Να ασχοληθείς σοβαρά με τις αφέλειες του Στρατούλη και λοιπών Στρατούληδων για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και άλλες γενικόλογες ιδεοληψίες μάλλον δεν οδηγεί πουθενά καλοκαιριάτικα και ειδικά σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες.
Μία αφιέρωση από Τάμτα θα εμπεριείχε τα καλύτερα επιχειρήματα για τους αιθεροβάμονες δραχμιστές.
«Όλη αυτή η αγωνία για το αύριο δεν μου είναι καθόλου ευχάριστη. Μέσα μου έλεγα “Θεέ μου, δεν θέλω να το ξαναπεράσω”. Με τρόμαξε πολύ όλο αυτό, γιατί και στη Γεωργία, όταν ξεκίνησαν οι αλλαγές στη ζωή μας, δεν φανταζόμασταν το σημείο που θα έφταναν. Να έχεις ρεύμα δύο ώρες την ημέρα. Να κάθεσαι όλο το βράδυ στην ουρά για να πάρεις ψωμί με κουπόνι. Θυμάμαι ότι στεκόμασταν στην ουρά από το βράδυ, αλλάζοντας ο ένας τον άλλον, γιατί αν δεν ήσουν σχετικά μπροστά όταν θα ερχόταν το φορτηγό με το ψωμί, όταν έφτανε η σειρά σου μπορεί και να είχε τελειώσει. Θυμάμαι ότι πολλές φορές πήγαινα στους γείτονες για να βρω κάτι να φάω. Υπήρχαν μέρες που αντικαθιστούσαμε ένα κυρίως γεύμα με έναν κύβο για ζωμό, διαλυμένο σε ζεστό νερό, σαν σούπα», εξομολογείται η τραγουδίστρια.
Και ο Κάλχας προσθέτει: φαντάζομαι πως ελάχιστοι ιδεοληπτικοί προτιμούν μία τέτοια στρατούλεια σοσιαλιστική Ελλάδα ακόμα και από τον πιο άγριο καπιταλισμό.