Ο Σταύρος Θεοδωράκης, μιλώντας στην εφημερίδα «Καθημερινή» ρωτήθηκε για τις επικείμενες εκλογές κι εξήγησε ότι «όποιο κόμμα και να κερδίσει δεν θα είναι ικανό να νικήσει τα προβλήματα. Ο τόπος έχει ανάγκη από μεγάλες συνεργασίες. Και από μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Το λέμε από την πρώτη μέρα: δεν μπορεί ένα 30% να αλλάξει την Ελλάδα ακόμη κι αν το ήθελε. Είναι τόσα πολλά και συσσωρευμένα τα προβλήματα, που χρειάζεται η συμμαχία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού».
Σημειώνει παράλληλα πως «εμείς προτιμάμε μια κυβέρνηση 20 αποφασισμένων ανθρώπων, με γνώση και δύναμη που θα βάλουν μπροστά τις 10 μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα και θα πούνε ‘’πάμε’’. Αυτή την κυβέρνηση θα στηρίξουμε και όχι μια κυβέρνηση όπου κάθε κόμμα παίρνει και 3-4 υπουργεία, χωρίς σχέδιο και κεντρική κατεύθυνση».
Τέλος, επισημαίνει ότι « χώρα δεν θα βγει από το αδιέξοδο ούτε με τον κ. Τσίπρα ούτε με τον κ. Μεϊμαράκη». «Τη χώρα» υπογραμμίζει ο Σταύρος Θεοδωράκης, «δεν θα τη σώσει το παλιό. Χρειαζόμαστε καινούργιους πολιτικούς και μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες».
Χαρακτηρίσατε «τραγική επιλογή για τη χώρα» την απόφαση του κ. Τσίπρα να πάμε σε εκλογές και προσθέσατε ότι η κυβέρνηση του έχει διαλύσει τη χώρα. Μήπως τελικά σφάλλατε με την εμπιστοσύνη που του δείχνατε το τελευταίο διάστημα;
Νομίζω, κ. Ζούλα, ότι μπερδεύετε δύο διαφορετικά πράγματα. Εμάς ποτέ δεν μας γοήτευσε ο κ. Τσίπρας. Η χώρα όμως ήταν με το ένα πόδι έξω από την Ευρώπη. Δεν υπήρχε, λοιπόν, άλλος δρόμος από το να του πούμε: «μη φοβάσαι το κόμμα σου, εμείς θα ψηφίσουμε τη συμφωνία που θα μας κρατήσει στην Ευρώπη». Το είπαμε πρώτοι χωρίς περιστροφές και μετά ακολούθησαν και τα υπόλοιπα κόμματα.
Και “εκτιμώντας” αυτή τη στήριξή σας ο κ. Τσίπρας στο διάγγελμα της Πέμπτης μίλησε με απαξίωση για όσους δήλωναν διατεθειμένοι να ψηφίσουν όποια συμφωνία και αν τους έφερνε…
Ο κ. Τσίπρας μοιάζει με αυτόν που σου ζητάει δανεικά γιατί δεν έχουν να φάνε τα παιδιά του, του τα δίνεις και μετά σε κατηγορεί επειδή μέθυσε με τα λεφτά που του έδωσες. Αλλά αυτή η επίδειξη αχαριστίας δεν μας επηρεάζει. Άλλωστε αν απαντούσαμε στη λάσπη που τρώμε καθημερινά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όλη μέρα λασπομαχίες θα είχαμε.
Επιμένετε, λοιπόν, ότι καλώς στηρίξατε με τόσο σθένος τον κ. Τσίπρα;
Με σθένος, όχι. Με πατριωτικό σθένος, ναι. Έχετε αναλογισθεί που θα βρισκόταν η χώρα αν η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών την επόμενη του δημοψηφίσματος δεν είχε καταλήξει στο κοινό ανακοινωθέν; Αυτό είναι που άνοιξε ξανά τις πόρτες της Ευρώπης. Και μη θεωρείτε ότι η επιτυχία εκείνης της συνάντησης ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο κ. Τσίπρας ήταν ακόμη στη φάση του εκκρεμούς. «Ευρώπη ή δραχμή». Αλλά δεν θέλω να συνεχίσουμε αυτήν την συζήτηση, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον.
