Η πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ ανέδειξε το χάσμα που χωρίζει ουσιαστικά μεγάλο μέρος των βουλευτών με την ηγεσία του κόμματος και τις πολιτικές της επιλογές ιδίως μετά την υπογραφή της Προγραμματικής Συμφωνίας μεταξύ Σαμαρά-Βενιζέλου.
Η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και γενικότερα το κόμμα σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο είναι σε μια κατάσταση αναμονής ενόψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων με την τρόικα, η έκβαση των οποίων θα κρίνει όχι μόνο το μέλλον της κυβερνητικής συνεργασίας με την ΝΔ αλλά πιθανότατα και την παραμονή του Ευάγγελου Βενιζέλου στην προεδρία του κόμματος,
Η κορύφωση της αμφισβήτησης του κ. Βενιζέλου για πολλούς αναμένεται και προσδιορίζεται με τις ευρωεκλογές του Μαϊου του 2014 στην περίπτωση ιδίως που το ΠΑΣΟΚ δεν εκλέξει ευρωβουλευτή ή έναν το πολύ, εάν και εφόσον βέβαια κατέβει μόνο του στις ευρωεκλογές.
Γιατί όντως το μεγάλο ζήτημα που απασχολεί την ηγεσία του κόμματος αλλά και τα στελέχη εκτός του ηγετικού πυρήνα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει την αυτόνομη πορεία και κάθοδο στις εκλογές ή θα συνεργαστεί με άλλα κόμματα ή θα ενσωματωθεί σε νέα υπερ-κομματικά σχήματα.
Από τη μια με την Προγραμματική Συμφωνία που συνυπέγραψε με τον Αντώνη Σαμαρά αφήνοντας ανοιχτό το σενάριο ενός…«κεντροδεξιού ΠΑΣΟΚ» και από την άλλη χαιρετίζει και οργανώνει παρασκηνιακά λένε την κίνηση των «58» καλλιεργώντας το σενάριο ενός…«κεντροαριστερού ΠΑΣΟΚ» που θα στηρίζεται στη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡυπό τη σημαία των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών-Δημοκρατών.
Και τα δύο σενάρια έχουν τις ίδιες πιθανότητες με τον κ. Βενιζέλο να μπορεί να υπερηφανεύεται ότι και στις δύο περιπτώσεις τα κείμενα που έχουν δημοσιοποιηθεί στηρίζονται στις δικές του απόψεις και θέσεις όπως τις έχει εκφράσει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη διαδρομή πάνω σε τεντωμένο σχοινί με τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση των υποβρυχίων και των ναυπηγείων Σκαραμαγκά να επιχειρεί να τον ανατρέψει χωρίς να υπάρχει «δίχτυ» από κάτω, κάτι το οποίο ο κ. Βενιζέλος το γνωρίζει πολύ καλά.
Η ανοργάνωτη «εσωκομματική αντιπολίτευση» καραδοκεί χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να αμφισβητήσει ευθέως και να ανατρέψει τον εκλεγμένο από τη βάση πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και γι΄ αυτό το λόγο ακολουθεί την τακτική του ώριμου φρούτου αν και δεν λείπουν οι απόψεις εκείνες που λένε ότι πρέπει πριν το ΠΑΣΟΚ εξαφανισθεί εκλογικά να γίνουν κινήσεις διάσωσης, υπονοώντας την ανάγκη αλλαγής προέδρου πριν από τις προσεχείς εκλογές ιδίως τις εθνικές.
Κάποια στελέχη μάλιστα λένε ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται να ηγηθεί του κόμματος ένα στέλεχος που θα είναι ΠΑΣΟΚ και θα μπορεί να συσπειρώσει την παράταξη τουλάχιστον συναισθηματικά. Γι΄ αυτό σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ακούγεται το όνομα της Φώφης Γεννηματά χωρίς όμως η ίδια να θέλει να εμπλακεί μέχρι στιγμής σε τέτοιες καταστάσεις.
Εν πάση περιπτώσει όλα τα ενδεχόμενα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του είναι ανοιχτά και ίσως το 2014, σαράντα δηλαδή χρόνια από την ίδρυσή του, να είναι το τέλος ή η αρχή μιας νέας πορείας.