Μετά την Εφημερίδα των Συντακτών και η Αυγή αναφέρεται στον Παύλο Πολάκη και προσπαθεί να τον επαναφέρει στην τάξη. Το άρθρο της εφημερίδας έχει τίτλο: «Το θέμα Παύλο είναι...»
Με την υπογραφή του Ανδρέα Πετρόπουλου η Αυγή επιχειρεί να αναλύσει την υπόθεση Πολάκη με το άρθρο να μιλά για την στάση ζωής που πρέπει να επιδεικνύει ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Διερωτάται αν το θέμα Πολάκη είναι υπαρκτό ή κατασκευασμένο και παράγωγο όπως αναφέρει στην χοάνη της διαστρέβλωσης. «Αν είναι υπαρκτό», γράφει ο αρθρογράφος, «αντανακλά μια πρακτική, την ίδια που άνθισε στην Ελλάδα από το 1989 και κορυφώθηκε μετά το 2000 επισφραγίζοντας την χρεοκοπία του 2009; Ή το πραγματικό θέμα έχει να κάνει με το άλλο μισό της Αριστεράς, δηλαδή όχι μόνο με την ηθική, αλλά με την πρακτική και την αισθητική παρέμβαση στην πολιτική διαδικασία;»
Ο αρθρογράφος αναφέρεται στο σκάνδαλο όπως λέει με τα οικονομικά των κομμάτων και τα όσα είπε στην απολογία του ο Θεόδωρος Τσουκάτος για την υπόθεση Siemens και καταλήγει στο δάνειο Πολάκη διερωτώμενος αν υπάρχουν ερωτήματα για την υπόθεση αυτή.
Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι
Από το σημείο αυτό, ο Ανδρέας Πετρόπουλος και η Αυγή σφάζουν με το γάντι τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη. Κι αυτό, γιατί χτυπούν εκεί που πονάει. Γράφει: «Τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που μεγαλώνουν επίσης παιδιά με φροντιστήρια και πανεπιστήμια χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Προφανώς – σε ένα νόμιμο δάνειο – δεν μπορεί να βάλει τα ίδια ερωτήματα το πολιτικό προσωπικό με τις διαχρονικές χορηγίες. Τελειώνει το θέμα εδώ; Όχι. Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι. Κινδυνεύει όμως να μοιάσει στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο στον καθημερινό πόλεμο με το «σύστημα».
«Αυτό είναι κυρίως το θέμα Παύλο… Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και μιλάει στους άλλους “με την γλώσσα που καταλαβαίνουν” τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα τους»
Ο αγώνας αυτός, είναι διαρκής και έρχεται η στιγμή που θα έχει και προσωπική σφραγίδα. Όμως, δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε προσωπική υπόθεση. Δεν είναι ένας «ανοικτός προσωπικός λογαριασμός». Η μάχη με την διαπλοκή και τη διαφθορά είναι μια συλλογική δουλειά, έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και του βασικού πολιτικού υποκειμένου που συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του».
Και καταλήγει: «Αυτό είναι κυρίως το θέμα Παύλο… Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και μιλάει στους άλλους “με την γλώσσα που καταλαβαίνουν” τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα τους. Κι ας τα λέει σωστά ο κουζουλός…»
