ. Αλεξόπουλου και Π. Ηλιόπουλου, και
– Συνολικά το γεγονός ότι από τους 23 ανεξάρτητους βουλευτές οι 18 καταψήφισαν την κυβέρνηση, οι 2 είπαν «παρών» και 3 απουσίαζαν.
Και αν σε αριθμητικό επίπεδο κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έμειναν ικανοποιημένοι γιατί πέτυχαν τους στόχους τους, σε πολιτικό τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Όσον αφορά την κυβέρνηση, παρά το σφυροκόπημα του πρωθυπουργού στην αξιωματική αντιπολίτευση, την ύστατη ώρα ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να βάλει πλάτη ενόψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων και να συμβάλλει με τη στάση του στην διαμόρφωση του πλαισίου εξόδου από το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας.
Το γεγονός αυτό από την πλευρά της Κουμουνδούρου εκλαμβάνεται ως ένδειξη αδυναμίας του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να προχωρήσει στην υλοποίηση του «ολοκληρωμένου σχεδίου εξόδου από το μνημόνιο» με βάση τα 7 σημεία που παρουσίασε ο Ε. Βενιζέλος, και τα οποία βέβαια αποτελούν μάλλον ευσεβείς πόθους και στόχους παρά κάτι χειροπιαστό για την κυβέρνηση μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον.
Εκτός όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ που κατά την κυβέρνηση υπονομεύει και σαμποτάρει την εθνική προσπάθεια στην πιο κρίσιμη καμπή για τη χώρα, η ψήφος εμπιστοσύνης συνοδεύεται από έναν…αστερίσκο που προέρχεται και από βουλευτές της πλειοψηφίας, εκτός των «ανεξάρτητων» που στηρίζουν μια τέτοια εξέλιξη.
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί η πρόταση, όχι κοινή, των βουλευτών Δημήτρη Κρεμαστινού, Νίκου Σηφουνάκη, Θάνου Μωραϊτη (όλοι από το ΠΑΣΟΚ) και ως ένα βαθμό και της Ντόρας Μπακογιάννη, οι οποίοι θέτουν ζήτημα εθνικού διαλόγου, κυβέρνησης εθνικής ενότητας και ειδικού σκοπού με άλλον πρωθυπουργό, αμφισβητώντας ευθέως και επί της ουσίας τον Αντώνη Σαμαρά.
Πάντως απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκαν με…κοινή στάση, καθώς ο καθένας από την δική του πλευρά απέρριψε ένα τέτοιο σενάριο, κρατώντας τις «θέσεις» τους στον στίβο της πολιτικής μάχης και αντιπαράθεσης μέχρι τέλους.
Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ η ομιλία Τσίπρα έκλεισε κάθε παράθυρο συναίνεσης και συνεννόηση με την κυβέρνηση ζητώντας εδώ και τώρα εκλογές, γεγονός που ενδεχομένως να του κοστίσει πολιτικά και εκλογικά είτε οι εξελίξεις δικαιώσουν την κυβέρνηση είτε όχι, καθώς στη μια περίπτωση θα διαψευστούν οι οι πολιτικές και οι οικονομικές προβλέψεις του και στην άλλη θα χρεωθεί το “ναυάγιο” από τα κόμματα συγκυβέρνησης και όχι μόνο.
Επόμενος μεγάλος σταθμός για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση η ψήφιση του Προϋπολογισμού στα τέλη Νοεμβρίου, εκτός απροόπτου…