Προχθές είπατε ότι ο κ.Τσίπρας θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνάει με την ανοχή της αντιπολίτευσης. Πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό όταν κι εσείς τον προειδοποιούσατε να μην τολμήσει στο εξής να φέρει ν/σ όπως αυτό του κ. Μπαλτά;
Είπα αυτό που λένε όλοι οι σοβαροί άνθρωποι. Ότι δεν έπρεπε να γίνουν τώρα εκλογές. Η οικονομία, το μεταναστευτικό, η ασφάλεια της χώρας, η παιδεία, όλα είναι στον αέρα. Τα capital controls που αφρόνως έφερε ο κ. Τσίπρας ήταν μαχαιριά στο εμπόριο, στις εξαγωγές, στην παραγωγή. Οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις έλεγαν «άντε να έρθει το φθινόπωρο μήπως και ορθοποδήσουμε» και τώρα τους λέμε «εκλογές». Δηλαδή άλλη μια σπρωξιά στην καταστροφή.
Σας ρωτώ ευθέως λοιπόν: με τα δείγματα γραφής του επταμήνου πιστεύετε ότι ο κ. Τσίπρας είναι ικανός να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο αν κερδίσει τις εκλογές;
Η χώρα δεν θα βγει από το αδιέξοδο ούτε με τον κ. Τ σίπρα ούτε με τον κ. Μεϊμαράκη. Τη χώρα δεν θα τη σώσει το παλιό. Χρειαζόμαστε καινούργιους πολιτικούς και μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες.
Εσείς δηλαδή είστε το καινούργιο και όλοι οι άλλοι είναι το παλιό;
Σε τι έχετε αντίρρηση; Το να βάζεις όπου μπορείς τα κομματικά σου στελέχη, τους έμπιστους και τους συγγενείς σου δεν είναι παλιό; Το να υπόσχεσαι τα πάντα στους πάντες, όπως έκανε τρία χρόνια τώρα ο κ.Τσίπρας, δεν είναι πολύ παλιό; Ο κ. Τσίπρας όφειλε και οφείλει να ζητήσει συγγνώμη για τις ψεύτικες υποσχέσεις που έδωσε. Ήξεραν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι όλα αυτά που έλεγαν ήταν ψέματα. Ήξερε ο κ. Σκουρλέτης ότι ο μισθός δεν θα αυξηθεί, αλλά σκέφθηκε «ας πάρω την καρέκλα και μετά κάποια δικαιολογία θα βρω να πω».
Τώρα που ο κ. Τσίπρας απαλλάχθηκε από την αριστερή του πλατφόρμα και θα επιχειρήσει μια κεντροαριστερή στροφή, για ποιον λόγο κάποιος να ψηφίσει το Ποτάμι;
Δεν έχω κανένα τέτοιο άγχος. Ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να κρατήσει κάτω από τη μασχάλη όλα τα καρπούζια. Και πούρος επαναστάτης και συμβιβασμένος κεντροαριστερός. Εσχάτως, μάλιστα, δήλωσε και μεταρρυθμιστής. Χωρίς να μπορεί να παρουσιάσει έστω και μια μεταρρύθμιση σε επτά μήνες. Εκτός αν θεωρεί μεταρρύθμιση την κατάργηση των πρότυπων σχολείων, τα ανοιχτά σύνορα και τις ανοιχτές φυλακές. Πάντως, για να ακριβολογούμε, το Ποτάμι δεν είναι μόνο κεντροαριστερά.
Τι είναι το Ποτάμι;
Ένα προοδευτικό κίνημα λογικής. Όλα δηλαδή προς όφελος των ανθρώπων και όχι των κομμάτων και των ιδεολογιών.
Επιμένετε σε μια αντικομματική ρητορεία, κάτι που εκλαμβάνεται από κάποιους όχι μόνο υπεροπτικά αλλά ακόμη και αντιδημοκρατικά.
Άλλο δημοκρατία, άλλο «ελληνικά κόμματα εξουσίας». Η κοινωνία έχει υποφέρει από το κομματικό κράτος και τους κομματικούς μηχανισμούς. Είναι μια βαριά μπάλα δεμένη στο πόδι της.
