Για το πως θα πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα, για την ανάγκη του κόσμου για κάτι καινούριο, όπως το Ποτάμι για το ότι ο ίδιος δεν θα αλλάξει τον τρόπο ζωής του, για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και για την υπόθεση Μπαλτάκου, μίλησε ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Μιλώντας στην Σοφία Παπαϊωαννου στον Alpha, είπε χαρακτηριστικά: «…με το ίδιο σακίδιο, με την ίδια μοτοσυκλέτα θα πάω και στη συνάντηση κορυφής που θα γίνει αύριο στο Προεδρικό Μέγαρο».
Για τον Τάκη Μπαλτάκο και το περίφημο βίντεο είπε: «Ήταν ένα φοβισμένο σχολιαρόπαιδο μπροστά στον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Ήταν ένα ντροπιαστικό θέαμα και νομίζω ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει δώσει τις εξηγήσεις που θα έπρεπε να δώσει».
Είπε επίσης ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί με μια μεγάλη συμφωνία. «Εγώ πιστεύω ότι η χώρα έχει τόσα προβλήματα – δεν έχει φύγει ο κίνδυνος για τη χώρα – που πρέπει να υπάρχει μία συμμαχία, όπως έχω πει, του 51%.»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από μια ιδέα που έρχεται στην ώρα της. Υπήρχε, λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο μερίδιο του κόσμου που έλεγε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Έβλεπες τις δημοσκοπήσεις; Το 40% του κόσμου, ανάμεσα στο ποιον θέλετε για πρωθυπουργό, έλεγε “κανένα”. Το 40% του κόσμου. Το 90% του κόσμου έλεγε ότι τα κόμματα, τα παλιά κόμματα, είναι κάτι κακό για τη χώρα. Συντριπτικά ποσοστά. Και έλεγαν βέβαια τελικά ότι, τι να κάνουμε, κάποιον πρέπει να ψηφίσουμε. Λοιπόν, ανάμεσα σ” αυτό, δηλαδή, στο να πούμε τι να κάνουμε, θα ψηφίσουμε ένα απ” τα 2 λάθη, εμείς είπαμε ότι δεν θέλουμε κανένα απ” τα 2. Θέλουμε κάτι καινούριο. Και φάνηκε ότι αυτό ήθελε και ο κόσμος. Ότι αν μιλήσεις τώρα με τους δημοσκόπους σοβαρά, θα σου πουν ότι μόλις ανακοινώθηκε αυτό το πράγμα, τέτοιο ενδιαφέρον για την πολιτική είχε πάρα πολλά χρόνια να υπάρξει στη χώρα.
– Κάποιοι χλευάζουν και λένε τι σχέση έχετε εσείς με την πολιτική, με το επάγγελμα του πολιτικού; Πρώτον δεν θέλουμε να έχουμε σχέση με το επάγγελμα του πολιτικού. Είμαστε περαστικοί. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ν” ανακυκλώνουμε τους πολιτικούς. Δηλαδή ένα από τα πράγματα που μας εκνευρίζει πάρα πολύ είναι ότι οι πολιτικοί, ακόμα κι αν αποτυγχάνουν, ανακυκλώνονται, τους βάζουν λίγο στο ράφι και μετά τους ανακαλούν και τους κάνουν Γενικούς Γραμματείς σε κάποια Υπουργεία ή προέδρους. Δεν θεωρούμε ότι πρέπει να πεθάνουμε στη θέση του πολιτικού.
