Σημαίνει στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς σε μία realpolitik η οποία ενσωματώνει στις σκέψεις, τους υπολογισμούς και τις πολιτικές επιλογές τη διεθνή πραγματικότητα, την αλληλοσύνδεση των κρατών, την πυκνότητα και τον δεσμευτικό χαρακτήρα των πραγματικών διεθνών συσχετισμών.
Είναι οδυνηρό, είναι τραγικό δύσκολο και πονάει πολύ. Είναι, όμως απαραίτητο για όσους κυβερνούν και λαμβάνουν υπόψη τη θέληση του λαού την οποία τοποθετούν πάνω από τις δικές τους ιδεολογίες ή ακόμα και ιδεοληψίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κοιλοπονά. Ελπίζουμε το αποτέλεσμα να είναι μία νέα αριστερά η οποία με το ένα πόδι θα πατά στα οράματα, τις αξίες και τις ιδέες της και με το άλλο στην πραγματικότητα, την εσωτερική και προπαντός τη διεθνή πραγματικότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλλά δυστυχώς ακόμα και τώρα σε πολύ μεγάλο βαθμό η αριστερά πορεύεται τοποθετώντας τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τις πολιτικές της εκτός του διεθνούς πλαισίου, της γεωστρατηγικής και του συσχετισμού των δυνάμεων.
Και είναι αυτός ο σίγουρος δρόμος για μία συντριβή του λαού, για την επιστροφή στο μακρινό παρελθόν, στα χρόνια της απόλυτης φτώχειας και της μιζέριας. Ούτε καν στη βαλκανοποίηση, αλλά ακόμα πιο πίσω.
Τί σημαίνει αυτό; Θα πρέπει η αριστερά να πάψει να παλεύει και να παραδοθεί; Να συνθηκολογήσει και να αποκηρύξει τις ιδέες της; Καθόλου. Σε καμία περίπτωση. Σημαίνει πως στην πάλη της οφείλει να λαμβάνει υπόψη όλους τους παράγοντες και να χαράζει την τακτική της (προσοχή την τακτική, όχι τη στρατηγική) ανάλογα με τους εκάστοτε συσχετισμούς, διεκδικώντας συμμαχίες και σχέσεις που θα ανατρέπουν τους συσχετισμούς. Διαφορετικά δεν γίνεται. Ιδίως όταν υπάρχει συναίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος απέναντι στο λαό.
Εδώ να θυμίσουμε για τους κομμουνιστογενείς αριστερούς τον Λένιν και το ένα βήμα μπροστά δύο πίσω, καθώς και την ντροπιαστική, όπως χαρακτηρίστηκε από ορισμένους, συνθήκη ειρήνης του Μπρεστ Λιτόφσκ. Ντροπιαστική μεν, αλλά αποτελεσματική αφού απέτρεψε τη συντριβή της νεαρής Σοβιετικής Ενωσης και επέτρεψε στους μπολσεβίκους να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στη χώρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι το πλέον κλασσικό παράδειγμα αποτελεσματικής τακτικής κίνησης, η οποία εμπεριείχε τέτοια στοιχεία που αν συνέβαινε σήμερα, ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου και λοιποί συνοδοιπόροι θα χαρακτήριζαν τον Λένιν τουλάχιστον προδότη.
Επανερχόμενοι στο σήμερα και ειδικά στους πολιτικούς συσχετισμούς που υπάρχουν στην Ευρώπη, θα ήταν πράξη αφροσύνης για την αριστερά να μην λάβει υπόψη την πραγματικότητα και η κυβέρνηση να πορευτεί με οδηγό τις αυταπάτες του παρελθόντος.
Είναι πράξη σωφροσύνης για το λαό και κόστους για την αριστερά και εξ΄ αυτού του λόγου πιο γενναίος ο συμβιβασμός, που δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ανασυγκροτηθεί, να ανασκουμπωθεί και να δουλέψει έστω τώρα προς την κατεύθυνση των τεράστιων και ριζικών μεταρρυθμίσεων που έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα, που αποτελεί έργο συνώνυμο της επιβίωσης της χώρας.
Μετά τη συμφωνία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ευκαιρία να δείξει την αριστερή της ψυχή. Και θα τη δείξει με πράξεις που διαλύουν το διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό κράτος, που δημιουργούν προϋποθέσεις για την παραγωγή πλούτου τον οποίο στη συνέχεια μπορεί να μοιράσει με τρόπο κοινωνικά δίκαιο, που είναι εμποτισμένες με τη φροντίδα προς τον αδύνατο πολίτη και προπαντός με πράξεις και μεταρρυθμίσεις που δίνουν ελπίδα και προοπτική στο λαό που τόσο έχει δοκιμαστεί, με πράξεις που ενσωματώνουν και τον ιδιωτικό τομέα στη συλλογιστική της και τα σχέδια.
Κι΄ αυτές μπορεί να είναι έξω από την κλασσική αριστερή συνταγή, δεν θα πάψουν όμως να είναι πράξεις αριστερές αφού υπηρετούν το συμφέρον της χώρας και του λαού. Και είναι αυτό το πλέον αδιάψευστο κριτήριο ότι η πυξίδα έχει χαράξει την ορθή πορεία.