Αλήθεια, ποια είναι η άποψή σας για τον κ. Μεϊμαράκη; Το ρωτώ γιατί και εκείνος φαίνεται πλέον να στοχεύει στον λεγόμενο μεσαίο χώρο και τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους στους οποίους κι εσείς απευθύνεστε;
Ο κ. Μεϊμαράκης είναι ευθύς και αυτό μου αρέσει. Και έχει καλή πολιτική όσφρηση. Ξέρει τι γίνεται στην κοινωνία. Όμως μην ξεχνάμε ότι είναι 26 χρόνια βουλευτής και αρκετά χρόνια υπουργός. Δεν είναι ακριβώς ο ορισμός του νέου. Πολλά από τα λάθη που ζούμε σήμερα έχουν τις ρίζες του στην πολιτική των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν ο Τσίπρας που τα κατέστρεψε όλα. Απλώς ο Τσίπρας επιτάχυνε δραματικά την πτώση σε πολλούς τομείς και ακύρωσε κάποια – λίγα έστω – μεταρρυθμιστικά βήματα που είχαν γίνει.
Ποιο κόμμα προβλέπετε ότι θα κερδίσει τις εκλογές και με ποιον θα προτιμούσατε να συγκυβερνήσετε; ΣΥΡΙΖΑ ή Ν.Δ;
Δεν είναι σωστό να κάνω κάποια πρόβλεψη. Πάντως, όποιο κόμμα και να κερδίσει δεν θα είναι ικανό να νικήσει τα προβλήματα. Ο τόπος έχει ανάγκη από μεγάλες συνεργασίες. Και από μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Το λέμε από την πρώτη μέρα: δεν μπορεί ένα 30% να αλλάξει την Ελλάδα ακόμη κι αν το ήθελε. Είναι τόσα πολλά και συσσωρευμένα τα προβλήματα, που χρειάζεται η συμμαχία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Πολλοί πιστεύουν ότι η καλύτερη λύση θα ήταν μια συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι το πενταετές αδιέξοδο της χώρας οφείλεται κυρίως στην ευκολη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση που έκαναν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο παλαιότερα και η Ν.Δ.
Έχετε δίκιο ότι η διαίρεση «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» ήταν μια πολιτική απάτη. Και ο κ. Σαμαράς αντιμνημονιακός ήταν. Και αυτοί που τον Γενάρη θα έσκιζαν τα μνημόνια τώρα μιλούν για «το καλύτερο μνημόνιο όλων των εποχών». Πάντως, η δύναμη μιας κυβέρνησης δεν βρίσκεται μόνο στην αριθμητική της υπεροχή. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. μείνουν προσκολλημένοι, οι μεν στις ιδεοληψίες τους, οι δε στις αγκυλώσεις τους τότε θα έχουμε μια κυβέρνηση του κακού μέσου όρου.
Εσείς θα μετείχατε σε ένα σχήμα μεγάλου συνασπισμού ή θα προτιμούσατε μια κυβέρνηση με ένα εκ των δύο κομμάτων;
Εμείς προτιμάμε μια κυβέρνηση 20 αποφασισμένων ανθρώπων, με γνώση και δύναμη που θα βάλουν μπροστά τις 10 μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα και θα πούνε «πάμε». Αυτή την κυβέρνηση θα στηρίξουμε και όχι μια κυβέρνηση όπου κάθε κόμμα παίρνει και 3-4 υπουργεία, χωρίς σχέδιο και κεντρική κατεύθυνση.
Υπάρχει περίπτωση να δούμε στα ψηφοδέλτιά την κυρία Διαμαντοπούλου ή τον κ. Χρυσοχοΐδη, όπως έχει γραφτεί;
Η χώρα έχει ανάγκη από νέες δυνάμεις. Ασφαλώς υπάρχουν πολιτικοί που προσέφεραν στην παιδεία, στην ασφάλεια, στην υγεία. Η εμπειρία τους είναι χρήσιμη, ακούμε. Όμως θα επιμείνουμε: είναι ώρα για νέους πολιτικούς. Και ηλικιακά νέους. Να υποθέσω, λοιπόν, ότι και οι 17 βουλευτές σας θα είναι σε εκλόγιμες θέσεις στις λίστες;
Το Ποτάμι άρχισε σε ανύποπτο χρόνο να συγκροτεί τα ψηφοδέλτιά του. Όλοι αξιολογούνται. Και βεβαίως και οι βουλευτές. Το πού θα καταλήξουμε δεν μπορώ να το πω. Όμως κανείς δεν έχει πιάσει στασίδι στην πρώτη σειρά.