– Σε ότι αφορά τώρα τις απόψεις μου, εγώ, κι αυτό μπορώ να στο πω με σιγουριά, πάρα πολλά χρόνια στη δημοσιογραφία έχω πολεμήσει δύο πράγματα. Το λαϊκισμό και τα στρατόπεδα. Δηλαδή είναι εύκολο για έναν δημοσιογράφο να ενταχθεί σε ένα στρατόπεδο. Να γίνει αιχμηρός όπως λες, προβάλλοντας μια απλοϊκή λύση. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλοϊκά στη ζωή. Οι εκπομπές μου προσπάθησαν να είναι κάτι πιο σύνθετο απ” αυτό. Κάποιοι που έχουν μάθει στα χαρακώματα, που έχουν μάθει σε μια πολεμική, που έχουν μάθει στις πέτρες, στους αφορισμούς, αυτό το κρίνουν ως κάτι συμβιβαστικό. Για μένα, στο να προτείνεις κάποιες λύσεις για τη χώρα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την νηφαλιότητα και την εξέταση των πραγμάτων. Αυτό έκανε η εκπομπή μου.
– Η υπόθεση Μπαλτάκου ήταν μια τεράστια προσβολή νομίζω για τον Έλληνα. Να βλέπει έναν άνθρωπο, που υποτίθεται ότι χειρίζεται κορυφαίες κυβερνητικές υποθέσεις, είναι Γενικός Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ήταν για πολλούς το δεξί χέρι του Σαμαρά. Έστω το ακροδεξιό χέρι του Σαμαρά. Ήταν ένα φοβισμένο σχολιαρόπαιδο μπροστά στον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Ήταν ένα ντροπιαστικό θέαμα και νομίζω ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει δώσει τις εξηγήσεις που θα έπρεπε να δώσει. Υπάρχει κι ένα θέμα ανικανότητας, ένα θέμα βλακείας αν μου επιτρέπεις, να μιλάς έτσι για τον πρωθυπουργό, για τη δικαιοσύνη, για τους συναδέλφους του Υπουργικό Συμβουλίου, μπροστά σ” έναν άνθρωπο της Χρυσής Αυγής.
– Είμαστε ένα κόμμα που θα μπορούσαμε να βαδίσουμε πάνω στην αγανάκτηση του κόσμου και στον θυμό. Να παντρέψω την δημοφιλία μου με κάποιες κραυγές. Είναι πάρα πολύ εύκολο εγώ να επιτεθώ στην Ευρώπη. Να ζητήσω κρεμάλες, να μεγαλώσω την αγανάκτηση του κόσμου υποσχόμενος τα πάντα, όπως κάνουν κάποιοι πολιτικοί που θέλουν να λέγονται προοδευτικοί. Εγώ δεν έκανα αυτό, είπα ότι είμαι Ευρωπαϊστής. Είπα ότι πρέπει να κάνουμε γοργά μεταρρυθμίσεις στη χώρα, μίλησα για αξιολόγηση του δημοσίου, μίλησα για μη κρατικά πανεπιστήμια. Μίλησα για μια προσπάθεια ν” αλλάξουμε την Ευρώπη, να την απογραφειοκρατικοποιήσουμε. Είπαμε μια σειρά από πράγματα που αφορούν την Ευρώπη, μιλήσαμε για μια ατζέντα που, πολλοί που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, δεν έχουν τολμήσει καν να πουν.
– Δεν είναι υποχρεωτικό να πιστέψει κανείς ότι εμείς θα τα καταφέρουμε. Αλλά είναι σίγουρο ότι το άλλο που προωθούν οι άλλοι 2 δεν οδηγεί πουθενά. Δηλαδή το να λες φερε πίσω τα λεφτά για να ζήσουμε και να τα ρίξουμε στη κατανάλωση δεν οδηγεί πουθενά , δεν είναι πιστευτό στην Ευρώπη. Και το άλλο, μη δυσαρεστήσετε τους Γερμανούς και μη ζητάτε τίποτε επίσης δεν είναι καλό για την Ελλάδα .
– Δεν είμαι ένας πολιτικός που χρησιμοποιώ το marketing για να αρέσω στον κόσμο. Είμαι ένας πολίτης που είχα ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, δεν έχω σκοπό να το αρνηθώ και θα συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο ζωής, με το ίδιο σακίδιο, με την ίδια μοτοσυκλέτα θα πάω και στη συνάντηση κορυφής που θα γίνει αύριο στο Προεδρικό Μέγαρο.
– Θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη, θέλουμε να είμαστε στον πυρήνα της Ευρώπης, αλλά να αλλάξουμε και λίγο τα πράγματα. Πιστεύω λοιπόν, ότι ένα νέο κόμμα που έρχεται πρέπει με όση δύναμη έχει να διαπραγματευτεί λίγο τη θέση του Ευρωπαίου πολίτη, άρα του Έλληνα πολίτη. Η σκέψη μου λοιπόν ήταν πολύ απλή, δεν θέλω να δώσω λευκή επιταγή από τώρα σε κάποιον, θέλω να πάω στο Ευρωκοινοβούλιο, να συζητήσω και να εντάξω μερικές από τις φτωχές ιδέες μου στα ευρωπαϊκά τους πλάνα. Ας πάμε εκεί, ας πάμε εκείνη τη μέρα στο Ευρωκοινοβούλιο να δούμε τι έχουν να πουν για τους λαούς του Νότου και μετά θα πράξουμε αναλόγως.
– Ο κόσμος, παρά τη δυσπραγία των ημερών, μας ενισχύει. Έχει πεισθεί ότι αυτό που κάνουμε είναι τίμιο, ότι δε θέλουμε να καταφύγουμε σε κάποιους οι οποίοι πολύ εύκολα θα μας έδιναν 20.000 ή 100.000 για έναν προεκλογικό αγώνα. Θα δίνανε σε ένα κόμμα που βλέπουνε ότι ξαφνικά σκαρφαλώνει, για να έχουνε μια καλή σχέση μαζί του. Εμείς λοιπόν δεν παίρνουμε τα λεφτά αυτών και παίρνουμε τα ταληράκια του κόσμου.
– Ένας άνθρωπος του δικού μου προφίλ, ένας άνθρωπος που ήταν πετυχημένος στη δημοσιογραφία, μετείχε σε ένα site σημαντικό, με σημαντικές υπογραφές, έγραφε σε εφημερίδες, είχε μια δραστηριότητα επιχειρηματική. Αυτός ο άνθρωπος να γίνει αχυράνθρωπος ποιου; Ποιος μπορεί εμένα να μου προσφέρει κάτι; Και για ποιο λόγο; Δηλαδή γιατί να θέλω εγώ τώρα στα 50 μου να λερώσω το όνομά μου που δεν το λέρωσα ποτέ; Γιατί ξαφνικά στα 50 μου να θέλω να γίνω λαγός για τις ιδέες κάποιου άλλου;
– Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνιέται από ένα 25% αριστερό ή 25% δεξιό ή 25% κεντρώο. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί με μια μεγάλη συμφωνία. Εγώ πιστεύω ότι η χώρα έχει τόσα προβλήματα – δεν έχει φύγει ο κίνδυνος για τη χώρα – που πρέπει να υπάρχει μία συμμαχία, όπως έχω πει, του 51%.
– Υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί και στην αριστερά, υπάρχουν πολλοί σοβαροί πολιτικοί και στη Νέα Δημοκρατία, υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί και στο κέντρο. Υπάρχουν άνθρωποι που ασφυκτιούν μέσα στο κομματικό τους κοστούμι και που νοιώθω, γιατί πριν από τις Ευρωκλογές δεν συζητάω επίσημα με κανέναν, ότι είχαν τον ίδιο προβληματισμό με μένα. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουνε και τη δική τους ρήξη με τα κόμματά τους, να πείσουνε τα κόμματά τους ότι οι λύσεις δεν είναι μονολιθικές, δεν είναι ότι πάμε μόνοι να πάρουμε την εξουσία, να θρέψουμε τον κομματικό μας στρατό. Η λύση σε αυτήν τη χώρα θα πρέπει να έρθει μέσα από συνεργασίες.
– Εγώ δεν έχω ονοματίσει ακόμα κανέναν ως εχθρό μου και δεν θα το κάνω. Ας με θεωρούν οι άλλοι εχθρό τους. Εγώ δεν είμαι εχθρός του πολιτικού συστήματος, είμαι αντίπαλος του πολιτικού συστήματος. Εννοώ ότι με κάποιους από αυτούς μπορεί να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της χώρας. Και αυτό πρέπει να σκέφτεται ένας πολιτικός, δεν πρέπει να σκέφτεται πώς θα ικανοποιήσει την παρέα του και το κόμμα του. Εξοργίζομαι από την κοινοβουλευτική συμπεριφορά των κομμάτων.
– Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή υποφέρει από τον μικρό και μεγάλο παρασιτισμό. Και τι έχουμε; Έχουμε μία ΝΔ η οποία τα βάζει με τον μικρό παρασιτισμό, τις συντεχνίες όπως λέμε, και δεν αγγίζει καθόλου τον μεγάλο παρασιτισμό, αυτό που λέμε μεγάλα συμφέροντα. Και έχουμε και το αντίστροφο, έχουμε κάποιους ανθρώπους που θέλουν να θεωρούνται αριστεροί, που τα βάζουν με τον μεγάλο παρασιτισμό και, σου λέει, οι κακοί που πρέπει να τους απομονώσουμε, χωρίς να λέει ποιοι θα πάρουν τη θέση τους – θα πάρουν κάποιοι άλλοι τη θέση τους δηλαδή; – αλλά δεν τα βάζουν με τον παρασιτισμό, με τις συντεχνίες, λέει ότι όλα είναι καλά, ότι θα πατήσω ένα κουμπί και θα επιστρέψει το δημόσιο προ κρίσης.
– Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να ανασύρουμε έναν παλιό συνταξιούχο πολιτικό κάθε φορά για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπάρχουν κι άλλοι σπουδαίοι Έλληνες. Υπάρχουν Έλληνες που έχουν συνεισφέρει σε πάρα πολλά στην Ελλάδα. Επιστήμονες, ακτιβιστές, υπάρχουν Έλληνες τέτοιοι και πρέπει πια η πολιτική να μη θρέφει και να σκέφτεται μόνο τα παιδιά της ακόμα και για την θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Εμείς οδηγούμαστε σε κάποιες προτάσεις έξω από το πολιτικό σύστημα.
– Το Ποτάμι υπακούει σε μία συγκεκριμένη ανάγκη. Να “ρθει καθαρό νερό στα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής. Και αυτό ήδη έχει φανεί. Εγώ είμαι πολύ ευτυχής που βλέπω πολιτικούς να προσποιούνται έστω τους ανοιχτούς στην κοινωνία, γιατί κάτι θα αλλάξει. Κάπως αλλάζει η πολιτική. Αν δεν διαταράξει κάποιος την ροή των πραγμάτων, εάν δεν κόψει την βαρετή συνέχεια που δίνουν τα κόμματα στην πολιτική, δεν θα ανανεωθεί ποτέ η πολιτική ζωή του τόπου.
– Να βγει μια νέα γενιά πολιτικών, αυτή είναι η φιλοδοξία μου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σταύρος Θεοδωράκης: «Ας με θεωρούν εχθρό τους…»!
Πάγκαλος: Εγώ θα ψηφίσω Ποτάμι! Ο Τσίπρας αν βγει θα γίνει… Κιμ Γιονγκ Ουν!
Σ. Θεοδωράκης: ναι στην έξοδο στις αγορές, αλλά όχι για πολιτική κατανάλωση
Σ. Θεοδωράκης: Μας κυνηγούν κατσαπλιάδες του διαδικτύου
Η ταμπέλα “The River” στο Σταύρο Θεοδωράκη στις Βρυξέλλες – ΦΩΤΟ